Czego można spodziewać się po LTE-Advanced?

LTE-Advanced jest kolejną wersją LTE, która zawiera kilka zupełnie nowych technologii bezprzewodowych, ale jednocześnie zapewnienia wsteczną kompatybilność z wykorzystywanym przez użytkowników aktualnym sprzętem LTE. LTE-Advanced (Long-Term Evolution Advanced) stanowi jedną z pierwszych technologii 4G.

Początki projektu LTE (Long Term Evolution) sięgają 2004 r. Przyczyną powstania standardu była konieczność redukcji kosztów przesyłu informacji, większa wydajność systemu bezprzewodowego, a także bardziej elastyczne wykorzystanie dostępnych częstotliwości. LTE od początku wykorzystywało technologię MIMO. Dodatkowo technologia zapewniała pełną mobilność systemu przy niewielkich prędkościach przemieszczania się klientów.

Następczyni LTE - technologia LTE-Advanced - teoretycznie będzie umożliwiała osiągnięcie prędkości 1Gb/s w kierunku od stacji bazowej oraz maksymalnie 500 Mb/s w kierunku do stacji bazowej dla dostępu statycznego. Wartości osiągalne dla mobilnego dostępu będą mniejsze. Prędkość mobilna będzie wynosiła około 100 Mb/s kierunku od stacji bazowej oraz 75Mb/s kierunku do stacji bazowej.

Czego można spodziewać się po LTE-Advanced?

Ewolucja komórkowych standardów bezprzewodowych

LTE-Advanced oferuje trzykrotnie większą efektywność widmową niż standardowe LTE. Maksymalna efektywność widmowa jest określana na 15 b/s na każdy Hz częstotliwości (do stacji bazowej) oraz 30 b/s na każdy Hz (od stacji bazowej). Obie formy dostępu będą charakteryzowały się opóźnieniami porównywalnymi do szerokopasmowych sieci przewodowych. Uzyskanie maksymalnych parametrów sieci wiąże się jednak z koniecznością zapewnienia odpowiednich parametrów fizycznych kanału częstotliwości. W celu dostarczenia maksymalnej prędkości na poziomie 1 Gb/s operator musiałby wykorzystywać 40 MHz widma, wykorzystując jednocześnie rozwiązanie 8x8 MIMO. Innym rozwiązaniem jest wykorzystanie 100 MHz widma bez wykorzystania MIMO.

LTE-Advanced w wersji 10 wprowadza dodatkowo wiele elementów nie wpływających bezpośrednio na wydajność sieci, wśród nich: funkcjonalności koordynacji transmisji, wsparcia sieci heterogenicznych (HetNet), rozszerzenia dotyczące samodzielnej optymalizacji sieci (SON), rozszerzenia mobilności HeNB.

Zmiany warstw PHY/MAC

Generalnie jednym z głównych założeń LTE była optymalizacja w wykorzystaniu częstotliwości. Częstotliwości to towar deficytowy i dość kosztowny, więc wykazano się tu maksymalną elastycznością. W wersji 8 specyfikacji wprowadzono kilka nowych zakresów częstotliwości, m.in. 450-470 MHz, 698-862 MHz, 790-862 MHz, 2.3-2.4 GHz band, 3.4-4.2 GHz, 4.4-4.99 GHz. Część z nich oraz zupełnie nowe zostały wykorzystane w wersji 9 i 10 specyfikacji.

Uzyskanie maksymalnej prędkości 4G na poziomie 1Gb/s nie jest zadaniem łatwym. Konieczna jest manipulacja na poziomie szerokości wykorzystywanego kanału radiowego, wspomaganego zaawansowanymi systemami antenowymi. Maksymalne ograniczenie szerokości kanału dla LTE-Advanced wynosi 100 MHz, ale prawdopodobnie wystarczy szerokość kanału na poziomie 40 MHz dla osiągnięcia maksymalnej wydajności. Zakładamy oczywiście w tym przypadku wykorzystanie mechanizmów MIMO.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200