Informix OnLine jest to wysokowydajny unixowy serwer baz danych przeznaczony do obsługi dużych zbiorów danych, przetwarzania transakcyjnego i wykonywania skomplikowanych zapytań (typowych dla systemów informowania kierownictwa). Jego cechy zapewniają wysoką dostępność danych i ich integralność.

Informix OnLine posługuje się standardowym językiem ANSI/ISO SQL. Firma Informix jako pierwsza z firm zajmujących się bazami danych uzyskała certyfikat NIST (National Institute of Standard and Technology -amerykański instytut standaryzacji) dla swej wersji SQL.

Serwer bazy danych

Informix OnLine w celu obsłużenia zapytania klienta uruchamia w systemie Unix proces serwera bazy. Wcześniejsze systemy obsługi wielu użytkowników wymagały uruchomienia kompletnego procesu (aplikacji, serwera bazy) do obsługi kolejnego klienta. Jest to związane z przydzieleniem zasobów systemowych (pamięci, miejsca na dysku, cykli procesora, itd.). W systemie Informix OnLine, każdy z procesów serwera może obsługiwać wielu klientów, co zmniejsza wymagania systemowe bazy.

Wersja Dynamic Data Server jest przeznaczona dla komputerów wieloprocesorowych z przetwarzaniem symetrycznym i optymalnie wykorzystuje ich możliwości w celu uruchomienia wielu serwerów bazy, korzystających z wspólnej pamięci i zasobów komputera.

Cechy Informix OnLine

Wysoka wydajność

Wysoka wydajność ma zasadnicze znaczenie dla systemów przetwarzania transakcyjnego. W systemie Informix OnLine tę wysoką wydajność osiągnięto przez jej przejęcie od systemu operacyjnego obsługi dysków, stosowanie dzielonej pamięci operacyjnej, pracę wieloprocesorową i optymalizację zapytań opartą na kosztach.

Obsługa dysków. W celu osiągnięcia zadowalającej szybkości, Informix OnLine wymaga ciągłej przestrzeni na dysku do stworzenia własnego systemu zapisu danych. Takiej możliwości nie gwarantuje system operacyjny Unix. Kernel bazy OnLine, plasując się na poziomie systemu operacyjnego realizuje tę funkcję, przejmując obsługę plików od systemu Unix. Bezpośredni dostęp do dysków przez kanały DMA i pominięcie buforów dyskowych Unixa przyśpiesza blokowanie (commit)

transakcji na dysku.

Dzielona pamięć. Oznacza dostęp do tych samych segmentów pamięci przez wiele procesów użytkowych. Taki dostęp do pamięci pozwala na:

• Zmniejszenie liczby dostępów do dysków, gdyż realizowane są one teraz przez system, nie zaś przez poszczególne procesy użytkowe. Mogą więc być optymalizowane dla całości systemu zarządzania bazą.

• Czas wykonywania operacji jest mniejszy, gdyż dane z bazy są przechowywane we wspólnej, dzielonej pamięci i dostęp do nich nie wymaga odczytu z dysku.

Pamięć dzielona jest wykorzystywana przez bufory danych oraz przez wewnętrzne tabele bazy, zawierające informacje o wspólnie wykorzystywanych zasobach: adresach i zajętości buforów danych, blokadach oraz otwartych tabelach bazy.

Zbiór buforów danych zawiera pewną liczbę stron pamięciowych o stałej długości, zawierających dane. Jeśli poszukiwane dane nie znajdują się w żadnym z buforów, to system odczytuje je z dysku do wolnego bufora.

Praca wieloprocesorowa. Pozwala na wykorzystywanie wielu procesorów do realizacji szybkiego sortowania równoległego oraz na pozostawienie w pamięci procesu, który nie może dostać się do jakiegoś zasobu bazy, podczas gdy inne procesy są wykonywane na pozostałych procesorach.

Optymalizator zapytań oparty na kosztach. W celu wykonania zapytania w bazie, system ocenia liczbę dostępów do poszczególnych tabel, liczbę rekordów, które należy zbadać i liczbę niezbędnych do tego celu stron pamięci. Każdej z możliwości wykonania zapytania przypisuje pewną liczbę, określającą koszt wykonania. Wykonuje zaś zapytanie o najmniejszym koszcie.

Optymalizator zapytań może także przesyłać administratorowi systemu informacje o sposobie wykonania zapytania. Ten zaś może zdecydować, czy należy tę operację wykonać natychmiast, czy w późniejszym, dogodniejszym momencie.