IBM DOS 7

DOS chyba powoli odchodzi do przeszłości, czego dowodem może być słabe zainteresowanie firm dalszym rozwijaniem tego systemu. Wraz z wejściem na rynek 32-bitowych produktów Novell Inc. poprzestał na wyprodukowaniu systemu Novell DOS 7, a Microsoft wydaje się wahać czy interesować się jeszcze w ogóle tym systemem. Na placu boju pozostała właściwie tylko firma IBM, która może to traktować jako szczęśliwe zrządzenie losu, ale może to też być dla niej sytuacja nieco kłopotliwa. IBM może się bowiem czuć w tym momencie tak samo, jak kapitan tonącego Titanica.

DOS chyba powoli odchodzi do przeszłości, czego dowodem może być słabe zainteresowanie firm dalszym rozwijaniem tego systemu. Wraz z wejściem na rynek 32-bitowych produktów Novell Inc. poprzestał na wyprodukowaniu systemu Novell DOS 7, a Microsoft wydaje się wahać czy interesować się jeszcze w ogóle tym systemem. Na placu boju pozostała właściwie tylko firma IBM, która może to traktować jako szczęśliwe zrządzenie losu, ale może to też być dla niej sytuacja nieco kłopotliwa. IBM może się bowiem czuć w tym momencie tak samo, jak kapitan tonącego Titanica.

Być może to właśnie brak konkurencji spowodował, że PC DOS 7 nie jest tym produktem, jakiego oczekiwali użytkownicy. Brak mu przede wszystkim dwóch podstawowych rozwiązań: wielozadaniowości i aplikacji sieciowych. Poza tym spodziewano się, że IBM wyposaży PC DOS 7 w taki sam graficzny interfejs użytkownika (Workplace Shell), jaki oferuje OS/2. Niestety, nic podobnego się nie stało.

Wyposażenie

Trzeba jednak przyznać, że PC DOS 7 jest najlepszym ze wszystkich oferowanych dotychczas systemów DOS. Szczególnie może się podobać nowy system kompresji plików i sposób zarządzania pamięcią. PC DOS oferuje dalej warstwę zewnętrzną DOSSHELL (nazywaną w tej wersji PC DOS Shell), która pozwala w prosty sposób przełączać zadania.

Tak jak poprzednia wersja, tak i PS DOS 7 wspiera pracę kart typu PC Cards (nazywanych do tej pory PCMCIA). IBM zapewnia, że system PC Card jest w pełni kompatybilny ze specyfikacją PCMCIA 2.0 (interfejs współpracujący z systemem Windows i automatyczne konfigurowanie sprzętu).

PC DOS 7 jest też przygotowany do podłączania komputera do stacji dokowania. Wystarczy wtedy wydać jedno polecenie (lub jak kto woli przywołać do pracy plik wsadowy, względnie program skryptowy REXX), a komputer jest gotowy do współpracy ze stacją dokowania. Po odłączeniu komputera od stacji dokowania należy powiadomić o tym system, wpisując kolejne polecenie.

Program Dynaload pozwala użytkownikowi ładować do pamięci komputera sterowniki, nie restartując systemu. Niestety, usunięcie sterowników wiąże się już z koniecznością ponownego restartu.

Edytor E został wyposażony w wiele nowych opcji (np. możliwość użycia myszy i metody ciągnij-upuść), co bardzo ułatwia zadanie modyfikowania plików tekstowych.

Inną cenną opcją jest DPMS (DOS Protected Mode Services) - nie należy mylić z noszącym podobne inicjały systemem Distributed Power Management Strategies. Używając systemu DPMS, sterowniki modułu Stacker (kompresja danych) są ładowane automatycznie do rozszerzonej pamięci RAM (Extended), dzięki czemu pojemność pamięci konwencjonalnej ulega zwiększeniu o ok. 20 KB. W podobny sposób (po wywołaniu odpowiedniej procedury DPMS API) można przenosić do rozszerzonej pamięci RAM inne programy usługowe, np: mouse.com czy MSCDEX (odpowiednik programu SMARTDRV produkowany przez firmę Helix SDoftware Inc.).

Konfigurowanie systemu

System daje się bardzo łatwo konfigurować po wywołaniu programu SETUP, również przy użyciu myszy. Program można przywoływać do pracy z dowolnego napędu także dysku CD-ROM.

Podobać się może opcja pozwalająca przeglądać i edytować pliki konfiguracyjne systemu przed startem komputera.

Wielu użytkowników zabezpiecza pliki systemowe przed przypadkowym zniszczeniem, nadając im atrybut "write protected". Może to być powodem pewnych kłopotów przy przechodzeniu na system PC DOS 7. Program SETUP nie modyfikuje żadnego pliku w katalogi DOS, który ma atrybut "read only". Wyświetli się co prawda komunikat o błędzie, ale SETUP nie pyta się czy modyfikować chroniony plik. Użytkownik jest zmuszony do samodzielnej zmiany atrybutów odpowiednich plików i powtórzenia operacji. MS-DOS sprawuje się pod tym względem dużo lepiej, przejmując to zadanie na siebie.

Szybkość pracy

PS DOS 7 oferuje podobną szybkość pracy, co system MS-DOS. Nie ma się czemu dziwić, ponieważ oba systemy zaprojektowano na bazie niemalże identycznego jądra. Jednak PS DOS 7 ma tę przewagę nad MS-DOS 6.22, że sprawuje się dużo lepiej w przypadku przetwarzania plików skompresowanych. Zarówno MS-DOS 6.22, jak i poprzednia wersja systemu PS DOS pracowały przy przetwarzaniu plików skompresowanych o 14% wolniej. Tym razem testy wykazują, że nowa wersja systemu pracuje tylko o 5% wolniej. Jest to doskonały rezultat - szybkość pracy jest jedną z najważniejszych zalet tego systemu.

Kompresja

IBM zdecydował się zastąpić system kompresji SuperStor/DS (Addstor Inc.), pakietem Stacker 4.02 (Stac Electronics Inc.). Stacker pracuje bardzo dobrze i równie szybko jak inne tego rodzaju systemy. Pliki typu ASCII zajmują po kompresji jedną trzecią miejsca na dysku, a średni współczynnik kompresji (biorąc pod uwagę pliki różnego rodzaju) wynosi 2,3 do 1. Jest to wynik o 31% lepszy, niż w przypadku systemu PC DOS 6.3. Systemy Novell DOS 7 i MS-DOS 6.22 (DriveSpace) też pozostają w tyle. PC DOS 7 wyprzedza produkt firmy Novell o 31%, a MS-DOS 6.22 o 28%. Tak skuteczna praca modułu kompresji jest możliwa dzięki zastosowaniu techniki SmartPack, która pozwala na zapisanie w jednym sektorze dysku do trzech plików.

Szkoda, że IBM wprowadzając nowy moduł kompresji danych zrezygnował ze stosowanej przez SuperStore opcji Preview, która pozwalała sprawdzić przed uruchomieniem kompresji, ile miejsca zostanie zaoszczędzone na dysku. Stacker jest ładowany automatycznie przed uruchomieniem programów konfiguracyjnych CONFIG.SYS i AUTOEXEC.BAT. Program pracuje w sposób niezauważalny dla użytkownika.

Stacker wprawił nas w drobne zakłopotanie, gdy polecenie DEVICE=STACHIGH.SYS zostało umieszczone w pliku CONFIG.SYS za poleceniem wywołującym do pracy program RAMBOOST. Wyświetlił on informację o błędzie, która została po krótkiej chwili wymazana przez RAMBOOST. W przypadku umieszczenia polecenia DEVICE=STAHIGH.SYS przed poleceniem RAMBOOST, Stacker nie wyświetla już co prawda informacji o błędzie, ale program RAMBOOST nie może załadować sterownika kompresji modułu Staker do górnego obszaru pamięci RAM. Po bliższym przeanalizowaniu problemu okazało się, że informacja o błędzie generowana przez Stacker jest tylko ostrzeżeniem, które można po prostu zignorować bez żadnej szkody dla dalszej pracy modułu kompresji.

Zarządzanie pamięcią

PC DOS 7 używa do konfigurowania pamięci RAM tych samych programów, co poprzednie wersje. Są to zmodyfikowane wersje programów HIMEM.SYS i EMM386.EXE oraz programy RAMBOOST (optymalizacja wykorzystania pamięci) i RAMSETUP.

Archiwizowanie plików

PC DOS 7 jest wyposażony w te same narzędzia do archiwizowania danych, co poprzednie wersje. Są to dwa pakiety Point Backup (jeden pracujący pod systemem DOS, a drugi pod Windows). Ich zaletą jest to, że pracują nieco szybciej niż poprzednie produkty i pozwalają magazynować zapasowe kopie plików na taśmie magnetycznej.

Program dla DOS jest zdecydowanie lepszy, niż wersja dla Windows. Pozwala on wykonywać tak jednorazowe kopie, jak i zlecać wykonywanie kopii archiwalnych w określonych odstępach czasu (np. w każdy piątek o godz. 14). Dodatkowe ułatwienie polega na tym, że do programu można dołączać swoje własne polecenia (programy, pliki wsadowe czy programy pisane w języku skryptowym REXX).

Użytkownikom systemów przenośnych można polecić program File Update, który jest też swego rodzaju produktem do archiwizowania danych. File Update działa w ten sposób, że porównuje pliki zmagazynowane na obu systemach (przenośnym i stołowym) i w przypadku stwierdzenia, że plik w notebooku został zmieniony, przepisuje go do pamięci komputera stołowego. Jest to więc niejako pośrednia metoda archiwizowania zasobów notebooka. Kłopot polega jedynie na tym, że wcześniej trzeba zadeklarować, które katalogi chcemy poddać synchronizacji.

Ochrona przed wirusami

Pakiet antywirusowy jest właściwie kopią produktu stosowanego w wersji 6.1. W skład pakietu wchodzi główny program IBMAVSP plus cztery dodatkowe, w tym: IBMAVD (jednorazowe sprawdzenie zasobów systemu), IBMAVDR.BAT (program antywirusowy typu TSR) i IBMAVW (program antywirusowy ładowany pod systemem Windows). Producent dodał do bazy danych informację o kolejnych 100 wirusach. Tak więc PC DOS 7 może obecnie rozpoznać 2100 odmian wirusów.

Kompatybilność

Ponieważ IBM przebudowywał (od czasu wykupienia licencji od firmy Microsoft) jądro systemu kilkakrotnie, to można by się spodziewać wystąpienia problemów przy uruchamianiu niektórych programów. I tu miłe zaskoczenie. Z żadną z 12 testowanych aplikacji nie było najmniejszego kłopotu. Jedyna różnica polega na tym, że nowy DOS konfiguruje domyślne parametry programu SMARTDRV (pamięć buforowa do obsługi dysku stałego) nieco inaczej, niż system MS-DOS 6.x. PC DOS 7 wybiera opcję "write-through caching" podczas gdy MS-DOS 6.x wybiera "write-delayed caching".

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200