Protokół TIP

Dostępne dzisiaj technologie transakcyjne nie sprawdzają się do końca w środowiskach heterogenicznych i rozproszonych aplikacji - zwłaszcza tych,które używają Internetu jako podstawowej formy komunikacji.

Dostępne dzisiaj technologie transakcyjne nie sprawdzają się do końca

w środowiskach heterogenicznych i rozproszonych aplikacji - zwłaszcza tych,które używają Internetu jako podstawowej formy komunikacji.

Pewne nadzieje wiąże się z protokołem TIP (Transaction Internet Protocol).

Jest to prosty protokół transakcyjny, który określa jedynie sposób

uzgadniania potwierdzeń transakcji przez różne węzły lub serwery.

Elektroniczny koszyk sklepowy jest umownym elementem wielu systemów handlu elektronicznego EC (Electronic Commerce), rozumianego również jako sprzedaż a nawet nieodpłatne świadczenie różnego rodzaju usług. Klient takiego systemu wybiera towary (usługi) z elektronicznego katalogu i umieszcza je w elektronicznym „koszyku zamówień". Z chwilą, gdy kupujący napełni taki koszyk i zdecyduje się na potwierdzenie swojego wyboru, są składane związane z tym zamówienia. Poszczególne zamówienia nie muszą mieć żadnego związku ze sobą i mogą angażować różne serwery tworzące system elektronicznego handlu. Dzisiejsze systemy EC stosują własne, specjalne protokoły służące koordynacji takich zamówień. Jest to zagadnienie dość złożone, zwłaszcza wtedy, gdy zamówienia przechodzą przez cały szereg serwerów wyspecjalizowanych w obsłudze poszczególnych typów towarów czy usług. Złożoność ta

znacznie ogranicza stosowanie aplikacji interne-towych. Nowy protokół transakcyjny TIP przewiduje pewną standaryzację procesu uzgodnień między internetowymi serwerami EC, dotyczących stanu rozproszonych elementów transakcji.

Rozdzielone kanały komunikacyjne

Kilka znanych firm, m.in. Compaq i Microsoft, promuje protokół TIP (Tnmsaction Internet Protocol) jako sposób potwierdzania transakcji sprzęgających różnego typu serwery webowe i różne systemy przetwarzania transakcji. Protokół TIP wymaga od aplikacji komunikowania się za pośrednictwem więcej niż jednego protokołu. Ta technika jest nazywana modelem dwu-strumieniowym (two-pipe) - aplikacje i zarządzanie transakcjami TIP komunikują się odrębnymi kanałami komunikacyjnymi. Dlatego też TIP może być używany z dowolnym protokołem komunikacyjnym, takim jak np. HTTP.

Stosowane dzisiaj standardy protokołów transakcyjnych, takie jak OSITP (Open Systems Intet-Connection Tnmsaction Protocol), CORBA OTS (Object Transaction Service) i LU 6.2 firmy IBM, wykorzystują model jednostrumieniowy (one-pipe). Oznacza to, że komunikacja między aplikacjami i protokół transakcyjny przechodzą tym samym kanałem komunikacyjnym. W modelu jednokanałowym użytkownik może wykorzystywać jedynie trzy wymienione wyżej protokoły komunikacyjne. W wysoce zróżnicowanym środowisku, jakim jest Internet, model jednokanałowy praktycznie uniemożliwia stosowanie transakcji. Na przykład HTTP nie może być używany do komunikacji między aplikacjami, ponieważ brak ciągłego połączenia typu end-to-end w praktyce uniemożliwia śledzenie całej transakcji. Serwery HTTP różnymi metodami dozorują postępy transakcji pojedynczego klienta: poczynając od dekodowania URL po kontekstowe cookies. Systemy jednokanałowe są jednak złożone i trudne do implementacji, a w konsekwencji nie są zbyt rozpowszechnione.

TIP stwarza nadzieję na rozwiązanie problemów stwarzanych przez model jednokanałowy. Wielką zaletą protokołu TIP jest to, że jest on mało skomplikowanym, dwufazowym protokołem, działającym niezależnie od aplikacji przetwarzających transakcje. Jedyną funkcją drugiego kanału protokołu TIP jest potwierdzenie uzgodnienia wyniku transakcji przez wszystkie zaangażowane systemy. Protokół TIP został już opublikowany przez IETF (Internet Engineering Task Force) jako propozycja standardu interneto-wego pod sygnaturą RFC 2371.

Chociaż TIP nie zastąpi już istniejących usług transakcji, to jednak oczekuje się, iż z powodu jego prostoty dla wielu dostawców relatywnie łatwe będzie zaimplementowanie go w pakietach zarządzania transakcjami i tym samym uzyskanie możliwości współdziałania między produktami pochodzącymi od różnych dostawców.

Agencja dobra na wszystko...

TIP umożliwia projektowanie „agencji webo-wych" - aplikacji działających w charakterze pośredników między usługami różnych produktów. Technologia agencji webowych pozwoli dostarczać do przeglądarki webowej klienta ekrany umożliwiające użytkownikowi otwarcie i zamknięcie elektronicznego koszyka sklepowego, wypełnionego towarami wybranymi spośród różnych oferowanych usług. Jednym z przykładów może być agencja podróży, oferująca klientowi tworzenie planu podróży z elementów, jakimi są usługi oferowane przez serwery linii lotniczych i hoteli, oraz potwierdzenie tego planu w formie jednej transakcji. Z chwilą potwierdzenia wyboru aplikacja agencji inicjuje transakcję TIP i - współpracując z serwerami hotelowymi i linii lotniczych - uaktualnia ich bazy danych. Jeżeli żądane usługi są dostępne (pokoje, linie, czasy lotów) i wszystkie serwery wykonają transakcję, to klient otrzyma potwierdzenie. Jeżeli natomiast którykolwiek element transakcji nie będzie mógł być zrealizowany, to cala transakcja zostanie odrzucona.

Projektując taką agencję trzeba napisać aplikację usługową w ten sposób, aby rozpoznawała URL protokołu TIP (zawarty w strumieniu danych HTTP) i wykorzystywała interfejs zapewniany przez lokalnego menadżera transakcji TIP w celu zintegrowania elementów transakcji. Takie różnorodne rozproszone zarządzanie transakcjami pociąga za sobą kontrolę kompletności transakcji i w konsekwencji potwierdzenie przyjęcia lub odrzucenie całego zamówienia. Ponieważ na drodze budowanej przez elementy transakcji mogą zdarzyć się jakieś błędy, przewidziano protokół odnowy TIP, który jest uruchamiany jedynie pomiędzy agencją a dostawcą usługi.

Po to, by aplikacja używała protokołu TIP, jest specyfikowany URL TIP, definiujący informację niezbędną do propagacji transakcji TIP. Taki URL jest przekazywany pomiędzy kooperującymi aplikacjami.

Protokół TIP ma także cechy zapewniające mu wysoką wydajność. Na przykład grupa transakcji TIP może być multipleksowana przez pojedyncze połączenie TCP/IP, a grupa komend TIP może być przekazywana potokowo, co zmniejsza opóźnienia sieciowe i skraca czas użytkowania zasobów.

Zastosowanie TIP daje następujące korzyści w porównaniu z aktualnymi standardami i firmowymi protokołami transakcji:

• Aplikacja może wybrać mechanizmy protokołów najbardziej dla niej odpowiednie do komunikowania się z innymi aplikacjami partnerskimi.

• Nie istnieje potrzeba ustalania z góry, które komponenty aplikacji biorą udział w transakcji. Jedynym wymaganiem jest to, aby każdy zaangażowany w transakcję element systemu rozproszonego zawierał menedżera transakcji zgodnego z TIP, zarządzającego koordynacją menedżerów zasobów lokalnych i odległych menedżerów transakcji TIP.

W miarę jak HTTP będzie się rozwijać w efektywny protokół komunikacyjny ser-wer-serwer, Internet będzie coraz lepiej przystosowany do obsługi przetwarzania transakcji, nawet w skali przedsiębiorstwa. Z chwilą pojawiania się nowych protokołów komunikacyjnych mogą być one użyte z TIP, co automatycznie zapewni ich transakcyjną wersję. W ten sposób zostanie wyeliminowana potrzeba projektowania i implementowania nowych protokołów transakcyjnych dla każdego nowego schematu komunikacji.

Obsługę tego protokołu w swoich produktach zapowiedziały już firmy Microsoft, Iona Technologies i oddziały Compaqa: Tandem i Digital.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200