Serwer stelażowy IBM iDataPlex przeznaczono do obsługi wymagających aplikacji opartych na rozwiązaniach Web 2.0. Ma on konkurować przede wszystkim z niemarkowymi komputerami PC, które w wielu firmach są wykorzystywane jako serwery WWW.

Serwer pracuje pod kontrolą systemu operacyjnego Linux i jest oparty na czterordzeniowych procesorach Xeon (Intel). IBM twierdzi, że pobiera o 40% mocy mniej niż typowe serwery stelażowe i charakteryzuje się dużym zagęszczeniem mocy obliczeniowej. Serwer jest tak energooszczędny głównie dzięki specjalnemu systemowi chłodzącemu, który ogranicza pobór prądu.

Standardowe serwery stelażowe mają najczęściej wysokość 1U (rzadziej 2U) i są instalowane w szafie jeden nad drugim, tworząc swego rodzaju przekładaniec. Urządzenia te mają różne długości. Na początku serwery stelażowe były krótkie, ale z czasem ich długość rosła, ponieważ producenci starali się upakować w ramach jednego serwera jak najwięcej elementów, tak aby miał jak największą moc obliczeniową.

Długie serwery stwarzają jednak określone problemy techniczne. Systemy chłodzące serwery stelażowe tłoczą powietrze z tyłu serwera do przodu. Dlatego wraz ze wzrostem długości serwerów, ich producenci musieli stosować wydajniejsze wentylatory pobierające coraz więcej energii. Moc pobierana przez wentylator jest tym większa, im szybciej się on obraca. Dlatego podwajając szybkość obrotową wentylatora, trzeba się liczyć z tym, że będzie on pobierał osiem razy więcej mocy.

IBM znalazł rozwiązanie, obracając serwer w poziomie o 90 stopni, tak iż nowy serwer jest szerszy niż standardowy system, ale ma tylko 43 cm długości (podczas gdy typowy serwer stelażowy ma 63 cm). Dzięki takiej konstrukcji wentylator chłodzący serwer może się obracać wolniej, pobierając o 67% mniej energii niż wentylator chłodzący standardowy serwer.

IBM połączył też dwie szafy, budując jedną szeroką, w której można zainstalować 84 serwery iDataPlex. Dysponując tak szeroką szafą, IBM zaprojektował i oferuje jako rozwiązanie opcjonalne wodny system chłodzenia, instalując go z tyłu szafy.

Specjaliści zwracają uwagę na fakt, że w świecie masowych aplikacji Web 2.0 awaria jednego serwera, czy nawet kilku, nie stanowi dla firmy świadczącej webowe usługi większego problemu. Jeśli jeden z serwerów wypada z eksploatacji, zarządzające całym środowiskiem oprogramowanie wyłącza go szybko z systemu i zleca wykonywane przez niego zadania innemu urządzeniu. Wszystko dzieje się w przelocie, tak iż użytkownicy korzystający z usług witryny nie zauważają całego zdarzenia.

Serwery iDataPlex stawią na rynku czoła klastrom składającym się z typowych serwerów x86. IBM ma nadzieję, że urządzenia iDataPlex będą masowo kupowane przez firmy świadczące usługi Web 2.0, a także używane do obsługiwania aplikacji finansowych (analizy), aplikacji HPC (High-Performance Computing) czy np. do przetwarzania grafiki i obrazów wideo.

Serwery są produkowane i konfigurowane w fabryce IBM znajdującej się w Chinach i są dostępne tylko dla firm, które decydują się na kupno większej liczby urządzeń. IBM oferuje rozwiązanie w 22 konfiguracjach, nie podając jednak cen. Każda z nich składa się z serwera oraz dodatkowych elementów produkowanych przez partnerów IBM, takich jak Avocent, QLogic i Blade Network.