Zanim do Polski zawitały powszechnie dostępne łącza internetowe, w użyciu były BBS-y, czyli serwery udostępniające zawartość, skrzynkę pocztową oraz ogłoszenia. Zazwyczaj były to zwykłe komputery PC z odpowiednim oprogramowaniem oraz modemem, dzięki któremu można było zestawić połączenie przez linię telefoniczną. BBS-y porozumiewały się między sobą, dzięki czemu możliwa była komunikacja elektroniczna w skali świata, ale nadal rzadko były połączone na stałe, gdyż korzystały z automatycznego nawiązywania połączeń modemowych. Najpopularniejsze BBS-y w Polsce były związane albo z wydawnictwami (Bajtek, CHIP, Top Secret), albo utrzymywane przez inne organizacje czy osoby prywatne (Maloka MMS, RoMan, Alex). Nadal jednak nie było to połączenie pakietowe, w czasie rzeczywistym.

Podstawową usługą wczesnego internetu w Polsce była poczta elektroniczna. Powstałe sieci lokalne zawierały serwer. Najczęściej był nim Novell Netware, który po uzupełnieniu o oprogramowanie poczty elektronicznej (Mercury MTA jako moduły NLM) z powodzeniem służył jako lokalny węzeł pocztowy, korzystający z usług maszyny typu UNIX. W tym czasie najpopularniejszym programem pocztowym był Pegasus Mail w wersji dla systemu DOS (to jeden z najstarszych klientów e-mail).

Zobacz również:

• Wielka inwestycja Atmana w przetwarzanie danych
• AI ma duży apetyt na prąd. Google znalazł na to sposób
• OpenAI rozważa stworzenie własnych układów scalonych AI

Organizacje mające stałe łącze do internetu wykorzystywały lokalny serwer pracujący pod kontrolą systemu typu UNIX, który miał wbudowany w system mechanizm poczty elektronicznej. W tym samym czasie powstały także bardziej przyjazne dla użytkownika programy pocztowe, takie jak pine czy elm. Obecnie podobnym programem jest mutt, ale jest rzadko wykorzystywany.

Gdy rozpowszechniły się systemy Windows 95, wyposażone w obsługę TCP/IP (Windows 3.x wymagały do tego celu oprogramowania Trumpet Winsock, dopiero w późniejszym czasie Microsoft dodał obsługę TCP/IP), użytkownicy domowi mogli skorzystać z połączeń modemowych. Korzystano powszechnie z ogólnopolskiego numeru dostępowego TP SA oraz darmowych kont poczty elektronicznej na serwerach nieistniejącej już firmy Polbox lub w niektórych serwisach zagranicznych, takich jak Hotmail czy Yahoo!. Uzupełnieniem poczty elektronicznej były usługi FTPmail, które realizowały wysyłanie automatycznie pobieranych plików z serwerów FTP do skrzynek pocztowych.

Komunikacja i transfer plików

Oprócz poczty elektronicznej ważną usługą były listy dyskusyjne e-mail. Jednymi z popularniejszych polskich list mailingowych były gsm-l, hihot, polip oraz makler-l.

Miejsce list e-mail zaczęły zajmować grupy Usenet, stanowiąc niekiedy podstawowe źródło informacji w wielu dziedzinach. Było to wtedy najszybciej działające i szeroko dostępne medium komunikacji elektronicznej, obejmujące przy tym różne dziedziny, od ściśle naukowych po rozrywkowe. Listy Usenet istnieją do dziś. Najczęściej są wykorzystywane w postaci różnych bramek www, dzięki czemu można z nich korzystać przez przeglądarkę (tak działa dostęp przez Google Groups). Podstawowym narzędziem do Usenetu były 20 lat temu programy rn i trn, obecne w wielu maszynach typu UNIX. Ponadto istniały skrypty do edytora EMACS, umożliwiające korzystanie z Usenetu, a nawet bezpośrednie konwersacje przez internet, czyli IRC (Internet Relay Chat).

Chociaż transfer plików był możliwy w formie załącznika poczty elektronicznej, a także postów w sieci Usenet, największe pliki wysyłano za pomocą FTP. Serwery FTP były podstawowym magazynem plików - wiele z nich działa do dziś. Ponieważ zasoby rosły bardzo szybko, niezbędne było narzędzie do jego indeksowania. Taką wyszukiwarką zasobów FTP był Archie. Ponadto administratorzy tworzyli menu zawartości udostępniane za pomocą usługi Gopher. Obecnie znaczenie tych usług sieciowych zanikło, większość zadań związanych z wyszukaniem treści przejęły na siebie wyszukiwarki www.

Usługa www zaczęła się rozpowszechniać razem z dostępem do internetu w domach. Początkowo korzystano wyłącznie z przeglądarki Netscape Navigator. Pierwsze polskie portale tematyczne dopiero zaczęły powstawać jako katalog stron www. Rola informacyjna zaczęła w nich dominować dopiero w roku 1997, razem z pojawieniem się portalu Onet (od OptimusNet) i silnie rozwijaną od 1995 roku (przez Centrum Nowych Technologii) Wirtualną Polską.