Środowiska desktopowe to dla działów IT wciąż spore wyzwanie w wielu sferach, m.in. bieżącego zarządzania konfiguracją oprogramowania, wsparcia technicznego użytkowników, bezpieczeństwa danych, legalności oprogramowania i wielu innych. Skala wyzwania przekłada się oczywiście na koszty utrzymania, które po zsumowaniu wszystkich składników są zadziwiająco wysokie. W związku z tym właśnie dostawcy technologii od ładnych już kilku lat starają się znaleźć architekturę, która zapewni ludziom osobiste środowisko pracy, a jednocześnie zredukuje związane z nim koszty operacyjne.

Po latach widać, że nie da się w tej dziedzinie wypracować architektury uniwersalnej, ponieważ desktop to pojęcie bardzo szerokie. Każdy scenariusz użytkowy niesie ze sobą inne wymagania dotyczące wydajności, zakresu dostępnych aplikacji, oczekiwań związanych z dostępnością, mobilnością, możliwością sięgania do danych itd. W ramach jednej firmy takich scenariuszy może być kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt, tymczasem obniżanie kosztów operacyjnych możliwe jest dopiero wtedy, gdy pojawia się standaryzacja. Być może warto rozważyć rozwiązanie hybrydowe.

Zobacz również:

• AI ma duży apetyt na prąd. Google znalazł na to sposób
• 5 priorytetów, które obniżają koszty chmury i usprawniają operacje IT

Terminal

Desktopy od lat standaryzowane są za pomocą środowisk terminalowych. Każdy z użytkowników otrzymuje standardowy desktop, na którym publikowane są dostępne dla niego aplikacje. Zaletą jest niewielka skala i relatywnie nieduża złożoność środowiska, co wynika z samej architektury. Wysoki poziom standaryzacji przekłada się ponadto na łatwość zarządzania oraz relatywnie niskie koszty utrzymania. Niestety, praktyka pokazuje, że nie jest to panaceum na wszystkie desktopowe bolączki.

Taki desktop satysfakcjonuje pracownika biurowego, który nie potrzebuje mobilności i nie korzysta z nietypowych aplikacji. Jest idealny dla pracownika biura obsługi klienta, call center, księgowości, a nawet magazynu. Nie skorzysta z niego jednak programista ani grafik, których wymagania wobec środowiska desktopu odbiegają od standardowych i w sumie najlepiej, by pozostały lokalne. Nie jest to również odpowiednie środowisko dla osób, których praca wymaga mobilności, takich jak handlowcy czy menedżerowie. Prawdopodobnie nie jest to również propozycja dobra dla członków zarządu – nie tylko ze względów użytkowych, ale także ze względów bezpieczeństwa i poufności danych.

Serwerowa maszyna wirtualna

Wraz z upowszechnieniem się wirtualizacji pojawiły się środowiska desktopowe w formie serwerowych maszyn wirtualnych. Architektura ta rozwiązała problem ograniczonych możliwości dostosowania środowisk desktopowych do różnych scenariuszy wykorzystania. Wzrosło bezpieczeństwo, ponieważ każda maszyna była w czasie działania odseparowana od pozostałych. Separacja wydajności była już na tyle duża, że programista i grafik mogli przesiąść się na serwer. Pozostał jednak problem: koszty wydajnego działania takich środowisk były znacząco wyższe niż w przypadku standardowych stacji roboczych.

Źródłem wysokich kosztów były pierwotnie koszty pamięci masowych wynikające z oczekiwań w dziedzinie wydajności. Ograniczeniem były poranne piki, podczas których wielu pracowników jednocześnie uruchamiało swoje komputery. Problematyczne były także wszelkie działania wymagające intensywnych zapisów lub odczytów danych. Potrzeba zakupu odrębnej macierzy dyskowej czy znaczącej rozbudowy dotychczasowej potrafiła zrujnować plany budowy środowiska VDI. Scenariusz ten nie wnosił także niczego nowego z punktu widzenia mobilności. Ostatnio scenariusz ten powraca w związku z obniżką kosztów zapewnienia wydajności środowisk VDI – dzięki macierzom wykorzystującym technologie Flash.