Od dawna twierdzę, że główne ograniczenia informatyki leżą po stronie ludzi i procesów, nie po stronie technologii.

Dodałbym jeszcze do tego elementy kulturowe. Generalnie, lubię i cenię specyficzną "kulturę informatyczną". Doceniam także jej wartość jako motywatora zespołów oraz czynnika, który sprawia, że ludzie chcą pracować w danym miejscu - o czym pisałem niedawno w felietonie "Milieu" (CW...).

Ale jest w tej kulturze coś, co doprowadza mnie do szewskiej pasji, co nazwałbym "kultem opadających powiek". Informatycy mają tendencję do darzenia szczególną atencją ludzi, którzy pracują ciężko, długo i bez odpoczynku. Zbyt rzadko pytają czy rzeczywiście, a jeśli - to dlaczego - potrzebna była praca ponad siły.

Nigdy nie zapomnę sceny, którą widziałem w pewnej firmie software'owej. Jeden zespół zaplanował swoje zadania, ułożył je w plan, przez cały czas monitorował postęp, a na określoną datę dostarczył gotowy produkt. Drugi zespół nie zaplanował żadnego harmonogramu, struktur zarządczych ani monitoringu ("bo to strata czasu"), tylko rzucił się na swoje zadanie. W efekcie, tydzień przed terminem nie było wiadomo ile jest gotowe, ile nie, ale wszyscy wiedzieli, że trzeba pracować dzień i noc, żeby zdążyć na czas.

W ostatnim tygodniu drugiemu zespołowi codziennie przywożono pizzę, fundowano taksówki do domu i - generalnie - obchodzono się z nim jak z jajkiem. Na koniec zaś wypłacono sowitą premię za nadgodziny - a że pracowali naprawdę długo, były to bardzo konkretne pieniądze. Zdążyli i w efekcie to oni, a nie pierwszy zespół, chodzili w aureoli chwały, zaś menedżerowie na każdym kroku podkreślali, jak wiele zaangażowania i ciężkiej pracy widzieli ze strony drugiego zespołu w "krytycznym tygodniu". Na dowód demonstrowali "opadające powieki" - dowód na to, jak wiele pracy kosztował ich produkt.

Pierwszy zespół po prostu zrobił swoje - uprzejmie im podziękowano, ale to wszystko. Nie oglądałem potem tej firmy z bliska, ale jestem przekonany, że przy następnym projekcie robili to, co druga grupa.

Jeżeli więc statystyki mówią, że nadal duża część przedsięwzięć kończy się tak czy inaczej definiowaną porażką (niedostarczenie produktu na czas albo dostarczenie go kosztem heroicznego wysiłku i zwiększonych nakładów), to jest tak częściowo dlatego, że w firmach informatycznych panuje "kult opadających powiek".