Stan awarii definiuje się zwykle jako wystąpienie jednej z dwóch sytuacji: niezdolności urządzenia (systemu) jako całości do wykonywania funkcji lub niezdolności poszczególnych jego elementów do wykonywania wymaganych zadań, przy założeniu, że system jako całość spełnia swoje podstawowe funkcje. Jako przykład ilustrujący wystąpienie drugiego z wymienionych przypadków można przytoczyć uszkodzenie baterii akumulatorów zasilacza awaryjnego (sygnalizowane np. za pośrednictwem stosownego komunikatu na jego wyświetlaczu) przy dostępnym zasilaniu z sieci energetycznej. Zasilane za pośrednictwem UPS-a urządzenia mogą bowiem w tych warunkach normalnie pracować. Awaria jest zwykle splotem wielu niekorzystnych zjawisk i aby jej uniknąć, konieczne jest wcześniejsze wyeliminowanie potencjalnych przyczyn. Niestety jest to bardzo trudne zadanie, gdyż powody wystąpienia awarii są różnorakie i mogą wynikać np. z: błędów projektowych, wad produkcyjnych (wykonania, montażu), wad materiałowych, niewłaściwej eksploatacji, procesów zestarzeniowych, zużycia czy nieprawidłowych warunków pracy np. zbyt wysokiej temperatury.

Wiodący producenci zbierają, a następnie analizują przyczyny wystąpienia awarii urządzeń i usuwają ewentualne błędy konstrukcyjne i technologiczne, zwiększając dzięki temu niezawodność oferowanych przez siebie produktów.

Zobacz również:

• AI ma duży apetyt na prąd. Google znalazł na to sposób
• Strategiczna współpraca NTT DATA Business Solutions i Beyond.pl
• Zasilanie infrastruktury IT - oto najpopularniejsze zagrożenia

W procesie planowania i projektowania systemu teleinformatycznego jednymi z najważniejszych uwzględnianych wymagań powinny być dostępność i niezawodność. Zgodnie z definicją IEEE (Institute of Electrical and Electronics Engineers) dostępność oznacza gotowość systemu lub jednego z elementów do zrealizowania postawionego przed nim zadania. Pojęcie dostępności należy więc traktować jako prawdopodobieństwo trwania takiego stanu systemu, w którym może on wykonywać wymagane w danych warunkach i w danym momencie funkcje. Zazwyczaj dostępność jest określana jako pewna wartość dotycząca danego systemu (urządzenia) lub też jako wartość procentowa odnosząca się do całkowitego okresu jego eksploatacji.

Zgodnie z normą PN-IEC 60300-3-4 (Zarządzanie niezawodnością) niezawodność definiowana jest natomiast jako: zespół właściwości, które opisują gotowość obiektu i wpływające na nią: nieuszkadzalność, obsługiwalność i zapewnienie środków obsługi. Wyznaczenie parametrów określających niezawodność urządzenia na etapie projektu jest zagadnieniem dość skomplikowanym i trudnym. Producenci określają ten parametr dla wytwarzanych przez siebie urządzeń na różne sposoby. Jedną z często stosowanych przez nich metod jest prognozowanie niezawodności na podstawie podobieństwa nowego produktu do posiadanych już doświadczeń dla podobnych urządzeń. Efektywność tego sposobu szacowania w przypadku nowych produktów zależy w dużej mierze od stopnia podobieństwa sprzętu nowego do tego już istniejącego, dla którego dostępne są dane historyczne. Inną, precyzyjniejszą metodą, lecz również bardzo czasochłonną jest określenie poziomu niezawodności przy wykorzystaniu rzeczywistych danych pomiarowych badań prototypu. Wysoka dostępność i wysoka niezawodność często idą ze sobą w parze, jednak należy pamiętać, aby terminów tych nie stosować zamiennie.