Jak włączyć swój komputer do Internetu?

Dziś przedstawiam różne sposoby przyłączenia swojego komputera do Internetu. Jeśli bowiem mamy już swoje konto na jednym z serwerów sieci, możemy z niego korzystać nie tylko z "macierzystego" komputera (na uczelni lub w firmie), ale również z dowolnego miejsca świata - oczywiście, jeżeli serwer na to pozwala.

Dziś przedstawiam różne sposoby przyłączenia swojego komputera do Internetu. Jeśli bowiem mamy już swoje konto na jednym z serwerów sieci, możemy z niego korzystać nie tylko z ''macierzystego'' komputera (na uczelni lub w firmie), ale również z dowolnego miejsca świata - oczywiście, jeżeli serwer na to pozwala.

Na czym pracować - UNIX, DOS, Macintosh, Amiga, Atari?

Mimo bliskiego pokrewieństwa z systemem operacyjnym UNIX, Internet jest siecią o niezwykle demokratycznej strukturze i nie narzuca żadnych rozwiązań ani serwerom sieci (spotykamy maszyny unixowe, duże i średnie komputery IBM, serwery DEC pracujące pod VMS, a nawet zwykłe komputery osobiste), ani komputerom użytkowników sieci. W najprostszym przypadku (dostęp przez telefon i praca w trybie terminalowym) jedynym wymaganiem stawianym użytkownikowi jest posiadanie modemu, programu komunikacyjnego i emulatora terminala (najczęściej VT100, ale i to nie jest regułą). Taki sposób komunikacji powoduje, że serwer Internetowy nic nie wie o typie komputera i może to być nawet ZX-81 czy PET (kto je jeszcze pamięta?). Istnieje wiele sposobów "przypięcia" się do Internetu - zgodnie z zasadą "każdemu według jego potrzeb".

Rodzaje połączeń fizycznych

Połączenia stałe są luksusem dla wybranych - zapewniają największy komfort pracy, najszybsze połączenia, największe możliwości - oczywiście za najwyższą cenę. Są również najtrudniejsze do uzyskania - wymagane są specjalne modemy i inne urządzenia telekomunikacyjne, a przede wszystkim należy wykonać fizyczne połączenie (kablami miedzianymi lub światłowodem) między siedzibą użytkownika a serwerem sieci. Taka prywatna, stała linia oczywiście sporo kosztuje, a wysokość opłat zależy od długości połączenia. Nie należy też zapominać, że takiej stałej linii nie można ze sobą zabrać jeśli się przeprowadzimy.

Internet przez telefon jest najczęściej wykorzystywany przez małe firmy i prywatnych użytkowników. Możliwe do uzyskania prędkości przesyłu danych ograniczone są jakością linii telefonicznych, ale za to mamy pełną swobodę - możemy korzystać ze swojego konta łącząc się z biura, w którym pracujemy, ze swojego komputera domowego, w ogóle z dowolnego miejsca - byle udało się znaleźć gniazdko telefoniczne. Mniejsze prędkości transmisji oznaczają niestety mniejsze możliwości pracy - praca w trybie graficznym jest trudna do zaakceptowania, jeśli na odświeżenie ekranu będziemy czekać powiedzmy 15 minut. Natomiast korzystanie z poczty elektronicznej, "ściąganie" programów ze świata, łączenie się z innymi serwerami - wszystkie tradycyjne aplikacje Internetu są przystosowane właśnie do takiego trybu pracy.

Sieci X.25 i połączenia satelitarne są rozwiązaniem pośrednim - uzyskujemy duże prędkości przesyłu (jak przy liniach stałych), łączymy się z serwerem tylko wtedy, gdy jest to potrzebne. Jest to dobry sposób komunikacji dla firm, które już wykorzystują takie rozwiązania. Należy zwrócić uwagę na koszty połączeń - zarówno w sieciach X.25 (POLPAK, TELBANK, KOLPAK), jak i stacjach satelitarnych VSAT (Very Small Appreture Terminal) płacimy za czas połączenia i za ilość przesyłanych informacji. Wielką zaletą jest niezależność od lokalizacji - opłaty na terenie kraju są stałe.

Różne tryby pracy

Praca w trybie terminalowym jest spotykana najczęściej - traktujemy wtedy klawiaturę i monitor naszego komputera jak terminal alfanumeryczny, a program komunikacyjny zapewnia "widoczność" połączenia przez obie strony i ukrycie istnienia modemów, linii telefonicznych itp. przed systemem operacyjnym. Mamy możliwość korzystania ze wszystkich programów dostępnych na serwerze sieci - wszystkie operacje są wykonywane właśnie na nim, a nie na naszym komputerze. Zazwyczaj mamy przydzielone przez administratora systemu pewne zasoby - fragment dysku stałego, czas pracy procesora, łącza ze światem przez sieć Internet, czasami również jakieś lokalne usługi (np. biblioteki programów). Jeśli chcemy wyniki naszej pracy (otrzymaną pocztę, "ściągnięte" programy lub dane) wykorzystać w domu lub biurze - musimy je najpierw przesłać z serwera na własny komputer. Służy do tego program komunikacyjny - ten sam, za pomocą którego łączymy się z siecią.

Przy pracy w trybie terminalowym jesteśmy dla świata zewnętrznego widoczni jako użytkownik serwera sieci. Jeśli chcemy wykorzystywać konto przez kilka osób musimy zgodzić się na dzielenie wszystkich zasobów serwera - mamy jedno hasło, takie same prawa dostępu do dysku i danych, jeden adres pocztowy i nie mamy możliwości rozdziału i ochrony korespondencji. Aby kilku użytkowników mogło normalnie pracować konieczne jest wykupienie kolejnych kont. Można temu zaradzić, korzystając z protokołu UUCP (Unix to Unix Communication Protocol). Jest on najstarszym narzędziem pozwalającym łączyć różne maszyny unixowe - obecnie dostępny również dla komputerów pracujących pod innymi systemami operacyjnymi - PC, Macintosh, Amiga. W zasadzie praca "pod" UUCP ogranicza się do poczty elektronicznej i usług do niej podobnych (NetNews) - możliwości pracy interakcyjnej są bardzo ograniczone.

Mechanizm działania jest sprytnie pomyślany - co jakiś czas systemy (serwer Internetu i nasz komputer) automatycznie łączą się telefonicznie i wymieniają zgromadzoną w tym czasie pocztę. W czasie między połączeniami poczta wychodząca jest gromadzona na naszym komputerze, a przychodząca - na serwerze. Dodatkowo możliwe jest zdefiniowanie dowolnej liczby adresów pocztowych przez użytkownika - tak, że z jednego konta może korzystać kilka osób, nie przeszkadzając sobie wzajemnie. Jeśli jeszcze połączymy pocztę Internetową z naszą siecią lokalną to korespondencja może być wysyłana i odbierana bezpośrednio z programów typu CC:mail czy MS-Mail.

SLIP czyli Serial Line Interface Protocol przeznaczony jest dla użytkowników o nieco innych wymaganiach. Jest to ten sam protokół wykorzystywany przy łączeniu komputerów liniami stałymi. Możemy więc czuć się podłączeni bezpośrednio do Internetu, pracować w taki sam sposób jak na stacji roboczej. Przy porównaniu do "pełnoprawnego" połączenia stałego należy wiedzieć, że nadal dla świata widoczni jesteśmy jako jeden z użytkowników serwera, a nie samodzielna maszyna. Numer IP, którym się z czasie sesji posługujemy jest tymczasowy i ważny tylko w czasie trwania sesji (Internet dopuszcza takie rozwiązanie). Programy, którymi się posługujemy (np. telnet czy ftp) pracują już nie na serwerze, ale na naszym komputerze - można w ten sposób ominąć dwufazowe przesyłanie plików - nie daje to co prawda wielkiej oszczędności czasu, ale jest wygodniejsze.

Tyle na dzisiaj. W następnym odcinku przedstawimy najczęściej wykorzystywane narzędzia - edytory, programy do obsługi poczty elektronicznej, komunikacyjne, programy do "grzebania" w zasobach Internetu - gopher, WWW, whois, archie, ftp, telnet.

Przypominam, że nieustannie poszukujemy firm oferujących serwisy informacyjne oraz takie, które chcą promować swoje usługi poprzez sieć - zapraszamy je do umieszczenia danych na serwerze Internetu Komercyjnego w Polsce. Mamy pierwsze zgłoszenia - katalog wszystkich firm w Polsce oraz bardzo obszerny serwis ekonomiczny - już niedługo będą w sieci.

Firma Janbit zaprasza zainteresowanych programami firm OrCAD i National Instruments - korzystając z Gophera (gopher ikp.atm.com.pl) można otrzymać wersję demonstracyjną tego pakietu. Czekamy na następnych.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200