Mid-Band Ethernet

Technologia Mid-Band Ethernet pozwala korporacyjnym i prywatnym użytkownikom na dostęp do szerokopasmowych aplikacji poprzez rozszerzenie zasięgu optycznego Metro Ethernetu. Podstawowym medium transmisyjnym wdrażanej od roku technologii jest infrastruktura miedziana tradycyjnej linii telefonicznej.

Technologia Mid-Band Ethernet pozwala korporacyjnym i prywatnym użytkownikom na dostęp do szerokopasmowych aplikacji poprzez rozszerzenie zasięgu optycznego Metro Ethernetu. Podstawowym medium transmisyjnym wdrażanej od roku technologii jest infrastruktura miedziana tradycyjnej linii telefonicznej.

Mid-Band Ethernet

Środowisko Mid-Band Ethernet

Używany od ponad 25 lat Ethernet stanowi dzisiaj najbardziej popularną technologię sieciową, która mimo wprowadzanych w tym czasie wielu modyfikacji w dziedzinie protokołów zachowała podstawowe funkcje bez zasadniczych przeróbek. Największym zmianom uległa infrastruktura, która istotnie zwiększyła swą przepływność i zasięg, zwłaszcza w wyniku wdrożenia metropolitalnych rozwiązań szerokopasmowych, takich jak Gigabit Ethernet (1GbE) i 10Gigabit Ethernet (10GbE) oraz przez wprowadzanie bardziej sprawnych mechanizmów transmisji w warstwie fizycznej. Dzisiaj można powiedzieć, że dostawcy sieciowi wręcz nie akceptują innych metropolitalnych rozwiązań niż Metro Ethernet, które czynią z tej sieci największą pajęczynę światłowodową w mieście, dostarczającą klientom zaawansowane usługi multimedialne w czasie rzeczywistym z przepływnością przekraczającą nawet 100 Mb/s.

Według Vertical System Group, w ubiegłym roku jedynie 11,7% wszystkich budynków komercyjnych w USA było połączone włóknem światłowodowych z sieciami metropolitalnymi bądź z innymi szybkimi łączami klasy ATM/SONET/SDH. Dzisiaj pierścieniowe kable optyczne łączą przede wszystkim centra komunikacyjne dużych przedsiębiorstw z innymi korporacjami oraz centralą zarządzającą rozległymi obiektami. Znakomita większość niewielkich firm (do 20 pracowników) bądź oddalonych przedsiębiorstw prywatnych oraz instytucji nadal nie ma zainstalowanego włókna optycznego do kontaktów ze światem zewnętrznym, a tym samym jest skazana na komunikowanie się wyłącznie przez istniejące medium przewodowe czy radiowe. W tym kontekście po stronie odbiorcy rośnie zainteresowanie miedzianymi rozwiązaniami ethernetowego transportu Mid-Band Ethernet, które pozwala im korzystać z dobrodziejstw metropolitalnego Ethernetu - bez kosztownego inwestowania w lokalny dostęp optyczny.

Na czym polega Mid-Band Ethernet?

Najprostsza definicja technologii Mid-Band Ethernet (MBE) oznacza takie rozwiązanie teleinformatyczne, które pozwala na uzyskanie odpowiedniej dla użytkownika wydajności i elastyczności usług ethernetowych udostępnianych w sieciach Metro Ethernetu, jednakże bez korzystania z medium optycznego po stronie odbiorcy. "Średniopasmowy" Ethernet dostarcza więc takie same funkcje jak sieć Metro Ethernetu, jednak w środowisku, do którego fizycznie nie sięgają optyczne trakty ani pierścienie metropolitalne klasy 1GbE czy 10GbE, a jedynie miedziane linie telefoniczne. W praktyce oznacza to, że uzyskiwane w tych rozwiązaniach szybkości użytkowe podlegają ograniczeniu i standardowo mieszczą się w średnim przedziale przepływności 2-10 Mb/s, mimo iż teoretycznie pozwalają one na rozwijanie szybkości sięgającej 100 Mb/s.

Istotnego przyspieszenia w instalacjach MBE dokonał ethernetowy standard IEEE 802.3ah (2005 r.), który stał się podstawą wdrażania produktów komunikacyjnych zaliczanych do MBE, a więc integrujących różne technologie dostępowe na miedzianym okablowaniu skrętkowym w środowisku pierwszej mili EFM (Ethernet in the First Mile). Mimo że specyfikacja 802.3ah dotyczy możliwości stosowania wszystkich technologii dostępowych klasy DSL, największą popularność i efektywność w segmentowaniu informacji na pakiety oraz w transporcie pakietów ethernetowych przypisuje się rozwiązaniom opisanym specyfikacjami G.SHDSL, ADSL2 oraz VDSL2.

Miedziana rodzina EFM

Mid-Band Ethernet

Rozwój technologii xDSL

Rozwijane przez lata standardy i systemy dostępu abonenckiego pierwszej mili EFM osiągnęły w końcu wiek dojrzały. Ich różnorodność pozwala uzyskać w konkretnej sytuacji optymalne parametry transportowe nie tylko na skrętce miedzianej, zawsze z uwzględnieniem potrzeb odbiorcy, możliwych i poszukiwanych aplikacji, oczekiwanych przepływności, wymaganego zasięgu czy odpowiedniej niezawodności. Spośród wielu rozwiązań szczególny wpływ na rozwój technologii EFM wywarł w ostatnich dwóch latach standard IEEE 802.3ah, charakteryzujący medium transmisyjne stosowane na obszarach miejskich, jakim jest miedziany kabel telefoniczny o słabych parametrach transmisyjnych. Standard ethernetowy, którego celem było uzyskanie za pomocą medium telefonicznego większego zasięgu (rzędu kilku kilometrów), z niewygórowaną przepływnością użytkową sięgającą 2-10 Mb/s.

Ratyfikacja w czerwcu 2005 r. standardu EFM IEEE 802.3ah stała się dla operatorów telekomunikacyjnych zwrotnym punktem w generowaniu nowych zysków, uzyskiwanych przede wszystkim z wykorzystaniem już istniejących miedzianych linii telefonicznych. Musiał jednak upłynąć cały rok, zanim dostawcy sieciowi odnotowali pierwsze dochody z tego tytułu. Dzisiaj już wiadomo, że od 2006 roku, który był początkowym okresem w pozyskiwaniu przychodów dodatkowych, zainteresowanie operatorów telekomunikacyjnych tym rozwiązaniem jedynie rośnie - i tak było również w roku ubiegłym (2007 r.). Specyfikację EFM opracowano bowiem z myślą o wdrażaniu Ethernetu do środowiska sieci metropolitarnych oraz ułatwieniu użytkownikom domowym dostępu do szerokopasmowych aplikacji w segmencie sieci MAN.

Specyfikacja EFM opisuje trzy topologie sieciowe, tworzone za pomocą różnych mediów: wersję miedzianą EFMC (Copper), wersję światłowodową EFMF (Fiber) oraz pasywną sieć optyczną E-PON wg specyfikacji EFMP (Passive Optical Network). Wśród tradycyjnych operatorów stacjonarnych największe emocje budzą rozwiązania miedziane, dające się bezpośrednio implementować na już istniejącej infrastrukturze linii telefonicznej w mieście, której telekomy są głównym właścicielem. Zwłaszcza że technologia EFM obejmuje pełne spektrum dostępu do metropolitalnych zasobów sieciowych za pośrednictwem skrętki miedzianej, od kilkusetmetrowych łączy dostępowych po trakty wielokilometrowe ze zróżnicowaną ofertą usług; od komunikacji biznesowej po asymetryczne aplikacje mieszkaniowe potrzebujące dużych przepływności.

W interesującej operatorów miedzianej wersji EFMC (copper) wyróżnia się dwie sformalizowane warstwy fizyczne modelu OSI. Mimo podobieństwa są to odrębne technologie transmisyjne dla medium miedzianego, przeznaczone do zaspokojenia różnych segmentów rynkowych. Zainstalowane w nich protokoły warstwy fizycznej - a dotyczące medium transportowego - mogą przyjmować różne postaci w zależności od potrzebnych użytkownikom aplikacji, warunków transportowych i lokalizacyjnych infrastruktury miedzianej oraz możliwości finansowej klientów. Kluczową rolę we wdrażaniu aplikacji średniego pasma Mid-Band Ethernet w środowisku EFM odgrywają jedynie dwie abonenckie technologie dostępowe, oznaczane jako 2Base-TL (2 Mb/s) i 10Pass-TS (10 Mb/s) - obie zapewniające efektywny przekaz ethernetowy poprzez linie telefoniczne do tej pory świadczące jedynie tradycyjne usługi POTS.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200