Od początku lipca br. dostępna jest najnowsza wersja bazy danych IBM Informix Dynamic Server (IDS). Pośród najważniejszych nowości wersji 11 (Cheetah) należy wymienić technologie zapożyczone ze świata komputerów mainframe, które pozwoliły udoskonalić zarządzanie informacjami w środowiskach klastrowych. Zastosowane mechanizmy gwarantują - według przedstawicieli firmy - ciągłą dostępność danych oraz oferują zaawansowane funkcje disaster recovery.

Wprowadzenie na rynek nowej wersji IDS sygnalizuje jednoznacznie, że - choć początkowo, po przejęciu tej technologii w 2001 r. wydawało się, że firma zamierza skłonić wszystkich jej użytkowników do migracji do DB2 - obecnie IBM nadal pracuje nad rozwojem produktu i wiąże z nim plany na przyszłość. Przedstawiciele firmy deklarują, że z IDS korzysta obecnie ponad 100 tys. klientów na całym świecie. Chociaż niedawno rzecznik prasowy firmy informował o tym, że liczba ta wynosi zaledwie 20 tys., to ostatecznie okazało się to nieporozumieniem. IBM skorygował podawane wcześniej informacje. Firma twierdzi, że 20 tys. to liczba członków grupy użytkowników International Informix Users Group.

Trudno oszacować liczbę użytkowników IDS w Polsce. Ostatnim podanym do publicznej wiadomości dużym projektem, w którym wykorzystywano bazę Informix było wdrożenie SAP R3 w Gdańskiej Kompanii Energetycznej Energa w 2004 r. Przedstawiciele IBM Polska przekonują, że od tego czasu było ich więcej, jednak nie mają zgody użytkowników na publikację tych informacji. Warto przypomnieć, że w latach 90. XX w. platforma IDS była drugą, po Oracle, najczęściej wykorzystywaną bazą danych na świecie. W 2001 r. borykający się z problemami finansowo--prawnymi Informix został wykupiony przez IBM. W momencie przejęcia spółki IBM podał, że Informix ma ponad 100 tys. użytkowników. Obecnie, sześć lat później, liczba ta nie zmieniła się lub jedynie nieznacznie wzrosła.

Jak pokazuje przykład IDS 11, IBM cały czas rozwija przejętą technologię. Firma uważa, że w przypadku dużej liczby transakcji odbywających się w czasie rzeczywistym (OLTP) jest ona nawet bardziej wydajna niż IBM DB2. Jej zaletą jest także rozszerzalność, która pozwala na obsługę niestandardowych typów danych, łatwość instalacji oraz minimalny wkład pracy potrzebny do bieżącej obsługi funkcjonowania bazy.