Protokół iFCP (internet Fibre Channel Protocol) jest standardem przekazywania ruchu Fibre Channel za pośrednictwem sieci TCP/IP.

Działając jak brama, iFCP pozwala łączyć macierze RAID Fibre Channel, przełączniki i serwery z sieciami pamięci masowych IP, przy zachowaniu poniesionych na infrastrukturę nakładów.

Protokół iFCP opakowuje dane Fibre Channel w pakiety IP i odwzorowuje adresy IP na pojedyncze urządzenia Fibre Channel. Każde urządzenie tego typu ma własny identyfikator w sieci IP i dlatego ruch związany z obsługą pamięci masowych może kierować do innych węzłów sieci IP oraz przyjmować taki ruch od tych węzłów. Kończąc sygnalizację Fibre Channel w bramie protokołu iFCP i przenosząc ruch pamięci przez sieć IP, protokół iFCP nie ma ograniczeń odległości tradycyjnych sieci Fibre Channel, które mogą mieć zasięg nie większy niż 10 km.

Protokół iFCP różni się od innej propozycji standardu opracowywanego przez IETF (Internet Engineering Task Force) - standardu FCIP (Fibre Channel over IP). FCIP jest prostym protokołem tunelowym, który łączy dwie struktury kanałów Fibre Channel w jedną dużą strukturę. Tak więc protokół FCIP działa jak mostowanie, prowadzące do rozszerzenia sieci warstwy 2., i - w odróżnieniu od protokołu iFCP - nie zapewnia możliwości izolowania błędów.

Gdy struktury Fibre Channel współdziałają w sieci, każda brama domenowa protokołu iFCP działa jako autonomiczny system, którego konfiguracja jest niewidoczna dla sieci IP i innych bram domenowych protokołu iFCP. O ile ruch związany z pamięcią pomiędzy dwoma węzłami w bramie iFCP jest przełączany lub rutowany przy użyciu Fibre Channel, o tyle ruch obejmujący wiele bram iFCP jest kapsułkowany w protokole iFCP i następnie odwzorowywany na adresy IP, by umożliwić przełączanie i rutowanie w sieci IP.

Każda para węzłów Fibre Channel komunikujących się przez sieć IP ustala oddzielne sesje iFCP, pozwalając wdrażającym protokół iFCP bardzo precyzyjnie ustalać parametry QoS.

Oprócz wykorzystania wbudowanych w TCP mechanizmów kontroli przeciążeń, wykrywania błędów i odnowy protokół iFCP zapewnia wydajne mechanizmy zabezpieczania przed błędami po stronie Fibre Channel. Jeśli tylko jest to możliwe, zabezpieczenie ma miejsce na poziomie sesji i jest realizowane w sposób niewpływający na ruch związany z pamięcią masową, który może odbywać się pomiędzy innymi urządzeniami.

W ten sam sposób, w jaki ruting w zakresie podsieci zapewnia izolację błędów dla sieci warstwy 2., protokół iFCP wnosi własności podsieci do struktury Fibre Channel. Zmiany konfiguracji tej struktury oraz rozgłaszanie zawiadomień o zmianie stanów są ograniczone do pojedynczych podsieci FC. Zapewnia to, po raz pierwszy, w dużym stopniu skalowalne sieci SAN (Storage-Area Network).

Innym popularnym zastosowaniem protokołu iFCP jest łączenie SAN-SAN. Sieci Fibre Channel są przyłączane do bram iFCP, które z kolei komunikują się poprzez sieci MAN lub WAN.

Zarządzanie i bezpieczeństwo

Serwer iSNS (internet Storage Name Server) zapewnia automatyczne odnajdywanie, zarządzanie i konfigurowanie interfejsu iSCSI i urządzeń Fibre Channel w sieci TCP/IP. Serwer iSNS świadczy usługi inteligentnej struktury, takie jak asynchroniczne zawiadamianie węzłów końcowych o zmianach w sieci iFCP oraz segmentacji zasobów sieci w logiczne grupy nazwane odkrytymi domenami - do zarządzania i zapewnienia bezpieczeństwa. W strukturze kanału Fibre Channel usługi te oferuje serwer SNS (Simple Name Server).

Pod względem bezpieczeństwa sieci pamięci masowych IP łączą techniki podstawowego wyodrębniania stref i odwzorowywania numerów jednostek logicznych z bardziej zaawansowanymi zabezpieczeniami, dostępnymi w sieciach IP. Protokół iFCP korzysta z IPSec, by zapewnić uwierzytelnianie, szyfrowanie i integralność danych. Używa również protokołu automatycznego zarządzania kluczami IPSec, IKM (Internet Key Management), w celu tworzenia i zarządzania kluczami zabezpieczającymi.