Chociaż korzystanie z aplikacji WAP już jest możliwe z telefonów komórkowych wyposażonych w odpowiedni protokół, za pośrednictwem kanałów SMS, to z pełnych możliwości tego interaktywnego protokołu będzie można korzystać dopiero za pomocą szybszych sposobów transmisji danych – takich jak GPRS. W Polsce eksperymentalnie od sierpnia tego roku, lecz komercyjnie nie wcześniej niż w 2001 r. u wszystkich krajowych operatorów GSM.

Podstawową aplikacją współczesnych sieci komórkowych pierwszej i drugiej generacji są rozmowy telefoniczne. Pomimo stale narastającego trafiku danych, rozmowy prowadzone przez telefon komórkowy nadal dominują w sieciach GSM. Dopiero rozwój Internetu, a zwłaszcza wprowadzenie nowego bezprzewodowego protokołu dostępowego WAP (Wireless Application Protocol) istotnie zwiększył możliwości korzystania z nowoczesnych usług internetowych, oferowanych dotąd wyłącznie przez sieci stacjonarne. Prace podjęte z inicjatywy kilku korporacji łączności bezprzewodowej (Ericsson, Nokia, Motorola, Unwired Planet) zaowocowały zestawem protokołów, pozwalających na zunifikowany dostęp użytkownika telefonu komórkowego do internetowych usług za pomocą aplikacji WAP, i to niezależnie od standardu interfejsu radiowego używanego w systemie komórkowym.

Aplikacja WAP, która pretenduje do miana światowego standardu dostępu radiowego do sieci Internetu za pomocą telefonów komórkowych, terminali przywoławczych (pagerów), cyfrowych komunikatorów osobistych PDA (Personal Digital Assistant) czy innych przyszłych terminali bezprzewodowych, będzie zapewne w niedługim czasie dominującą usługą internetową. Aby tak się stało i usługa WAP zaczęła przynosić profity operatorom, a satysfakcję użytkownikom, sieci komórkowe muszą zapewnić szersze pasmo niż 9,6 kb/s, z przeniesieniem ciężaru dostarczania usług na transmisję danych. Chociaż korzystanie z aplikacji WAP już jest możliwe z telefonów komórkowych wyposażonych w odpowiedni protokół - za pośrednictwem kanałów sygnalizacyjnych SMS (9,6 kb/s) - z pełnych możliwości interaktywnego protokołu bezprzewodowego WAP będzie można korzystać efektywnie dopiero za pomocą szybszych sposobów transmisji danych.

Równomiernie przez HSCSD

Dwie dominujące technologie szybszego bezprzewodowego dostępu do sieci szkieletowych Internetu z terminali bezprzewodowych GSM (faza 2+) są w stanie już teraz urzeczywistnić usługi wymagające większych przepływności w przesyłaniu danych. Pomimo ich wzajemnego podobieństwa i korzystania z tych samych mechanizmów transportowych w medium radiowym prezentowane funkcje, także ich możliwości i aplikacje są zasadniczo odmienne.

Pierwszą z nich jest technologia komutacji kanałów radiowych HSCSD (High Speed Circuit Switched Data), umożliwiająca korzystanie z aplikacji działających prawie w czasie rzeczywistym lub uwarunkowanych czasowo, od których oczekuje się stosunkowo stałej szybkości przesyłania danych.

Typowym przykładem takich zastosowań są przekazy plików poczty elektronicznej i plików komputerowych lub aplikacje związane z przekazywaniem pomiarów geodezyjnych terenu, map czy też stałej grafiki obrazowej.

Przekaz danych w technologii HSCSD polega na jednoczesnym przyporządkowaniu wielu szczelin czasowych (do 8 szczelin) w podstawowej ramce TDMA (Time Division Multiplex Access) jednemu połączeniu logicznemu - w uprzednio ustalonym kanale częstotliwościowym GSM. Taki sposób transmisji odpowiada klasycznej wieloszczelinowej komutacji łączy na jednej częstotliwości radiowej, przy czym każda szczelina (jeden kanał logiczny lub rozmówny) może transmitować dane użytkowe z małą (4,8 kb/s), normalną (9,6 kb/s) lub podwyższoną przepływnością (do 14,4 kb/s) - uzyskiwaną dzięki zastosowaniu bardziej wydajnego sposobu kodowania. Nadal jednak pozostaje nie wykorzystany znaczny margines bezpieczeństwa w stosunku do maksymalnej przepływności szczeliny; nie należy zapominać, że całkowita przepływność (brutto) jednej szczeliny czasowej, która jest podstawą wszelkich transmisji w systemie GSM, wynosi 22,8 kb/s (łącznie w systemie GSM 270,833 kb/s).

Przyporządkowanie więcej niż jednej szczeliny czasowej konkretnemu połączeniu użytkowemu zwiększa odpowiednio szybkość transmisji, przy czym tworzone połączenia mogą być również asymetryczne, zwykle o wyższej przepływności z sieci do terminalu bezprzewodowego. I tak w dupleksowej transmisji symetrycznej (jednakowe szybkości danych w obydwu kierunkach) możliwe jest użycie w jednym kierunku jednej (14,4 kb/s), dwóch (28,8 kb/s), trzech (43,2 kb/s) lub czterech (57,6 kb/s) szczelin czasowych i uzyskiwanie w ten sposób różnych możliwości przesyłania danych.