Dobrze rozwinięta infrastruktura, to stan, w którym przestaniemy ją dostrzegać, po prostu zawsze i wszędzie będziemy mieć dostęp do potrzebnej nam informacji.

Stan rozwoju infrastruktury teleinformatycznej w Polsce należy do krytycznych uwarunkowań rozwoju usług i zastosowań technik gromadzenia, przetwarzania, przesyłania i udostępniania zasobów informacyjnych. Większość wskaźników pokazuje, że Polska należała i nadal należy do państw o najgorzej rozwiniętej infrastrukturze telekomunikacyjnej w Europie, co przekłada się na sposób i zakres wykorzystania nowoczesnych usług i zastosowań. Wpływa to na jakość życia obywateli, konkurencyjność polskiej gospodarki, w tym atrakcyjność Polski dla potencjalnych inwestorów. Różnice te mogą się pogłębiać, biorąc pod uwagę fakt, że wiele wysokorozwiniętych państw o bardziej dojrzałych i konkurencyjnych rynkach niż Polska, programuje na poziomie rządowym duże inwestycje w usługi szerokopasmowe, w tym rozbudowę infrastruktury sieci następnych generacji (NGN).

Należy zakładać, że w perspektywie roku 2020 w Unii Europejskiej normą będzie powszechny dostęp do łączy dostępowych o przepustowościach nawet do kilku gigabitów na sekundę, umożliwiających transmisję multimedialnych platform wielousługowych wysokiej rozdzielczości. Dzisiejszy problem oddalenia miejscowości wiejskich przestanie być istotny. Większość usług i aplikacji będzie wykorzystywana również w rozwiązaniach mobilnych, które będą podstawowym środkiem komunikacji osobistej oraz techniką wsparcia wielu nowych systemów informatycznych. Niezależnie od postępu, jakiego należy oczekiwać, technologie pozwalające planować sieci następnych generacji są już dostępne lub pojawią się na rynku w ciągu kilku najbliższych lat.

Siłą napędową obecnie planowanych inwestycji będą zastosowania masowe lub rozrywkowe – oferowanie w przyszłych platformach usługowych interaktywnej telewizji IP wysokiej rozdzielczości lub telewizji mobilnej. W tym obszarze można rozważać ewolucyjne zmiany o znaczeniu kulturowym, w tym ich wpływ na edukację lub możliwość uczestniczenia w procesach demokratycznych. Rozwój wysokowydajnej infrastruktury będzie miał jednak jeszcze większe znaczenie w usieciowieniu i automatyzacji procesów w gospodarce, w zastosowaniach dla przemysłu, handlu, usług, transportu, sektora bankowego i finansowego.

Do przodu z nogą na hamulcu

Światowa recesja zapoczątkowana zaburzeniami w amerykańskim systemie bankowym może na dłuższy czas usztywnić zasady finansowania nowych projektów infrastrukturalnych, szczególnie że inwestycje w polskim sektorze sieci i usług łączności elektronicznej są uważane przez wielu potencjalnych inwestorów za bardziej ryzykowne niż gdzie indziej. Rynek jest mniej konkurencyjny, a rozwój nowych rodzajów usług jest ograniczony słabo wykształconym, mało innowacyjnym i niezbyt zamożnym rynkiem konsumentów.

Perspektywa kilkuletniej recesji może też paradoksalnie przyśpieszyć przemiany rynkowe w sektorze sieci i usług łączności elektronicznej, zakładając że trudniejsze do uzyskania środki na inwestycje wymuszą nie tyle ograniczenie, co optymalizację planów rozwoju sieci następnej generacji, zarówno pod względem technicznym, jak i biznesowym – personalizację ofert usługowych i rekonstrukcję firm, by dostosować je w pełni do wymogów konwergencji rynków usług telekomunikacyjnych, mediów elektronicznych i zastosowań informatyki. Firmy będą w tym okresie zmieniać strukturę właścicielską, specjalizacje i sposób działania, nauczą się współużytkować zasoby infrastrukturalne.