Tradycyjna organizacja macierzy zakłada przydzielanie dysków do zasobów na początku ich projektowania. Wymaga to dokładnego zaplanowania położenia danych na poszczególnych dyskach. Przy dużej wiedzy inżyniera, w ten sposób można osiągnąć maksimum wydajności urządzeń. Podejście to ma jedną wadę - jest mało elastyczne. Podział woluminu na dyski, przydział miejsca oraz poziom RAID jest ustalany podczas tworzenia zasobu. Chociaż można dodać kolejne dyski, nie każda macierz umożliwi przebudowanie organizacji RAID bez konieczności przerywania pracy woluminu.

Niektórzy producenci posiadają w swojej ofercie macierze, które wykorzystują wirtualizację zasobów storage, gdzie dyski oraz inne urządzenia (także pamięci SSD), mogą być organizowane w jedną pulę zasobów. Z tej puli tworzone są woluminy, które są udostępniane systemom i aplikacjom.

Oddzielenie fizycznych zasobów dyskowych od struktury logicznej, udostępnianej systemom i aplikacjom, umożliwia przeprowadzanie w sposób całkowicie przezroczysty różnych operacji. Mogą nimi być działania związane z przenoszeniem bloków danych między strefami dysków, między dyskami, łączenie obiektów z różnych urządzeń w jeden zasób o danym LUN.

Lepsze wykorzystanie zasobów

Wirtualizacja umożliwia znacznie lepsze wykorzystanie zasobów dyskowych. Dzięki elastyczności podejścia poprawia także wydajność i dostępność danych. Oferowane na rynku rozwiązania potrafią zintegrować różne urządzenia łączone za pomocą różnych magistral (SAN, NAS, dyski lokalne maszyny), tworząc z nich zasoby, w których można zdefiniować reguły składowania danych. Najczęściej wykorzystywane części danych (na przykład "najgorętsze" bloki) można umieścić w bardzo szybkich zasobach SSD lub najszybszych macierzach FC, by osiągnąć najlepszą dostępną wydajność. Bloki, do których dostęp odbywa się rzadko, mogą być składowane na wolniejszych, ale tańszych zasobach.

Przydatne opcje macierzy

Razem z opcjami związanymi z oddzieleniem struktury danych od fizycznych zasobów, dostępne są zaawansowane narzędzia, które ułatwiają planowanie zasobów. Najpopularniejszą z tych opcji jest Thin Provisioning. Pozwala ona zaprojektować wolumin o rozmiarze większym niż aktualna pojemność zasobów dyskowych. W miarę wzrostu zapotrzebowania na przestrzeń dyskową, można rozbudowywać półki dyskowe i nie trzeba ponownie kreować nowego woluminu. Minimalizuje się przy tym ryzyko utraty danych.

Producenci, nadążając za rynkowymi trendami związanymi z automatyzacją pracy IT, zaczynają wyposażać swoje macierze albo urządzenia do wirtualizacji klasy enterprise w opcje automatyzujące przemieszczanie danych między zasobami na podstawie charakterystyki obciążenia. Bardzo docenianą przez administratorów opcją jest autostrojenie, które wyręcza specjalistów z większości typowych decyzji, związanych z położeniem danych w poszczególnych zasobach.