Niedawne wydanie wersji beta 2 obu składowych (Longhorn i Vista) nowej wersji systemu operacyjnego Microsoftu umożliwia wstępną jego ocenę.

Longhorn to nazwa kodowa kolejnego systemu operacyjnego Microsoftu. Ma on być następcą Windows Server 2003. Longhorn ma być serwerowym dopełnieniem klienckiej wersji systemu Windows Vista (wcześniej znanej także pod kryptonimem Longhorn). Ta komplementarność jest podobna do tej tworzonej przez parę Windows XP/Windows Server 2003.

Microsoft zapowiada wydanie Longhorn w różnych edycjach serwerowych w przyszłym roku - po wydaniu klienckiej wersji nowego systemu operacyjnego Windows Vista.

Dzisiaj głośno o opóźnieniach Visty. Problemem jest też odkładanie na później takich technologii, jak rewolucyjny system plików WinFS, Next Generation Secure Computing Base, czy mechanizm synchronizacji plików między komputerami PC. Dzieje się tak w obliczu realnej alternatywy open source i modelu SaaS (Software as a Service).

Niedawno wydana wersja beta 2 Longhorn nie jest jeszcze w pełni funkcjonalna, ale jej możliwości w dziedzinach bezpieczeństwa, zarządzania i związanych z nimi technologii zachęcają do wstępnych ocen.

Longhorn Beta 2 poprawia ogólne bezpieczeństwo systemu, administrowanie i dostępność od strony klienta do serwerów Windows. Większość tych zmian nie powinna sprawiać problemów użytkownikom, z kilkoma wyjątkami w zakresie ustawiania bezpieczeństwa.

Prawdopodobnie największą zmianą jest usunięcie starego kodu Windows NT LAN Manager, obsługującego metody zabezpieczania sieci. Metody te zostały przeniesione z NT do Windows 2000 Server i od tamtej pory są powodem wielu łatek bezpieczeństwa.

Jednoczesna przebudowa strony klienckiej i serwerowej może wymagać od użytkowników stosujących mechanizmy rejestracji niezależnych dostawców zmiany dotychczasowych schematów uwierzytelniania lub wręcz poczekania na moduły plug-in tych dostawców, zanim zdecydują się na uaktualnienie oprogramowania do nowej generacji serwera.

Aby odpowiedzieć sobie na pytanie: na czym polega nowa jakość kolejnego systemu, należy wyjść poza interfejs użytkownika i spojrzeć na rzeczywiste problemy zawiązane z przedsiębiorstwem: bezpieczeństwo punktów końcowych, projektowanie aplikacji oraz zarządzanie serwerem, siecią, a także usługi katalogowe.

Na podstawie dostępnych specyfikacji oraz kodów wersji beta można dojść do wstępnego wniosku: podstawowe mechanizmy zostały dopracowane w sposób zadowalający. Longhorn i Vista mogą nie przyciągnąć zbyt wielu nowych użytkowników - z powodu zamkniętej natury coraz bardziej zależnych od siebie technologii Microsoftu, jednak rzesza użytkowników Microsoftu powinna być usatysfakcjonowana - firma wsłuchała się w ich potrzeby.

Podsumowując, należy stwierdzić, że nowo napisany oraz poprawiony kod Longhorn Beta 2 stwarza nadzieje, że rzeczywiście będzie to Windows Server zupełnie nowej generacji.

Co nowego wnosi Longhorn?

Longhorn zawiera wiele udoskonaleń w kilku dziedzinach. Przede wszystkim daje nowe możliwości zarządzania Windows. Istotnie ulepszono zdalne zarządzanie i wdrażanie serwerów. Monitorowanie i łatanie w trybie off-site wyposażono w skuteczniejszą ochronę, ulepszoną automatykę i diagnostykę. Zarządzanie użytkownikami w lokalizacjach zdalnych jest łatwiejsze dzięki uaktualnionej obsłudze roamingu profili użytkowników, a także takim drobiazgom, jak automatyczne wdrażanie ustawień drukarek. Zdalnym użytkownikom łatwiej używać Terminal Services, ponieważ mechanizm ten może być teraz dostępny za pośrednictwem bezpiecznych wywołań HTTP.

NAP (Network Access Protection) reprezentuje jeden z całkowicie nowych mechanizmów, które Microsoft włączył do Longhorn. Kolejnym przykładem jest Server Manager, pracujący w stylu Unixa, a włączenie przez Microsoft podstawowych usług wirtualizacji na poziomie jądra systemu operacyjnego może dawać nowego rodzaju korzyści dla administratorów poszukujących większej elastyczności.

Uaktualnione wydanie Group Policy Manager jest nie tylko łatwiejsze w użyciu, ale także dużo bardziej szczegółowe pod względem tego, co administrator może kontrolować. I tak np. Group Policy (GP) może teraz kontrolować reakcje na różnych poziomach zagrożeń. Może także zarządzać nowym mechanizmem Background Intelligent Transfer Service Neighbor Casting pozwalającym na włączanie współdzielenia plików peer-to-peer wewnątrz bezpiecznego środowiska domeny. Pozwala również na dużo większą kontrolę działań użytkownika końcowego - nawet instalowanie przez niego specyficznego sprzętu na laptopie czy desktopie. Longhorn daje administratorowi całkiem nowe możliwości w odniesieniu do użytkowników przy jednoczesnym zwiększeniu kontroli nad używanymi mechanizmami.

Ponadto Microsoft całkowicie przeprojektował stos TCP/IP, włączając do niego zintegrowaną obsługę TCP/IPv6 oraz bogatego zestawu API do inteligentniejszego zarządzania sieciowymi pakietami. Nowy stos TCP/IP Longhorna zarządza zarówno usługami IPv4, jak i IPv6. IPv6 zapewnia pełne usługi DNS, a także obustronną konwersję dla sieci IPv4. Administracja jest nieskomplikowana, a podwójny ruch IPv4/IPv6 jest obsługiwany bez problemów.

Usługi terminalowe zostały w znacznej mierze ulepszone i mogą być teraz dostępne za pośrednictwem RPC (Remote Procedure Call) lub stronyhttps://. Terminal Services Gateway uwierzytelnia użytkowników przez zaporę ogniową i następnie łączy z sesją usług Remote Desktop Protocol. Sesja ta odpowiada za aplikacje używane w ramach Terminal Services i jest łatwa do skonfigurowania w porównaniu z wcześniejszą wersją. Obsługiwane są nawet urządzenia USB (pod warunkiem zdefiniowania tej możliwości w regułach polityki), tak więc lokalne zasoby sprzętowe mogą być wirtualizowane w ramach sesji Terminal Services.