Faksowanie przez IP

Ponad 40 proc. opłat telefonicznych w dużych przedsiębiorstwach jest wynikiem transmisji taksowych. Przeprowadzanie tych transmisji przez sieci IP może przyczynić się do znacznych oszczędności.

Ponad 40 proc. opłat telefonicznych w dużych przedsiębiorstwach jest wynikiem transmisji taksowych. Przeprowadzanie tych transmisji przez sieci IP może przyczynić się do znacznych oszczędności.

Przesyłanie faksów za pośrednictwem protokołu IP wykorzystuje metodę "zapamiętaj i prześlij" (store-and-forward). Serwer taksowy przyjmuje cały obraz dokumentu z komputera nadającego, formatuje i wysyła go przez sieć IP, podobnie jak pocztę elektroniczną. Zdalny serwer taksowy odbiera zbiór i dostarcza go przez lokalną sieć telefoniczną do zdalnego urządzenia taksowego. Jednak przesłanie ruchu taksowego przez sieć IP nie jest tak proste, jak to się wydaje (rozpatrując to w kategoriach współdziałania).

Warunkiem efektywnego działania faksu IP jest, aby nadający serwer taksowy i zdalny serwer faksowy pochodziły od tego samego producenta i pracowały w tej samej sieci. Dostawcy usług i producenci serwerów taksowych zaimplementowali własne metody routingu zbiorów taksowych, a tym samym uniemożliwiają współdziałanie i ostatecznie przyczyniają się do zwiększenia rachunków telefonicznych.

Aby zaradzić temu problemowi, organizacja ITU (International Telecommunications Union) opracowała standard T.37 dla komunikacji taksowej w trybie "zapamiętaj i prześlij". Standard ten jest oparty na specyfikacjach RFC 2305, opracowanych przez IETF {Internet Engineering Task Force), które są zbiorem specyfikacji protokołów dla faksów IP. Specyfikacja RFC 2301 definiuje formaty zbiorów. W rezultacie obie te organizacje udzieliły poparcia zdefiniowaniu procedur przesyłania faksów przez Internet w trybie rozszerzonym/pełnym (extended/full-mode).

Faksowanie przez IP

Jak to działa?

Standard T.37 używa do wysyłania wiadomości taksowych protokołu adresującego SMPT (Simple Mail Transfer Protocol). Ponadto zapewnia integrację z pakietami oprogramowania poczty elektronicznej i pozwala na łączenie sprzętu dostarczającego usługi korporacyjne i taksowe z sieciami w celu zapewnienia udostępnienia lokalnych serwerów taksowych w dowolnych miejscach.

Pierwsze wydanie protokołu T.37 oferowało tryb prosty pracy (simple-mode). W trybie tym brak było negocjacji pomiędzy serwerami i potwierdzenia dostarczenia faksu, wspierane były tylko kompresja przesyłanego obrazu i formaty stron.

Wersja standardu T.37 z września ubiegłego roku umożliwia pracę w trybie pełnym (full-mode) i dodatkowo zapewnia możliwość negocjacji z odbiorcą, potwierdzenie dostarczenia i wsparcie dla sześciu dodatkowych formatów TIF (Tag Image File). Nowe formaty zbiorów pozwalają dostarczać skompresowane zbiory faksowe i faksy kolorowe.

Jedną z przyczyn nie malejącej popularności komunikacji taksowej, pomimo usług poczty elektronicznej, jest wyższa niezawodność i integralność przekazywanych dokumentów, szczególnie w ważnych zastosowaniach biznesowych. Aby osiągnąć sukces, przesyłanie faksów przez Internet musi charakteryzować się niezawodnością i efektywnością co najmniej równą przesyłaniu faksów przez publiczną sieć telefoniczną. Możliwość potwierdzenia otrzymania faksu, którą zapewnia standard T.37, jest opcją od dawna oczekiwaną przez użytkowników.

Ostatnim krytycznym ogniwem w przesyłaniu faksów IP od nadawcy do odbiorcy jest przebieg transmisji dokumentu, zależny od sprawności sieci. Forum ECTF (Enterprise Computer Telephony Forum) opracowało standard taksowy T.30, który definiuje protokół sterujący transmisją dokumentów taksowych.

Szacuje się, że obecnie użytkuje się ponad 100 min faksów, wyprodukowanych przez kilkudziesięciu producentów, w większości w latach osiemdziesiątych. Ta ogromna liczba zainstalowanych urządzeń spowodowała bardzo zróżnicowaną jakość implementacji standardu T.30 i związane z tym niedogodności, które pojawiają się podczas transmisji faksów. Aby zapewnić pomyślne połączenie i transmisję faksu do wszystkich typów urządzeń taksujących, jest konieczna implementacja standardu T.30 w serwerze taksowym. Nie mają tej własności tradycyjne serwery faksowe, wyposażone w modemy klas 1 i 2, często instalowane w komputerach PC. Najlepszą implementację techniki faks IP zapewnią serwery faksowe wyposażone w inteligentne karty faksowe w pełni kompatybilne ze standardami T.30 i T.37.

Wykorzystanie sieci IP do zmniejszenia kosztu przesyłania faksów nie jest niczym nowym. Jednak implementacja inteligentnych kart taksowych opartych na standardach T.30 i T.37 zdobywa miejsce na rynku, można więc oczekiwać i większej niezawodności, i współdziałania kart pochodzących od różnych producentów. Dzięki temu użytkownicy uzyskają dostęp do tańszych usług faksowych.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200