Dobre relacje

Ambicje Larry'ego Ellisona radykalnie zmieniły obraz informatyki i rynku oprogramowania dla przedsiębiorstw.

Ambicje Larry'ego Ellisona radykalnie zmieniły obraz informatyki i rynku oprogramowania dla przedsiębiorstw.

Historię relacyjnych baz danych trzeba odnieść do opublikowanego w 1970 r. przez Edwarda F. Codda, pracownika IBM, dokumentu dotyczącego relacyjnego modelu przechowywania danych. Przez następnych kilka lat IBM pracował nad praktycznym wdrożeniem tego modelu. Wreszcie w 1976 r. opublikowano informacje o prototypowym Systemie R, realizującym model relacyjny, oraz o języku dostępu do baz danych. Codd zamierzał opracować prosty język, którego może używać nawet osoba nie umiejąca programować. Uzyskany wynik niezupełnie odpowiadał oczekiwaniom, ale SQL przetrwał dłużej niż wiele innych rozwiązań informatycznych.

Relacje w cieniu

Model relacyjny jest cudownie prostym rozwiązaniem. Grupując dane w tabelach, pozwala na znalezienie odpowiedzi na zapytania sformułowane w postaci prostych poleceń. Jedną z najistotniejszych cech modelu relacyjnego i języka SQL jest przenośność.

W owym czasie uważano jednak, że relacyjne bazy danych nie będą nigdy produktami komercyjnymi, gdyż zbyt wolno działają. Zatem ich rozwój pozostawiono uczelniom. IBM nie planował stworzenia komercyjnej wersji Systemu R, gdyż ten nie zapewniał wydajności konkurencyjnej w stosunku do hierarchicznego i sieciowego modelu baz danych pracujących na mainframe'ach.

W możliwość stworzenia relacyjnej bazy danych działającej na minikomputerach i zagrożenia pozycji IBM uwierzyli Bob Miner, Edward Oates, Bruce Scott i Larry Ellison W 1977 r. założyli firmę Software Development Laboratories. W roku 1979 na rynku pojawiła się od razu druga wersja relacyjnej bazy danych Oracle. Pierwszym klientem firmy była baza sił powietrznych USA Wright Patterson. Baza Oracle była stworzona w asemblerze DEC PDP/11, a następnie przepisana w C. Prawdopodobnie był to pierwszy komercyjny system napisany w tym języku.

Oracle nie był jedynym producentem, który pokonał IBM, wprowadzając na rynek relacyjną bazę danych. Dokonała tego również firma Relational Technology, założona przez Michaela Stonebrakera, profesora z Berkeley. Rational opracował Ingres, bazę dla Unixa. Obie firmy w 1983 r. przyjęły nazwy odpowiadające oferowanym produktom. W tym samym czasie pojawił się inny konkurent na rynku relacyjnych baz - firma Relational Database Systems, która wkrótce zmieniła nazwę na Informix. Rok później powstała firma Sybase.

Od bazy do bazy

Oracle 2 był produktem prostym, żeby nie powiedzieć prymitywnym. Nie obsługiwał transakcji w ogóle, nie traktował atomowo pojedynczego polecenia SQL. Co gorsza, baza była zawodna. Użytkownicy musieli często sporządzać jej kopię na taśmie, by zmniejszyć ryzyko utraty danych.

Sprzedawany od 1983 r. Oracle 3 zawierał liczne ulepszenia: obsługę transakcji, atomowość poleceń SQL i lepszą wydajność. Wprowadzono zapis na dysk kopii rekordu przed zakończeniem transakcji oraz plik dziennika do odtworzenia stanu bazy w razie awarii dysku. Liczba instalacji lawinowo wzrosła rok później, po wprowadzeniu Oracle 4 - bazy bardziej niezawodnej oraz dostępnej na większej liczbie platform, w tym na mainframe. Spójność wyników wielokrotnych odczytów zapewniała możliwość używania bazy do jednoczesnej obsługi aplikacji analitycznych i transakcyjnych.

Przetwarzanie klient/serwer pojawiło się w 1985 r. W wersji 5.1 wprowadzono współpracę baz z różnych lokalizacji, zapewniając realizację rozproszonych zapytań do wielu baz, traktowanych logicznie jako jedna baza. Oracle 5 mógł działać na klastrach DEC VAX.

W 1988 r. opracowano Oracle 6 do obsługi dużej liczby transakcji. Wymagało to zaprojektowania od nowa modułów współpracy z dyskami, kontroli współbieżności, zarządzania buforami pamięci oraz składowania/odtwarzania bazy. Oracle 6 był całkowicie nową bazą. W pakiecie narzędziowym Oracle Forms 3 pojawił się PL/SQL - proceduralne rozszerzenie języka SQL, wykonywane przez serwer bazy danych. Po czterech latach pracy i dwóch latach testów w 1992 r. firma wprowadza bazę Oracle 7, optymalizowaną do obsługi transakcji.

Internet potrzebuje baz

Wprowadzona w 1997 r. baza Oracle 8 miała zapewniać obsługę przetwarzania serwerocentrycznego z udziałem tzw. chudego klienta, czyli komputera sieciowego NC. Larry Ellison utworzył nawet filię produkującą komputery i obwieszczał rychły koniec monopolu Microsoftu i Intela. Przedsięwzięcie zyskało rozgłos, ale nie odniosło sukcesu.

W efekcie Oracle wrócił do swojej kluczowej dziedziny: relacyjnych baz danych. Wprawdzie obiektowo-relacyjne rozszerzenia Oracle 8 okazały się przydatne w obsłudze danych multimedialnych, ale rozwój handlu elektronicznego, analiza ruchu w sieci czy kompleksowa obsługa klientów wymagają ogromnych, relacyjnych baz. Oracle nadal w tej dziedzinie dostrzega swoją szansę. Obecnie najpopularniejszym produktem firmy jest uniwersalna baza danych Oracle 8i, wyposażona w internetowy system plików iFS.

Pomijając przynoszące jeszcze stosunkowo niewielki dochód aplikacje biznesowe, Oracle pozostaje w zasadzie firmą jednego, za to bardzo udanego produktu. Firma przynosiła zyski już od początku istnienia i w całej swojej historii miała tylko jeden kwartał, gdy koszty przekroczyły dochody. Charyzmatyczny prezes Larry Ellison dysponuje drugim co do wielkości majątkiem osobistym w USA.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200