Kilka wskazówek
- Adam Żurek,
- 01.06.1998
W MRP II upatrywano szansę nie tylko na usprawnienie zarządzania, ale także na odmrożenie zasobów finansowych, niezbędnych do realizacji innych celów, na przykład ekologicznych.
W MRP II upatrywano szansę nie tylko na usprawnienie zarządzania, ale także na odmrożenie zasobów finansowych, niezbędnych do realizacji innych celów, na przykład ekologicznych.
Boruta" powstał w roku 1894 r. w odpowiedzi na rosnące zapotrzebowanie na barwniki syntetyczne, jakie wymusił szybko rozwijający się przemysł włókienniczy. Do dzisiaj, już jako spółka "parterowa" programu Narodowych Funduszy Inwestycyjnych, jest największym producentem barwników w kraju.
W roku 1992 zarząd firmy dostrzegł konieczność opracowania wieloletniego planu, mającego na celu przygotowanie przedsiębiorstwa do działania w warunkach gospodarki rynkowej. Do współpracy zaproszono firmę doradczą CSC Europe. W pierwszym etapie przeprowadzono analizę przedsiębiorstwa, aby na tej podstawie wypracować strategię działań i program restrukturyzacji firmy na 5 lat. Za szczególnie ważne uznano wdrożenie do zarządzania w ZPB "Boruta" SA metodologii MRP II.
Cele i narzędzie
W MRP II upatrywano szansy nie tylko na usprawnienie zarządzania, ale także na odmrożenie zasobów, również w sensie finansowym, niezbędnych do realizacji innych celów, a w szczególności kapitałochłonnych inwestycji proekologicznych (wspólna z miastem budowa biologicznej oczyszczalni ścieków, budowa nowoczesnego składowiska odpadów przemysłowych, ograniczenie emisji gazów poprocesowych). Należy zaznaczyć, że zintegrowany system komputerowy od początku był traktowany tylko jako niezbędne narzędzie informatyczne w usprawnianiu funkcji zarządczych w firmie. Za szczególnie ważne uznano realizację następujących celów:
Etapy wyboru i wdrożenia
W grudniu 1993 r. ukończono prace związane z poszukiwaniem optymalnego dla spółki systemu i w sylwestra zawarto kontrakt z ICL na dostawę oprogramowania MAX i sprzętu. W maju 1994 r. MAX został zainstalowany na serwerze w siedzibie spółki, w lipcu poprawnie funkcjonowała baza próbna, opisująca produkcję, a w grudniu ostatecznie wprowadzano normy technologiczne. W marcu 1995 r. odbyło się szkolenie pracowników wydziałów produkcyjnych i magazynów na zasadzie bazy "próbnej", a w kwietniu baza ta stała się bazą rzeczywistą.
W sierpniu rozpoczęto prace związane z uruchomieniem procedur planistycznych (planowanie materiałowe), w styczniu następnego roku uruchomiono programy pozwalające na planowanie produkcji i sterowanie zapasami (MRP), a do grudnia kolejno moduły obsługujące zakupy, sprzedaż, księgowość sprawozdawczą i rachunkowość zarządczą.
Wtedy też zaczęły pracować własne aplikacje, np. system ewidencji atestów jakości.
Technicznie wymagało to zainstalowania 55 stanowisk monitorowych i 35 drukarek współpracujących w sieci na obszarze około 80 ha.
Animatorzy wydarzeń
Prace w ZPB "Boruta" prowadził zespół wdrożeniowy, w skład którego wchodzili przedstawiciele komórek organizacyjnych, mających być później użytkownikami systemu. Podstawowym zadaniem tego zespołu było uzgadnianie i opiniowanie proponowanych rozwiązań. Skład zespołu zmieniał się w zależności od etapu wdrożenia. Jego trzon od początku wdrożenia stanowili trzej informatycy, technolog i pracownik z wykształceniem ekonomicznym. Osoby te pracowały tylko na potrzeby MAX-a i można powiedzieć, że znają wszystkie jego aspekty. Przeszły one cykl niezbędnych szkoleń, a także uzupełniały wykształcenie z dziedziny księgowości (informatycy) czy ekonomii (technolog). Ich zadaniem było tworzenie baz próbnych, testowanie proponowanych rozwiązań, a także prowadzenie szkoleń dla pracowników wewnątrz firmy.
Również z pomocą własnych pracowników zaprojektowano i wykonano sieć kablową, co z uwagi na rozległość firmy - pozwoliło na znaczne obniżenie kosztów. Należy podkreślić, że osoba odpowiedzialna za wdrożenie miała na tyle duże kompetencje, że współpraca i ustalenia, mające wpływ na prace różnych pionów przedsiębiorstwa, były sprawnie realizowane. Zajmowała stanowisko najpierw pełnomocnika zarządu, a następnie jego członka.