Łączność satelitarna jest niekiedy jedynym sposobem przekazywania informacji, w tym także różnych rodzajów danych komputerowych. Na początku swojego istnienia system łączności satelitarnej Inmarsat instalowany był na statkach i zapewniał znacznie lepszą niż droga radiowa, jakość połączeń. Obecnie, po wprowadzeniu nowych systemów łączności grupy Inmarsat oraz po zdecydowanym potanieniu i zminiaturyzowaniu terminali satelitarnych, łączność ta stosowana jest coraz powszechniej. O zastosowaniu systemów Inmarsat w ruchomej łączności lądowej zadecydowały jej stosunkowo niskie koszty, pełna mobilność oraz wysoka jakość przesyłu danych. O funkcjonowaniu starszych systemów Inmarsat pisaliśmy w CW 40/164.

Najnowszymi systemami łączności satelitarnej działającymi w ramach Inmarsat są Inmarsat M, Inmarsat B oraz Inmarsat Aero. Za pięć lat ma zostać wprowadzony system Inmarsat P.

Inmarsat B i M

Są to systemy cyfrowej łączności satelitarnej, system M stanowi nieco uboższą i tańszą wersję systemu B. Szczególnie system M rozwija się dynamicznie i wykorzystywany jest głównie do połączeń ruchomych terminali lądowych. Można przesyłać głos, faksy i w najbliższej przyszłości dane komputerowe. Terminale produkowane są przez 13 wytwórców, typowa przenośna stacja łączności satelitarnej tego systemu przypomina nieco większą teczkę- aktówkę i waży ok. 10 kg. Najpopularniejsze modele terminali sprzedane zostały w ilości przeszło 1000 szt., a zapotrzebowanie na nie nie maleje.

Obsługą systemów Inmarsat M i B zajmuje się 10 operatorów (w tym 4 europejskich) obsługujących 12 lądowych stacji przekaźnikowych łączności satelitarnych (LES).

Inmarsat Aero

Zapewnienie łączności telefonicznej pasażerom samolotów od dawna było marzeniem linii lotniczych. Stosowana próbnie łączność radiowa nie sprawdziła się, jakość przekazu była niska, system był niewydolny i drogi. Problemy te rozwiązała łączność satelitarna. System Inmarsat Aero umożliwia dwustronną, wysokiej jakości łączność głosową i przekaz danych komputerowych z szybkością do 9600 bps. Ten komercyjny system wprowadzony został już na 295 samolotach liniowych i 158 prywatnych. W trakcie realizacji znajduje się 500 już podpisanych kontraktów. Przedstawiciele Inmarsat twierdzą, że przy korzystaniu z tej nowej usługi znaczny wpływ mają zwyczaje kulturowe, wbrew pozorom mniejszy - kwestie finansowe. Nawet na krótkich trasach bliskowschodnich samolotowe kabiny telefoniczne okupowane są bez przerwy, mniejszy ruch jest w czasie długodystansowych połączeń z Europy. Dotychczasowe doświadczenia z Inmarsatem Aero są bardzo zachęcające dla linii lotniczych.

Używane są dwa podsystemy Inmarsat Aero - typ H (transmisja głosu i danych) oraz typ L (transmisja danych). Obsługą komercyjnych satelitarnych połączeń lotniczych zajmuje się trzech operatorów i 7 LES. Połączenia możliwe są z pokładów samolotów 32 linii lotniczych, najwięcej tak wyposażonych maszyn mają Singapore Airlines (27) i Malaysia Airlines (13).

EPIRBs (Emergency Position Indicating Radio Beacons)

Jest to system Inmarsat pracujący na częstotliwości L i zawiadamiający ratownicze centrum koordynujące o pozycji zagrożonego statku.

GPS (Global Position System)

System ten umożliwia bardzo dokładną lokalizację (do kilku metrów) terminala używanego w systemie Inmarsat, bądź specjalnych, małych urządzeń. Stosowany jest coraz powszechniej nie tylko na statkach, ale i w ruchomych systemach lądowych i lotniczych.

Paging satelitarny

W 1995 r. ma zostać uruchomiony ogólnoświatowy, pagingowy system Inmarsat. Możliwe będzie przesyłanie alfanumerycznych wiadomości o długości do 128 znaków do małych, kieszonkowych odbiorników. Wiadomości te, łączone w grupy będą mogły być wyświetlane po kolei przez pager. Pagery muszą jednak być skierowane na równik, a w pomieszczeniach zamkniętych dodatkowo znajdować się blisko okna. Po podłączeniu do terminali systemu C lub M, pagery po odebraniu sygnału automatycznie je włączają, co pozwala na dużą oszczędność baterii terminali.

Mini-M

System zminiaturyzowanego terminala typu M, wielkości komputera typu laptop, ale mający podobne możliwości. Uruchomienie systemu, korzystającego z trzeciej generacji satelitów Inmarsat ma nastąpić w 1997 r.

Inmarsat P

Jest to niewątpliwie najciekawsza przyszłościowa propozycja systemów Inmarsat. Ma on umożliwić ogólnoświatową łączność satelitarną przy wykorzystaniu indywidualnych, miniaturowych terminali o wielkości i wadze telefonu komórkowego. System ma zostać uruchomiony w 1999 r. Jego wdrożenie wymaga zastosowania innych satelitów niż obecnie, mianowicie systemu satelitów ruchomych na niższych orbitach (10 tys. km), przemieszczających się wg systemu ICO (Intermediate Circular Orbit). W miarę ew. rozwoju tego systemu ilość satelitów ma się zwiększać.