Biometria

Nauki biometryczne zajmują się badaniem tzw. mierzalnych cech biologicznych i mierzalnych cech istot żywych. Wykorzystują więc to, kim jesteśmy. Łączą osiągnięcia dziedzin, takich jak matematyka, biologia i statystyka.

Polecamy: Bezpieczeństwo IT: 10 przełomowych osiągnięć

W dziedzinie bezpieczeństwa biometria interesuje nas szczególnie w kategoriach identyfikacji osób oraz weryfikacji ich tożsamości. Choć oba terminy brzmią podobnie, to jednak ważne jest zrozumienie różnicy między nimi. Przy identyfikacji chodzi o przypisanie pewnego zestawu cech konkretnej osobie. Tutaj pobierany jest określony wzorzec biometryczny, po czym następuje wyszukanie w bazie danych wszystkich osób, które taki wzorzec mają.

Natomiast przy weryfikacji celem jest potwierdzenie, że osoba ma cechy, które odpowiadają wcześniej stworzonemu wzorcowi. Ujmując to bardziej obrazowo: identyfikacja to porównanie typu jeden-do-wielu, a weryfikacja - porównanie typu jeden-do-jednego. Identyfikacja będzie interesująca np. dla organizatorów imprez masowych, którzy mogą chcieć wyłowić z tłumu osoby wcześniej notowane, np. pseudokibiców, złodziei itp. Natomiast weryfikacja będzie przydatna we wszelkiego rodzaju systemach kontroli dostępu czy uwierzytelniania.

Sam proces porównywania, bez względu na to, o którym z powyższych modeli mówimy, jest dość skomplikowany, a na jego skuteczność składa się wiele elementów. Znaczenie będą miały m.in.: zastosowana technologia, jakość urządzenia pomiarowego, sposób wykonania pomiaru oraz jakość algorytmów. Z uwagi na liczbę tych zmiennych, systemy biometryczne poddawane są procesowi weryfikacji. Zależy nam przecież, żeby nie dochodziło do pomyłek. Parametry, które brane są pod uwagę przy wystawianiu oceny systemowi, przedstawia rysunek 1.

Konkluzja, która powinna wypływać z analizy rysunku, brzmi: "Im niższy współczynnik EER, tym mniej omylny system biometryczny". Powyższe parametry to jednak nie wszystko, co obecnie organizacje biorą pod uwagę, rozważając wprowadzenie biometrii. Znaczenie mają też: koszt rozwiązania, sposób pobrania wzorca (także czynniki społeczne, np. kojarzenie pobrania wzorca z czymś inwazyjnym lub wręcz bolesnym), łatwość późniejszego użytkowania oraz metody przechowywania wzorca.