Ochronę przed problemami z siecią zasilającą uzyskuje się dzięki stosowaniu systemów zasilania gwarantowanego, złożonego z urządzeń, takich jak: zasilacze UPS (Uninterruptible Power Supply), siłownie prądu stałego oraz agregaty prądotwórcze, które zasilają poszczególne odbiorniki systemu teleinformatycznego poprzez instalację elektryczną, składającą się z przewodów elektrycznych, wyłączników oraz ochronników przepięć.

Zastosowanie zasilaczy UPS pozwala na wyeliminowane krótkotrwałych przerw w zasilaniu (krótszych niż czas autonomii zasilacza), a więc tych, które występują najczęściej. Jeśli istnieje potrzeba zapewnienia zasilania podczas takich długotrwałych przerw w dostawie energii, konieczne jest wyposażenie systemu zasilania gwarantowanego w agregat prądotwórczy lub ogniwo paliwowe. Generatory prądotwórcze są zwykle stosowane jako rezerwowe źródło zasilania wszędzie tam, gdzie wymagany czas podtrzymania przekracza kilkadziesiąt minut. Niezawodność systemu zasilania bezprzerwowego dla najbardziej newralgicznych zastosowań zapewnia użycie układów redundancyjnych (nadmiarowe) UPS. Stosowanie systemów redundancyjnych zwiększa niezawodność zasilania gwarantowanego. Wykorzystując nadmiarowe zasilacze lub układy zasilacz-bateria, możliwe jest uzyskanie niezawodności na poziomie 99,9999999, co oznacza zakładany czas braku dostępności zasilania na poziomie 30 ms na rok. Zastosowanie systemów zasilania znacznie zmniejsza skalę zagrożeń, zapewniając bezprzerwową pracę odbiorników, niezależnie od występujących zakłóceń zasilania.

Najczęściej wykorzystywaną konstrukcją UPS - biorąc pod uwagę liczbę użytkowanych urządzeń - są zasilacze typu offline, które dominują w wariancie zasilania rozproszonego. W przypadku stosowania zasilania centralnego i zasilaczy o dużej mocy znamionowej, praktycznie zawsze wykorzystuje się UPS-y w topologii on-line.