Cloud computing jest gorącym tematem. Jeszcze jednak przez co najmniej kilka lat dominującym modelem korzystania z infrastruktury IT pozostanie rozbudowa własnych zasobów sprzętowych i programowych. Oswajanie się klientów z nowym modelem przetwarzania i przechowywania danych wymaga czasu, a dostawcy usług w chmurze muszą udowodnić, że naprawdę są godni zaufania, bezpieczni, opłacalni z punktu widzenia klientów, niezawodni i elastyczni. Dla wielu organizacji chmura staje się naturalnym rozwiązaniem, w szczególności dla firm nieposiadających jeszcze własnych zasobów IT, wymagających bezpiecznego centrum zapasowego, zatrudniających mobilnych pracowników, działających w dużym rozproszeniu terytorialnym, odnotowujących gwałtowne, ale możliwe do przewidzenia wzrosty i spadki zapotrzebowania na moc obliczeniową, wymagające bardzo dużej mocy obliczeniowej (ośrodki naukowo-badawcze, biznes life science), czy też firm w fazie szybkiej ekspansji.

IaaS jako jeden z modeli cloud computing

Stosunkowo najprostszym modelem chmury obliczeniowej jest udostępnianie infrastruktury jako usługi - Infrastructure-as-a-Service (IaaS). Usługa IaaS polega na dostarczeniu klientowi całości infrastruktury informatycznej, która jest wykorzystywana i rozbudowywana zależnie od potrzeb użytkownika, wyrażonych w określonych zasobach pamięci i mocy obliczeniowej. Mogą to być zarówno sprzęt, oprogramowanie systemowe, jak i usługi serwisowe. Wykorzystywana infrastruktura znajduje się zazwyczaj w siedzibie usługodawcy, usługa może też obejmować wynajem sprzętu przy zachowaniu przez klienta prawa własności do oprogramowania. Wczesną formą IaaS było wynajmowanie u dostawców dedykowanych serwerów. Obecnie - dzięki technologiom wirtualizacji - częściej mamy do czynienia z wynajmem maszyn wirtualnych, w przypadku których opłata klienta pokrywa określoną moc serwerów. Jednym z pierwszych przykładów usługi IaaS była chmura Amazon.com EC2.

Korzystanie z centrum przetwarzania danych należącego do firmy zewnętrznej było w ciągu ostatniej dekady praktykowane przez wiele firm, dla których istotne stało się posiadanie bezpiecznego centrum zapasowego. Na co dzień przetwarzanie odbywało się w centrum danych należącym do klienta, lecz kopie zapasowe danych i systemów przechowywane były w centrum firmy zewnętrznej. Korzystanie z tego centrum danych było również praktycznym rozwiązaniem dla firm, którym szybko zależało na uruchomieniu działalności, a nieposiadających własnej infrastruktury.

W poszukiwaniu odpowiedniego centrum danych

W ciągu ostatnich lat centra danych uznanych firm - zarówno polskich, jak i oddziałów zachodnich korporacji - dopracowały się standardów gwarantujących ciągłość i bezpieczeństwo działania. Każde poważne centrum danych posiada redundantny system bezpieczeństwa i ochrony przed niepowołanym dostępem; co najmniej dwie niezależne linie średniego napięcia; zapasowy agregator i automatyczny system przełączania zasilania. Więksi dostawcy posiadają co najmniej dwa niezależne, zlokalizowane w odległości co najmniej kilkunastu kilometrów od siebie centra danych, z których jedno pełni funkcję centrum podstawowego, a drugie zapasowego.

Większość dostawców świadczy usługi zarówno kolokacji (dzierżawa szafy kolokacyjnej, serwerowni lub klastra serwerowni), hostingu dedykowanego (serwery wraz z systemem operacyjnym i serwisem oraz dostępem do internetu i/lub sieci VPN), jak i hostingu wirtualnego, zgodnego z definicją chmury publicznej. Zdarza się też, że firmy będące właścicielami centrów danych łączą ofertę, aby móc zwiększyć zakres i bezpieczeństwo świadczonych usług. Przykładem jest Netia posiadająca centra kolokacyjne w Warszawie, Krakowie i Łodzi. Operator ten przekonał inne firmy do stworzenia Data Center Alliance. Pierwszymi partnerami firmy zostały Polcom i Centrum Komputerowe ZETO z Grupy Asseco. Celem DCA jest udostępnienie klientom odpowiednio wyposażonej i skomunikowanej powierzchni kolokacyjnej w głównych ośrodkach biznesowych w Polsce.