Mimo dużej różnorodności technologii zdalnego dostępu, najpopularniejszymi rozwiązaniami są nadal mało wydajne połączenia analogowe.

Najczęstszym sposobem uzyskania zdalnego dostępu do sieci jest wykorzystanie modemów komunikujących się przez zwykłe linie analogowe. Mimo niedoskonałości takiej transmisji, z pewnością w najbliższych latach niewiele się w tej dziedzinie zmieni. Podstawową zaletą połączeń analogowych jest fakt, że dostępne są one praktycznie wszędzie - w domach, firmach, hotelach itp., czyli tam, gdzie może znajdować się mobilny, zdalny użytkownik - najczęstszy przypadek wśród pracowników wymagających zdalnego dostępu do zasobów sieci korporacyjnej.

Natomiast technologia połączeń przez linie analogowe w coraz większym stopniu będzie wypierana przez alternatywne rozwiązania z tych wszystkich miejsc, w których linia telefoniczna jest podłączona na stałe, a komputery nie wymagają mobilności (dotyczy to przede wszystkim pracowników zdalnie łączących się z firmą z domu i indywidualnych użytkowników domowych).

Analogowe

Choć modemy analogowe przeżywają od kilku lat okres świetności, to ich szczęśliwa gwiazda zaczyna przygasać. Oczekiwany z dużą emocją standard transmisji 56 Kb/s wciąż nie został powszechnie zaimplementowany - głównie z powodu różnorodności urządzeń dostępnych na rynku (modemy 56 Kb/s są zarówno standardowe, jak i sprzed ustalenia ostatecznej wersji standardu), a także dodatkowych wymogów związanych z podłączeniem modemów firmy oferującej komunikację 56 Kb/s do magistrali cyfrowej.

Najpopularniejszym obecnie standardem modemowym jest V.34, oferujący przepustowość 33,6 Kb/s. Modemy takie można podłączać do komputera na wiele sposobów: mogą być dostępne w formie karty wkładanej do środka komputerów stacjonarnych, modemów w formie kart PCMCIA, modemów zewnętrznych podłączanych do portów szeregowych lub równoległych, a także podłączanych do magistrali USB. Ostatnie z tych rozwiązań, najnowsze, ma największe zalety. Modem taki jest z jednej strony przenośny, a z drugiej - nie wymaga, tak jak tradycyjne modemy zewnętrzne, oddzielnego zasilania. Jego wadą jest brak możliwości pracy w systemie Windows NT 4.0, który nie obsługuje magistrali USB. Funkcjonalność taką obiecuje jednak Windows 2000, który ma trafić na rynek w II połowie br.

ISDN

Coraz częstszą alternatywą dla modemów analogowych, stosowaną w przypadku komputerów stacjonarnych, są modemy ISDN i kablowe (oparte na technologii xDSL). Pierwsze z nich udostępniają użytkownikowi na standardowej linii telefonicznej (pod warunkiem że zapewnia ona odpowiednią jakość komunikacji) dwa kanały transmisji danych o przepustowości 64 Kb/s każdy. Agregowane w celu osiągnięcia większej przepustowości 128 Kb/s tworzą bardzo wydajny kanał komunikacyjny, który pozwala na zdalną pracę bez istotnych opóźnień (oczywiście przy założeniu, że nie transmituje się dużych plików). Zaletą takiego rozwiązania jest bardzo krótki czas nawiązywania połączenia. W sieci ISDN nie zachodzi bowiem charakterystyczny dla modemów analogowych kilku- lub kilkunastosekundowy proces negocjowania parametrów transmisji.

Istotną wadą technologii ISDN jest jej mała dostępność w Polsce. Wbrew pozorom znacznie łatwiej jest wykupić dostęp do sieci TP SA pasmem 30B+D (ISDN PRI) niż podstawowy kanał komunikacyjny 2B+D (ISDN BRI). ISDN jest dostępna dla użytkowników indywidualnych tylko w niektórych rejonach największych miast.

ASL i inne

Alternatywną dla ISDN technologią umożliwiającą zdalny dostęp do sieci jest ADSL, która pozwala zbudować kanały komunikacyjne o przepustowości 1,5-8 Mb/s - w zależności od zastosowanej technologii i odległości. ADSL wymaga dokładnie takich samych warunków, jak ISDN czy telefonia analogowa - jednej pary drutów, po której może być realizowana transmisja. Wadą ADSL w porównaniu z ISDN jest konieczność "sztywnego" zestawienia linii, po której będzie odbywać się komunikacja.

Atrakcyjnym rozwiązaniem dla użytkowników komputerów przenośnych może być także bezprzewodowy dostęp modemowy z wykorzystaniem telefonów GSM. Problematyczne jest w takim przypadku jedynie połączenie telefonu z komputerem. Może być ono realizowane na trzy sposoby: poprzez kartę PCMCIA, pełniącą funkcję modemu GSM, specjalny kabel łączący port szeregowy komputera z telefonem i wykorzystujący programowy modem zainstalowany na komputerze lub też bezprzewodowo z wykorzystaniem portów podczerwieni w notebooku i telefonie (coraz więcej telefonów ma już taką funkcję). Istotną wadą takiej komunikacji jest jej mała przepustowość (standardowa sieć GSM oferuje 9600 b/s, aczkolwiek co najmniej jeden z polskich operatorów GSM planuje jej rozbudowę do przepustowości 19 200 b/s).