BizTalk Server 2002 odpowiada za przekazywanie komunikatów między poszczególnymi modułami systemu informatycznego.

Współczesne aplikacje to najczęściej rozwiązania integrujące kilka modułów. Praktycznie każda aplikacja składa się z wydzielonych bloków funkcjonalnych, które są łączone przy użyciu nadrzędnych programów. Taka architektura istotnie upraszcza rozwój oprogramowania. Niektóre komponenty, zamiast tworzyć je samodzielnie, można kupić. W przyszłości, gdy upowszechnią się usługi Web, prawdopodobnie część obliczeń aplikacji będzie wykonywana "na zewnątrz".

Mimo tych udogodnień, programistom nadal pozostaje niełatwe zadanie opracowania aplikacji nadrzędnej, łączącej poszczególne moduły. Modułem jest zarówno fragment aplikacji realizujący określone funkcje, kupiony komponent, jak i fragment zewnętrznego systemu informatycznego, z którym trzeba wymieniać informacje.

Pracę programisty mogą ułat-wić gotowe narzędzia, dzięki którym proces integracji poszczególnych modułów apli- kacji nie jest "kodowany", ale rysowany przy użyciu specjalnych narzędzi do projektowania. Jednym z takich systemów jest BizTalk Server 2002. To narzędzie opracowane przez Microsoft, którego głównym zadaniem jest przekazywanie przekształconych do postaci XML komunikatów między modułami aplikacji, zgodnie z zaprojektowanym schematem. Poszczególnymi "etapami" przetwarzania mogą być komponenty - COM, .Net czy usługi Web. BizTalk spina wszystkie elementy w całość.

Kod i rysunki

Z punktu widzenia programisty, BizTalk Server realizuje zadania związane z translacją dokumentów, przepływem i śledzeniem komunikacji.

BizTalk jest w pełni zintegrowany z Visual Studio .Net i Visual Studio 6.0. Programowanie w BizTalk polega niemal tylko na projektowaniu schematu przepływu informacji między poszczególnymi komponentami. Graficzny projektant - Orchestrator Designer - jest oparty na MS Visio. Warto dodać, że programista może zdefiniować własne składniki, które znajdą się w diagramie przepływów. Mogą być napisane zarówno jako obiekty COM+, .Net, jak i usługi Web. BizTalk 2002 pozwala, by zaprojektowany proces przepływu komunikatów był udostępniony jako moduł do wykorzystania w innych aplikacjach czy np. jako podproces innego schematu BizTalka.

Mechanizmy mapowania w BizTalk 2002 pozwalają przekształcać komunikaty między różnymi formatami XML. Możliwa jest także translacja pomiędzy zewnętrznym formatem (np. EDI) a XML. Programista może definiować własne funkcje translacji (w języku skryptowym lub jako komponenty .Net). Można od razu z poziomu BizTalk Mapper testować zasady translacji, co bardzo usprawnia przygotowanie skomplikowanych przekształceń.

Komunikacja po każdym medium

Warstwa transportowa BizTalk może wykorzystywać niemal dowolne medium - sieci TCP/IP i mechanizmu gniazd, systemy kolejkowania, SMTP, HTTP, a nawet specjalne kanały do komunikacji z mainframe (dzięki współpracy z Host Integration Server). Oczywiście, dostępne są także mechanizmy lokalnego wywołania komponentów.

Podobnie jak w przypadku komponentów COM, serwer BizTalk może zamykać pewien ciąg procesów w transakcji. Tu warto dodać, że gdy aplikacja korzysta z pewnych protokołów komunikacyjnych np. HTTP, który jest protokołem bezstanowym, nie jest możli- wa realizacja wszystkich elementów transakcyjności ACID (transakcja powinna być niepodzielna, spójna, izolowana i trwała).

BizTalk obsługuje trzy typy transakcji - rozproszone (analogicznie do DTC), oparte na timeout oraz tzw. długie transakcje, gdzie system może dowolnie długo oczekiwać na zakończenie operacji. W tym ostatnim przypadku transakcja nie jest izolowana. BizTalk 2002 może także szyfrować przesyłane komunikaty (z wykorzystaniem architektury klucza prywatnego i publicznego).

Microsoft opracował BizTalk Framework, specyfikację, która opisuje, jakie wymagania są stawiane przed mechanizmami transportu i w jaki sposób opisywać dokumenty, by można było rozszerzyć funkcjonalność serwera BizTalk