Komunikacja alarmowa

Najważniejszą cechą stosowanych rozwiązań jest możliwość integracji informacji z różnych systemów, baz danych i urządzeń.

Jednym z najważniejszych mediów komunikacyjnych w centrach alarmowych jest telefon. Bardzo rzadko stosuje się dzisiaj tradycyjną telefonię kablową. Zdecydowanie wygrywa tutaj telefonia VoIP, głównie ze względu na prostotę okablowania i elastyczność rozwiązań. Zasilanie z kabla Ethernet bardzo upraszcza konfigurację, gdyż unika się jednego z urządzeń - zasilacza do telefonu IP.

Ponieważ łączność takiego centrum musi działać niezawodnie w każdych warunkach, centrala telefoniczna musi być wyposażona w rozwiązania wysokiej dostępności. W praktyce realizuje się to w postaci klastra złożonego z dwóch serwerów. W pewnych przypadkach uzasadniona jest konfiguracja klastra geograficznego, która zapewni pracę centrali nawet po utracie jednej serwerowni. Stosuje się przy tym nadmiarowe połączenia między obiektami.

Widać kto dzwoni

Telefonia VoIP umożliwia sprawną integrację systemów łączności głosowej z aplikacjami zarządzającymi kontaktami. Dzięki temu, w dobrze zorganizowanym centrum, operator otrzymuje natychmiast wszystkie niezbędne informacje o tym, z kim rozmawia. Przyspiesza to podejmowanie niektórych decyzji, umożliwiając dotarcie do uprzednio zarejestrowanych zdarzeń związanych z danym numerem telefonu.

Przydatną aplikacją jest cyfrowa mapa obszaru, który obejmuje swą działalnością centrum alarmowe. Integracja może obejmować automatyczne wyświetlanie na mapie informacji o położeniu osoby, która nawiązuje połączenie. Przy telefonii stacjonarnej jest to proste w realizacji, przy radiotelefonie jest to także możliwe, gdyż dostępne są moduły, które przekazują przez radio informację o położeniu stacji ruchomej.

Radiostacja pod ręką

Bardzo ważnym medium jest także radiotelefoniczna łączność dyspozytorska. Jest to niezależna sieć, która nie korzysta z publicznych stacji bazowych telefonii komórkowej, zatem awaria lub przeciążenie sieci GSM/UMTS nie wpływa na pracę radiotelefonów. W ten sposób można także zapewnić łączność w miejscach, gdzie sygnału GSM nie ma i nie będzie (na przykład pod ziemią).

W większości przypadków stosuje się radiotelefoniczną, analogową, simpleksową łączność FM w zakresie VHF lub UHF, czasami zorganizowaną w formie cyfrowo sterowanej sieci trunkingowej. Chociaż jest to całkowicie oddzielona sieć, powinna mieć możliwość zestawienia połączenia z siecią telefoniczną, najczęściej z numerami wewnętrznymi. Do tego celu stosuje się dedykowane bramki (szczególnie popularne w sieciach trunkingowych) lub narzędzia integrujące dowolny radiotelefon z siecią VoIP. Za integracją sieci FM z lokalną telefonią VoIP przemawia niezawodność łączności radiowej i jej uniezależnienie od sieci komórkowych i stacjonarnych. Mimo to, niektóre centra posiadają także standardową radiostację, niezależną od rozwiązań telefonicznych.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200