Każdy może być Napoleonem

Lider to przewodnik. Prowadząc ludzi do wyznaczonego celu, potrafi go nie tylko sam zobaczyć, ale tak pokazać, żeby inni także chcieli go osiągnąć.

Historia zna setki znakomitych przywódców, którzy wygrywali wielkie bitwy i zapisywali się w pamięci współczesnych dzięki mądrym decyzjom, które przesądzały o zwycięstwie. Historia zna nieliczne przykłady, kiedy znakomity przywódca nie tylko podejmował właściwe decyzje we właściwych momentach, ale potrafił nakreślić wizję przyszłości, która wnikała w umysły współpracowników i stawała się dla nich bardzo atrakcyjną. Za takimi podążały setki, tysiące, miliony. Całe narody gotowe były oddać życie za obietnice nakreślone przez genialnych liderów. Liderów właśnie, czyli przewodników, bo pomiędzy znakomitym dowódcą a przewodnikiem istnieje różnica, która sprawia, że pierwszy jest w stanie wygrywać bitwy, a drugi prowadzić ludzi ku wyznaczonemu celowi, wykorzystując skumulowaną energię setek, tysięcy albo milionów, którzy uwierzyli. Pamiętaj, że lider nie kieruje swoim wojskiem za pomocą rozkazów, on je prowadzi stojąc na czele.

Dekalog lidera

1. Lider prowadzi, a nie rządzi

2. Szuka rozwiązań, bo nie zna wszystkich odpowiedzi

3. Słucha i rozmawia, a nie rozkazuje

4. Motywuje zamiast straszyć

5. Dodaje odwagi zamiast krytykować

6. Dzieli odpowiedzialność, a nie szuka winnych

7. Zdobywa i dzieli się wiedzą. Nie lekceważy wiedzy innych

8. Jest uczestnikiem, a nie arbitrem

9. Lider inspiruje działanie, a nie tylko domaga się wyników

10. Stoi na straży uczciwości w relacjach pomiędzy wszystkimi członkami zespołu

Rywalizacja ekonomiczna jest jak pole bitwy - trwa na nim nieustanna walka. Nie wystarczy jednak wygrać bitwę dziś, w tym tygodniu czy w perspektywie miesiąca. Aby wygrywać bitwy, rozwijać się i pokonywać kolejnych przeciwników potrzebni są ludzie, którzy są nie tylko skutecznymi dowódcami, ale mają zestaw cech, który czyni z nich liderów. Czym się różnią jedni od drugich, albo – inaczej formułując pytanie - jakie cechy odróżniają lidera od dowódcy? To pytania, na które od dziesiątków lat próbuje odpowiedzieć psychologia zajmująca się analizą metod zarządzania. Spróbujmy i my wyróżnić kilka z nich podążając za klasyfikacją zaproponowaną przez Patty Vogan (www.entrepreneur.com).

Zobacz również:

  • Zarządzanie informacją – nowe kierunki

1. Pierwsza cecha już została wymieniona – wizja. Lider, przywódca wie dokąd prowadzi współpracowników, nie tylko w perspektywie najbliższych celów: planów tygodniowych, miesięcznych, rocznych. Lider wie, gdzie zespół ma się znaleźć po zrealizowaniu tych planów. Jaki jest ostateczny cel, który chcielibyśmy osiągnąć? To pytanie rodzi kolejne: W jaki sposób go osiągnąć? A więc sposób, metody walki dające zwycięstwa w codziennych bitwach i ostatecznie prowadzące do wyznaczonego celu.

Artykuł został opublikowany w raporcie specjalnym Computerworld "Pracodawcy IT". Jego pełną wersję można bezpłatnie pobrać tutaj.

Wizja celu i sposobów jego osiągnięcia to jednak dopiero punkt wyjścia. Kluczową cechą prawdziwego przewodnika jest umiejętność przekazania tych wizji swoim podwładnym/współpracownikom. Wszystkie podręczniki efektywnego przywództwa akcentują umiejętność dzielenia się swoją wizją z innymi, a więc komunikowanie się.

- „Posługuj się obrazami” – tak brzmi najważniejsza reguła z podręcznika efektywnej komunikacji. Maluj je, rysuj, zapisuj. Opowiadaj tak, aby słuchacz widział obraz namalowany słowami, wszak obraz jest wart tysiąca słów.

- Rozmawiaj o przyszłości swojej firmy z innymi pracownikami: współmenedżerami i podwładnymi. Upewnij się, że ich rozumienie wizji firmy jest takie samo jak twoje. Słuchaj ich, często będą mieli mądre rzeczy do zaproponowania.

- Wizja przyszłości firmy powinna towarzyszyć liderowi w każdym momencie pracy. Od czasu do czasu będzie ona wymagała ponownej analizy i dostosowania do zmieniających się warunków.

Najpiękniejsza wizja i najmądrzejsze metody jej realizacji nic nie znaczą bez zaangażowania ludzi, którzy mają wyznaczone cele osiągać. Współpracownicy muszą być zaangażowani w realizację planów w takim samym stopniu jak sam przywódca. To wymaga regularnego informowania ich o wszelkich pojawiających się zmianach. Obraz się zmienia i wszyscy zainteresowani powinni znać jego nowe kształty i barwy.

2. Przewodzenie wymaga zaangażowania. Zaangażowanie to emocje. Aby przekonać współpracowników do podjęcia wspólnej wizji, muszą oni widzieć, że ich lider „wkłada serce” w osiąganie wyznaczonych celów. Emocje są zaraźliwe. Zaangażowanie przewodnika powoduje, że inni też gotowi są dołożyć więcej energii. Nie należy powstrzymywać swojego zaangażowania, niech jego żar dociera do innych. Ludzie uwiedzeni urodą wizji przyszłości potrzebują żaru namiętności, a wtedy gotowi są podążyć za swoim przewodnikiem choćby na koniec świata.

3. Sposób podejmowania decyzji odróżnia prawdziwych liderów od zwykłych dowódców. Zaangażowanie współpracowników w ten proces gwarantuje, że będą oni rozumieli, co ta decyzja oznacza, będą też czuli się odpowiedzialni za jej wykonanie. Z wielu metod dochodzenia do decyzji (np. lista „za” i „przeciw” czy analiza kosztów) wart podpowiedzi jest proces nazywany z angielska Q-CAT (quick, committed, analytical, thoughtful):

- quick: działaj szybko, ale nie pochopnie

- committed: bądź przywiązany, ale nie bezwarunkowo

- analytical: analizuj, ale nie rób tego w nieskończoność

- thoughtful: kieruj się rozwagą, ale nie popadaj w natręctwo

Lider w IT

Olga Narzekalak, Talent Acquisition Consultant, TomTom

W każdej branży potrzebni są liderzy, również w sektorze IT. Firmy zajmujące się projektami informatycznymi zatrudniają wiele zespołów programistów i aby móc efektywnie zarządzać pracą członków grupy, potrzebni są liderzy. Pracodawcy nie powinni bać się zatrudniać silnych osobowości, bo dobrzy liderzy zawsze są cennymi członkami zespołu i wpływają na rozwój organizacji. Menedżerowie powinni posiadać zdolności przywódcze, odznaczać się charyzmą, wspierać swój zespół i racjonalnie określać cele oraz czas realizacji projektów. W naszej firmie liderzy powinni również potrafić dostosowywać się do zmian, które są wpisane w naszą organizację i umieć przeprowadzić przez nie zespół.

4. Wielkim przywódcą (ani małym) nie zostaje się bez zespołu, który można przewodzić i który podążą. Umiejętność budowania zespołu to kolejna cech, która odróżnia charyzmatycznych liderów od sprawnych dowódców. Zespół powinien pracować jak precyzyjnie działająca maszyna. Aby tak się stało, nie wystarczy zbudowanie koleżeńskich więzi pomiędzy jego członkami. Zabawy integracyjne i wspólne spędzanie czasu wolnego służy temu, ale nie wystarczy. Zbudowanie sprawnego zespołu oznacza stworzenie uczciwych mechanizmów współpracy pomiędzy członkami zespołu, przejrzystych ścieżek kariery, możliwości dokształcania się równo dostępnych wszystkim zaangażowanym. „Fair play” – pojecie ze sportu – powinno przyświecać każdemu liderowi podczas procesu budowania zespołu i kierowania nim. Kolejnym krokiem jest przekazanie zespołowi możliwości samodzielnego podejmowania decyzji. Rzecz trudna, ale dająca znakomite efekty.

5. Osobowość decyduje o jakości przywództwa. Potocznie mówi się, że trzeba mieć charakter, żeby przewodzić. Mówi się też, że bez właściwych cech charakteru wszystkie pozostałe wskazówki są niewiele warte. Każdy człowiek ma mocne i słabe strony. W czym innym objawiają się zalety poszczególnych typów osobowości i w różnych miejscach ulokowane są indywidualne ograniczenia. Nie oznacza to, że zestaw cech charakteru decyduje o tym, czy ktoś może być liderem czy nie. Nic nie jest dane raz na zawsze. Warto więc, a nawet koniecznie trzeba, poznać swój charakter, swoje najważniejsze zalety i wady, ograniczenia i przewagi. Znając się można podjąć pracę, aby zalety wzmocnić, a słabości wyeliminować. Nikt nie rodzi się Napoleonem, ale można podjąć wysiłek, żeby (choć trochę) mu dorównać.

Czy już spełniasz kryteria bycia wielkim przywódcą? Jeśli nie, wszystko przed tobą. Pamiętaj, że przewodzenie oznacza wspólne realizowanie jasno sprecyzowanej wizji. Lider prowadzi, bo jego/jej entuzjazm potrafi rozpalić żar emocji. Odpowiedzialność za podejmowane decyzje rozłożona na cały zespół buduje wewnętrzną więź, a uczciwe relacje pomiędzy członkami zespołu potrafią wznieść efektywność pracy na wyżyny. Pracuj nad swoim charakterem, na to nigdy nie jest za późno.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200