W 1975 r. firma Xerox Palo Alto Research Center opracowała system sieciowy, oparty na zasadzie komutacji pakietów. Został on nazwany Ethernet i w coraz doskonalszej formie pracuje do dziś. Sieci te rozpoczynały pracę z szybkością 3 Mb/s, zaś obecnie transmitują 10 Mb/s.

Każdy nadajnik danych przed rozpoczęciem transmisji "nasłuchuje", czy to co do tej pory nadał, zostało wysłane. W przypadku wykrycia tzw. kolizji transmisji, nadajnik czeka na losowo wybrany odstęp czasu przed ponowną próbą nadawania. Taka metoda pozwala na minimalizację szkodliwego efektu równoczesnych transmisji i korzystanie z jednego kabla przez wiele stacji nadawczo-odbiorczych. Określono ją nazwą CSMA/CD (Carrier-Sense Multiple Access with Collision Detection, wielodostęp do sieci z badaniem kolizji na łączu).

Istnieje wiele standardów sieci Ethernet. Zostały one zdefiniowane zależnie od rodzaju łącza (różne kable koncentryczne i podwójny drut typu skrętka), przez które przesyłane są pakiety danych. W końcu października br. Hewlett-Packard zgłosił chęć rozszerzenia dotychczasowego standardu Ethernet. Nowo projektowana sieć, opracowywana przez zespół z Hewlett-Packarda i AT & T Microelectronics, ma transmitować pakiety danych z szybkością 100 Mb/s. Tak dużą prędkość przesyłania osiągnięto na łączu typu podwójna skrętka, z zachowaniem dotychczasowej struktury pakietów. Znaczy to, że wszystkie opracowane do tej pory aplikacje pracujące z dawnymi standardami Ethernet będą akceptowane przez nowy standard.

Już trzy firmy zgłosiły się do rozpoczęcia rozmów nt. nowo opracowywanego standardu. Są to poza HP firma Grand Junction Networks, Inc. oraz LAN Media Corp. Przedstawiciel pierwszej z nich ujawnił, że ze względu na czasowe zależności związane z "nasłuchiwaniem" i unikaniem kolizji (sygnał wysyłany przez nadajnik Ethernet rozchodzi się w kablu ze skończoną prędkością) dopuszczalna maksymalna odległość między węzłami w sieci ulega skróceniu z 2500 m dla prędkości transmisji 10 Mb/s do 250 m dla szybkości przesyłania 100 Mb/s. To ograniczenie między węzłami nie powinno być problemem po użyciu urządzeń typu hub.

Nie ujawniono jeszcze na czym polega przełom w technice konstrukcji kart Ethernet. Wiadomo tylko, że HP używa do swej sieci pary drutów o jakości "voice-grade", tj. jak do telefonii analogowej, zaś firma Grand posługuje się kosztowniejszym okablowaniem typu "data-grade", czyli takiej, jak do telefonii cyfrowej. Pierwsze działające urządzenia realizujące Ethernet 100 Mb/s mają ukazać się na rynku pod koniec 1993 r. Będzie to duży konkurent dla istniejącej już sieci typu FDDI (Fiber Distributed Data Interface), opartej na przesyłaniu danych z prędkością również 100 Mb/s za pośrednictwem światłowodów.

Niedawno opracowana przez firmę Crescendo Communications sieć typu CDDI (Copper Distributed Data Interface) o szybkości transmisji także 100 Mb/s jest 5 do 10 razy droższa od sieci Ethernet 10Base-T (standard dla skrętki). Przewiduje się, że zastosowanie szybkiej wersji Ethernet HP będzie kosztowało tylko dwa razy drożej.

Ciężkie czasy dla sieci mikrofalowych

Federalna Komisja ds. Komunikacji (FCC - Federal Communications Commisions) w USA zdecydowała się na przesunięcie pasma częstotliwości zajmowanego obecnie przez urządzenia typu sieć mikrofalowa po to, aby zwolnić miejsce w paśmie częstotliwości, które będzie używane przez bezdrutowe połączenia m.in. osobistych komunikatorów (PCS - Personal Communications Services). Pasmo od 1,85 GHz do 2,2 GHz używane obecnie przez wiele urządzeń mikrofalowych zostanie co najmniej w połowie przydzielone dla PC. Urządzenia mikrofalowe będą miały przydzielony wyższy zakres częstotliwości. Na przestrojenie obecnie działających urządzeń FCC wyznaczyła trzyletni termin czasu. Wielu obecnych użytkowników sieci mikrofalowych, które stosowane są np. w monitoringu rozdziału energii elektrycznej, czy systemach obsługi rurociągów z benzyną, wyraża swe oburzenie z powodu tej decyzji.