Globalna telekomunikacja
- Adam Urbanek,
- 01.09.1999
Komunikacja globalna, która ma zacząć opanowywać świat po 2002 roku, ewoluuje głównie przez rozwój systemów cyfrowych GSM. Zaspokojenie potrzeb coraz bardziej wymagających abonentów dotychczasowych sieci komórkowych i stacjonarnych wymaga ujednolicenia istniejących standardów przekazu, wdrożenia nowych szerokopasmowych technologii oraz integracji (konwergencji) wielu rodzajów sieci i usług w jedną infrastrukturę określaną europejskim standardem UMTS (IMT-2000).
Komunikacja globalna, która ma zacząć opanowywać świat po 2002 roku, ewoluuje głównie przez rozwój systemów cyfrowych GSM. Zaspokojenie potrzeb coraz bardziej wymagających abonentów dotychczasowych sieci komórkowych i stacjonarnych wymaga ujednolicenia istniejących standardów przekazu, wdrożenia nowych szerokopasmowych technologii oraz integracji (konwergencji) wielu rodzajów sieci i usług w jedną infrastrukturę określaną europejskim standardem UMTS (IMT-2000).
Można sądzić, iż zdecydowana większość czytelników, słysząc o globalizacji usług sieciowych, będzie miała na myśli Internet (bądź jego najnowszą wersję Internet 2), czyli sieć eksploatowaną w naszym kraju od 1991 r. Wiąże się to z faktem, że z usług Internetu korzystało w Polsce na początku 1999 r. ponad 2 mln internautów, co stanowi 5 proc. populacji. A wiadomo, że w naszym kraju liczba przyłączanych komputerów i użytkowników podwaja się w czasie krótszym niż rok. Internet, jako sieć globalna, przyczynił się wprawdzie do obniżenia opłat ponoszonych za tradycyjne usługi telekomunikacyjne, ale jakość tych usług, głównie z powodu zbyt wąskiego pasma przenoszenia, jest nadal niezadowalająca.
Niezaprzeczalne zalety Internetu, polegające na powszechnym dostępie do ogromnej liczby źródeł informacji oraz stosunkowo niskim koszcie korzystania z tych usług, oraz związana z nimi jego popularność są okupione brakiem gwarancji odpowiedniej jakości przekazów bezpołączeniowych. Wprawdzie nowy protokół rezerwacji zasobów RSVP (Resource Reservation Protocol), a także protokół strumieniowy czasu realnego RTSP (Real-time Streaming Protocol) - przewidziane do stosowania w sieciach IP - mają wkrótce zmniejszyć dotychczasowe niedogodności, to jak na razie rzeczywista jakość tych usług jest niska. Popularny protokół RSVP do negocjowania parametrów transmisji nie tylko w sieciach IP (także ATM i innych) zapewnia tworzenie ścieżek wirtualnych pomiędzy komunikującymi się aplikacjami. Pozwala również na zdefiniowanie parametrów jakościowych QoS (Quality of Service) strumienia informacyjnego, przesyłanego w konkretnej ścieżce wirtualnej, zarówno w relacjach typu punkt-punkt, jak też w połączeniach wielopunktowych. Uzyskanie zadowalających parametrów jakościowych oraz innych szerokopasmowych usług dodanych przez sieć Internetu prawdopodobnie nie nastąpi szybko.
Druga droga globalizacji sieci
Wbrew pozorom coraz szersze rozprzestrzenianie się usług internetowych (intranety, ekstranety, Internet 2, VoIP) nie jest jedynym sposobem na realizację globalnej komunikacji. Wprawdzie rozwój Internetu dokonuje się w bardzo szybkim tempie, to jednak wzrost liczby abonentów komórkowych na świecie następuje jeszcze szybciej, a ponadto oferta usług komórkowych jest bogatsza. Ostatnie prognozy wskazują, że liczba klientów sieci komórkowych rośnie tak szybko, iż miliardowy abonent tych sieci będzie zarejestrowany już w 2003 roku. Do tego czasu sieć bezprzewodowa oplatająca świat będzie wyglądała inaczej niż teraz, głównie za sprawą nadejścia kolejnej, trzeciej generacji systemów komórkowych GSM. Tak wielki przyrost abonentów w sieciach ruchomych, wynikający głównie z zapotrzebowania na usługi telefoniczne, powoduje, że ich zaspokojenie w dłuższej perspektywie nie będzie możliwe za pomocą klasycznej sieci komórkowej GSM (nie wspominając o szybko narastających potrzebach w zakresie transmisji danych i przekazach multimedialnych o wyższej jakości).
Zdecydowanie większe nadzieje na dostarczenie w stosunkowo krótkim czasie bezprzewodowej łączności globalnej o wysokiej jakości i szerszym pasmie wiąże się z ewolucją sieci komórkowych w kierunku uniwersalnej sieci cyfrowej UMTS (Universal Mobile Telephone System), globalnej sieci trzeciej generacji. Ten kierunek rozwoju wiąże się z bardzo dobrymi doświadczeniami uzyskanymi przy sieciach GSM drugiej generacji, już teraz obejmujących najliczniejszą grupę abonentów ruchomych.