System Solaris, będący implementacją systemu UNIX utworzoną p oryginalnie rzez Sun Microsystems i pozyskaną przez Oracle razem z zakupem tej firmy, od dawna był przygotowywany pod kątem zaawansowanej wirtualizacji. Rozwiązanie techniczne umożliwiające partycjonowanie za pomocą zon (Solaris Zones) i uruchamianie różnych obciążeń w tym samym czasie na tej samej maszynie dobrze wpisuje się w strategię środowiska cloud computing. Różnica polega jednak na skali. Wdrożenia związane z przetwarzaniem w modelu cloud wymagają daleko posuniętej automatyzacji, wykraczając poza możliwości typowej infrastruktury IT i wiążą się z obsługą tysięcy instancji.

Aby poprawić bezpieczeństwo aplikacji hostowanych w zonach, wprowadzono w wersji 11 narzędzia kontroli, które umożliwiają administratorowi wprowadzenie ograniczeń na to, co poszczególni użytkownicy i ich procesy mogą zrobić w każdej z zon. Ograniczenia te obejmują możliwość kontroli zmian w systemie plików, ustawień sieciowych oraz limitowanie pasma sieciowego. Dodatkowo wprowadzono wirtualizację sieci oraz wsparcie kart sieciowych, które potrafią kierować ruch do wybranych maszyn wirtualnych, ograniczając przy tym obciążenie CPU.

Według Oracle, zony w systemie Solaris charakteryzują się piętnastokrotnie mniejszym narzutem związanym z wirtualizacją od typowej instalacji VMware i są pozbawione sztucznych ograniczeń na ilość pamięci, obsługę sieci, CPU czy zasobów storage.

W nowej wersji systemu wprowadzono mechanizm szybkiego startu, który umożliwia uruchomienie instancji bez przeprowadzania rutynowych testów sprzętu, dzięki czemu można przyspieszyć start systemu prawie 2,5 krotnie. Opcja ta może być szczególnie przydatna przy aktualizacji wymagającej restartu systemu, przeprowadzanej w wielu instancjach.

Nowością w systemie Solaris 11 jest mechanizm Image Packaging System, przeznaczony do zarządzania oprogramowaniem. Utrzymuje on informacje o zależnościach między instalowanymi paczkami z oprogramowaniem, bibliotekami oraz wszystkimi składnikami, których potrzebuje każdy z instalowanych programów. Zadaniem Image Packaging System jest także utrzymywanie systemu w stanie aktualności. Funkcjonalnie mechanizm ten jest zbliżony do repozytoriów i mechanizmów aktualizacji obecnych we wszystkich dystrybucjach Linuksa.

W systemie Solaris 11 można uruchomić każdą aplikację, która była napisana dla starszych wersji systemu, od wydania Solaris 6 w górę. Dodatkowo Oracle utrzymuje program Oracle Solaris Binary Application Guarantee Program, który umożliwia certyfikację aplikacji pod kątem pracy w systemie Solaris 6, a zatem także w najnowszym wydaniu tego systemu.

Solaris 11 pracuje w architekturze x86 oraz Sparc.