Elektronika stała się dość dawno przedmiotem zainteresowań filmu. Fascynowała i przerażała jako demon stworzony przez człowieka, lecz wymykający się spod jego kontroli. Później, w miarę jak stawała się czymś codziennym, "straciła swój poprzedni, demoniczny charakter. Okazało się, że jest potężnym narzędziem i otwiera nowy jakościowo rozdział w kine-matografii, do niedawna opartej wyłącznie na mechanice i optyce. Wyposażenie stosowane w konwencjonalnej realizacji odchodzi powoli do lamusa, jest zbyt kosztowne i czasochłonne.

Techniki komputerowe wychodzą naprzeciw producentom i reżyserom planującym realizację oszałamiających wizualnie filmów. Cyfrowe przetwarzanie obrazu łączy w sobie najlepsze cechy rozwiązań klasycznych; każde z nich wzbogaca i ulepsza. Umożliwia osiągnięcie niespotykanej dotąd ekspresji, dynamiki i suge-; stywności.

Nowe rozwiązania stanowią radykalne odejście od tradycyjnego modelu organizacji produkcji, złożonego z trzech faz: przygotowawczej, produkcji właściwej i postprodukcyjnej. Nowoczesne systemy komunikacji pomiędzy członkami ekipy, możliwość szybkiej manipulacji obrazem i dźwiękiem oraz bezpośredni dostęp do specjalistycznych baz danych zapewniają maksymalnie twórcze panowanie reżysera nad całością prac związanych z powstawaniem filmu.

Jeszcze zanim ruszy produkcja, możliwa jest dokładna ocena tempa i rytmu akcji, idealne dopracowanie montażu i kompozycji poszczególnych ujęć. A także . zaprojektowanie całego filmu w postaci scenopisu obrazkowego, czyli prowizorycznej wersji filmu zapisanej na taśmie magne--tycznej lub w pamięci komputera. Pomaga to w rozwiązywaniu wielu problemów i umożliwia dokonywanie przeróbek, co w trakcie produkcji właściwej pochłonęłoby mnóstwo czasu.

Komputer informuje na bieżąco reżysera, jak będzie wyglądał kadr przy danym ustawieniu kamery, może przewidzieć, jakiego ustawienia wymaga konkretne zdjęcie. Jest w stanie zoptymalizować liczebność ekipy i rozmiary planu. Ponadto pozwala na eksperymentowanie - w stopniu normalnie nieosiągalnym - z dowolnymi szczegółami plastycznymi kadru, dźwiękiem i efektami specjalnymi. Posługując się komputerem reżyser ma szansę wcześniej zobaczyć dokładnie to, co będzie w przyszłości widać na ekranie.

Niebagatelne znaczenie ma również możliwość błyskawicznego dokonywania zmian. Przy technikach klasycznych drobny błąd oznacza całą, nieraz wielodniową pracę - od początku. W przypadku

kreacji komputerowej poprawkę można wnieść nawet w kilkanaście sekund.

. Równie łatwo daje się zmieniać rozmiary, fakturę i barwę zarówno poszczególnych obiektów, jak i tła. W zasadzie dowolnie możemy operować perspektywą i oświetleniem: Przypomina to sytuację, w której cały plan można ustawić, a następnie przebudować lub przygotować do następnego ujęcia na kilka minut przed planowanymi zdjęciami.

Obecnie nie ma sytuacji spotykanych w rzeczywistości, których nie można by odtworzyć na ekranie komputera. Budowa drogich planów filmowych, zdjęcia w atelier i scenografia mogą zostać zastąpione równie realistycznym obrazem komputerowym.

Co więcej, w niedalekiej przyszłości realne będzie nakręcenie filmu bez udziału aktorów. Ich rola może ograniczyć się do krót-kiego-sefansu, w czasie którego sylwetki, ruchy i głos zostaną przeanalizowane przez komputer. Potem wystarczy praca techników i tworzenie najbardziej nieprawdopodobnych scen przestanie być problemem.

Dowód na to dała dwa lata temu sieć telewizyjna ABC. W czasie jednego z programów na ekranie pojawił się Lech Wałęsa reklamujący grzejnik „Polones". Wkrótce okazało się, że reklamowy chwyt był zręcznie zrobioną komputerową symulacją.

Oczywiście można potraktować to jako żart, ale grafika komputerowa dawno już przekroczyła próg radosnej zabawy. Jest jedną z najszybciej rozwijających się dziedzin zastosowań komputerów. Systemy elektroniczne w połączeniu, z1 wysublimowanymi technikami video, finezyjnymi rozwiązaniami holografii i reżyserii dźwięku pozwalają na konstruowanie nowej formuły przekazu wizualnego.

Kino przyszłości pragnie poszerzyć do najdalszych granic horyzont twórczej wyobraźni, fascynujących efektów i trików.

Świat fizyczny, złożony z atomów, zostaje zastąpiony „rzeczywistością" składającą się z bitów. W tym świecie nie ma praw grawitacji i ograniczeń czasowych. Jego przestrzeń jast strukturą płynną i nie do końca określoną.

Rzeczywistość świata realnego stanowi jedynie wąski wycinek tego, co istnieje w nowej, bajkowej krainie, gdzie nie ma rzeczy nie-możliwych i nieprzekraczalnych barier Komputer sprawił, że sztuka filmowa odzyskała swój dawny wigor i sugestywność, jaką miała dla naszych dziadków przy ich pierwszym zetknięciu się z tym medium.