Wbrew tendencjom do konsolidacji, zaletą systemu rozproszonego jest większa odporność na awarie.

Konsolidacja centrów danych jest często spotykaną metodą obniżenia kosztów ich utrzymania oraz uproszczenia i ułatwienia zarządzania dzięki jego centralizacji. Według badań publikowanych przez Symantec, aż 47% amerykańskich przedsiębiorstw przeprowadziło już konsolidację centrów danych, a 32% firm na świecie zdecydowało się na taką operację. Jednocześnie tylko 14% ankietowanych firm nie przewiduje i nie rozważa możliwości konsolidacji swoich systemów IT.

Konsolidacja to ważny, choć tylko jeden z elementów strategii, która ma pomóc w sprostaniu wzrastającym wymaganiom na wydajność centrów danych. Wpisuje się ona w takie działania, jak zwiększenie energooszczędności, automatyzacja procesów i mechanizmów zarządzania, wirtualizacja systemów, zapewnienie ciągłości działania procesów biznesowych. Trzeba jednak pamiętać, że nie jest ona uniwersalną zasadą i strategią, która rozwiązuje wszystkie problemy i znajduje zastosowanie w każdej firmie. Wciąż jest wiele powodów, które mogą skłaniać firmy do utrzymywania infrastruktury rozproszonej.

Zalety infrastruktury rozproszonej

Jedną z najczęściej podkreślanych zalet systemu rozproszonego jest większa odporność na awarie. Jeśli firma ma kilka lub kilkanaście centrów danych, to względnie łatwo może stworzyć infrastrukturę, w której odrębne lokalizacje - oprócz standardowej obsługi żądań dostępu do danych - pełnią rolę centrów zapasowych umożliwiających odtworzenie systemów w wypadku ich awarii. Drugim ważnym powodem są opóźnienia transmisji i czasu dostępu do danych. W wypadku systemu scentralizowanego są one zminimalizowane, ale tylko lokalnie. Jeśli ma on obsługiwać odległe oddziały, to zapewnienie nie tylko odpowiedniej przepustowości, ale również dostatecznie szybkiego dostępu może być problemem. W tym wypadku lokalne centrum danych w wielu wypadkach może być dobrym rozwiązaniem.

"Firmy, które rozpoczęły lub planują konsolidację centrów danych, powinny pamiętać o analizie wykorzystywanych aplikacji pod kątem efektywności ich działania w systemie scentralizowanym. Niektóre usługi lub aplikacje wymagają intensywnej wymiany informacji ze skomplikowanym interfejsem klienckim - w ich wypadku pozostawienie struktury rozproszonej może istotnie wpłynąć na lepszą wydajność" - mówi James Staten, analityk z Forrester Research. W niektórych wypadkach minimalizacja opóźnień transmisji danych ma znaczenie krytyczne i dlatego banki lub operatorzy telekomunikacyjni często preferują strukturę rozproszoną. Oprócz tego są jeszcze inne powody, np. globalne firmy i instytucje finansowe utrzymują lokalne centra danych w różnych krajach ze względu na potrzebę zachowania odpowiedniej zgodności z odmiennymi przepisami i regulacjami prawnymi. Istnieją oczywiście rozwiązania umożliwiające minimalizację opóźnień, jak systemy terminalowe wykorzystujące np. oprogramowanie oferowane przez Citrix, ale nie rozwiązują one problemu zapewnienia bezpieczeństwa w wypadku poważnej awarii w jednym, centralnym ośrodku, w którym zgromadzone są dane, serwery i aplikacje.

Argumenty przeciw

Oprócz tego warto wziąć pod uwagę fakt, że koszt budowy i utrzymania infrastruktury przeznaczonej dla aplikacji krytycznych, a więc wyposażonej w zaawansowane systemy chłodzenia, monitoringu, zasilania jest względnie wysoki i wykorzystywanie jej do obsługi mniej ważnych aplikacji może być ekonomicznie nieuzasadnione. W tym wypadku wykorzystanie drugiego centrum danych może okazać się finansowo korzystne.

Wśród dużych firm, które nie poddały się modzie na konsolidację centrów danych można wymienić Google i Microsoft. Przyczyny tego są dość oczywiste. "Bardzo duże serwisy internetowe z reguły wykorzystują rozproszone centra danych, aby zapewnić krótki czas odpowiedzi" - zauważa Frank Gillett, analityk z Forrester Research. Chyba największym problemem związanym z utrzymaniem rozproszonej infrastruktury jest konieczność zatrudnienia większej - niż w wypadku systemu centralnego - liczby wykwalifikowanych administratorów, większe koszty podróży i delegacji lub też opłat za utrzymywanie odległych centrów przez zewnętrzne firmy na zasadach outsourcingu.