Wdrażanie aplikacji biznesowych i multimedialnych wymusza stałe usprawnianie infrastruktury okablowania, począwszy od przełączanych kanałów miedzianych 100 Mb/s, poprzez kanały desktopowe 1Gb/s (miedź) i 10 Gb/s (włókno), po platformy światłowodowe 40 - 100 Gb/s (DWDM). Modernizacja okablowania ma także związek ze zmieniającym się sposobem korzystania z sieci IT - zarówno w sensie fizycznym, jak i w kwestii zarządzania. W miarę instalowania coraz większej liczby urządzeń korzystających z protokołu IP, narasta potrzeba sprawnego zarządzania w czasie rzeczywistym, istotnie wpływająca na efektywne wykorzystanie heterogenicznej infrastruktury oraz sprzętu komunikacyjnego działającego w sieci.

Szybciej i taniej przez LAN

Potrzeby odbiorców podwajają się z każdym rokiem, w efekcie czego używane dotąd megabitowe okablowanie staje się w niektórych przypadkach niewystarczające. Nie oznacza to, że sieci takie znikną zupełnie, gdyż rozwiązania klasy Fast Ethernet będą nadal stosowane w okablowaniu poziomym. Po długim okresie stagnacji na poziomie przepływności 100 Mb/s od kilku lat obserwuje się wzrost zainteresowania szybkimi sieciami LAN o wysokiej jakości oraz podnoszenie bezpieczeństwa transmisji za ich pośrednictwem.

W okablowaniu poziomym oznacza to przechodzenie z kabli miedzianych kat. 5e i 6 do kategorii 6a (do 10 Gb/s), a następnie do aplikacji światłowodowych z włóknami klasy OM3 (1/10 Gb/s). Ponieważ rozwiązania miedziane już oferują takie przepustowości, w dającej się prognozować przyszłości nie przewiduje się gwałtownego wzrostu zainteresowania technologią optyczną FTTD (Fiber To The Desk). Na taki scenariusz wpływa m.in. to, że bezprzewodowe sieci WLAN koegzystują ze szkieletem transportowym, odciążając kablową infrastrukturę. Od ub.r. w okablowaniu pionowym stosuje się przepływności nie mniejsze niż 1 Gb/s, uzyskiwane na skrętce miedzianej 1GBase-T lub na coraz tańszym włóknie OM (Optical Multimode).

Nie jest to wystarczająca szybkość dla szkieletu obsługującego aplikacje multimedialne, wymagającego okablowania kat. 6a (pasmo do 500 MHz), a nawet kat. 7 (klasa F), działającego do częstotliwości 600/1000 MHz (standardowo nie mniej niż 10 Gb/s). Wyższe kategorie okablowania, oprócz podstawowej funkcji transmisji danych, muszą zapewniać transport sygnałów różnego typu: telefonicznych, audiowizualnych, telewizyjnych czy radiowych - na arbitralnie przyjmowaną odległość 100 m. Poszukując ekonomicznych rozwiązań (czytaj: tańszych), rynek domaga się przede wszystkim rozwiązań miedzianych, głównie w aplikacjach użytkowanych na niewielkich dystansach. Obecnie większość dostawców skłania się do instalacji sprawdzonego w praktyce okablowania miedzianego kat. 6 (1 Gb/s), a jedynie ok. 16% zamierza instalować nowe okablowanie kat. 6a (10 Gb/s).

Niezależnie od tych prognoz, docelowo dominować powinien trend wdrażania rozwiązań w pełni optycznych klasy FTTx, pozwalających spokojnie oczekiwać na wzrost zapotrzebowania na aplikacje interaktywne. Na krótkich dystansach popularność zyskało tanie okablowanie ze zwielokrotnieniem falowym CWDM (Coarse WDM) z jednoczesną transmisją na dwóch lub czterech niezależnych kanałach optycznych - każdy o przepływności 1,25 Gb/s (2,5 Gb/s). Wdrażane w sieciach CWDM okablowanie klasy FTTx, jako: FTTO (Fiber To The Office), FTTC (Fiber To The Curb), FTTD (Fiber To The Desk) lub FTTH (Fiber To The Home) - daje dziesięciokrotne podwyższenie przepływności standardowego włókna światłowodowego, bez pośredniczących wzmacniaczy optycznych EDFA. Z powodów czysto technicznych, na komercyjne wdrażanie okablowania o przepływności 100 Gb/s jest jeszcze zbyt wcześnie.