Kolejne wyzwania VoIP

Ekspansja VoIP wymaga implementacji tej technologii w końcowych, szerokopasmowych urządzeniach dostępowych, rozwinięcia funkcji mobilnych, udoskonalenia bezpieczeństwa telefonii IP w zakresie kierowania ruchem, uwierzytelniania i szyfrowania, a także wypracowania mechanizmów wymiany ruchu międzyoperatorskiego.

Ekspansja VoIP wymaga implementacji tej technologii w końcowych, szerokopasmowych urządzeniach dostępowych, rozwinięcia funkcji mobilnych, udoskonalenia bezpieczeństwa telefonii IP w zakresie kierowania ruchem, uwierzytelniania i szyfrowania, a także wypracowania mechanizmów wymiany ruchu międzyoperatorskiego.

Producenci sprzętu telekomunikacyjnego pracują intensywnie nad wdrożeniami VoIP w sieciach bezprzewodowych, zgodnych ze standardami CDMA2000 EV-DO, pozwalającymi na transmisję radiową do 73 Mb/s. Temat sieci EV-DO jest poruszany na ostatnich konferencjach producentów sprzętu, jako kolejny krok w rozwoju systemów komunikacji mobilnej. Działające już sieci mobilne EV-DO wydanie A oferują transfery 3,1 Mb/s. Umożliwia to świadczenie użytkownikom sieci 3G usług multimedialnych: telewizji IP oraz telefonii VoIP. Integracja telefonii 3G (CDMA2000 EV-DO) z sieciami IP umożliwia przesyłanie danych poprzez IP i przekierowywanie rozmów VoIP z Internetu do stacji bazowych GSM/3G. Część analityków przewiduje wręcz, że VoIP w sieciach operatorów komórkowych zyska szybciej akceptację niż w sieciach kablowych, z powodu szybkiego wdrożenia radiowego dostępu szerokopasmowego.

Potrzebne jest również opracowanie mechanizmów wymiany ruchu międzyoperatorskiego (peeringu) pakietów VoIP. W Polsce działają usługodawcy VoIP, przykładowo: halonet, easyCALL, NewFon czy T2. Jednak tylko część z nich umożliwia przekazywanie połączeń VoIP w protokole SIP, często tylko w jednym kierunku. Sytuacja taka wydaje się dosyć dziwna, gdyż ogranicza się w ten sposób grono osób, do których można zadzwonić za pośrednictwem SIP.

Częstotliwość próbkowania dźwięku w urządzeniach telefonicznych jest tak dobrana, aby przenosić najbardziej słyszalne częstotliwości i realistycznie odzwierciedlać głos ludzki. Typowa linia telefoniczna PSTN przekazuje głos z jakością 3,3 KHz. Niektóre telefony IP potrafią transmitować dźwięk przy częstotliwości 7 kHz lub nawet wyższej. Pozwala to na wyraźniejsze rozmowy telefoniczne. Potrzebne są do tego nowe typy kodeków oraz większe przepływności sieci VoIP.

W najbliższym czasie w ofercie operatorów pojawią się usługi telefonii IP, świadczone w obecnie budowanych sieciach WiMAX. Sygnał z operatorskiej sieci IP będzie docierał do modemu WiMAX podłączonego do firmowej centralki IP, a w przypadku hostowanych IP PBX bezpośrednio do sieci IP z podpiętymi terminalami IP. Przy zastosowaniu bezprzewodowego routera z interfejsami WiMAX i Wi-Fi oraz telefonów VoWLAN, sieć jest w pełni mobilna w obszarze pokrytym siecią WiMAX. W chwili obecnej nie ma przenośnych telefonów WiMAX, lecz należy oczekiwać, że pojawią się one wraz z miniaturyzacją tych układów radiowych. Będzie wówczas możliwe posiadanie wyłącznie terminali klienckich, bez infrastruktury sieciowej w firmie.

Co IMS oferuje przedsiębiorstwu

IMS (IP Multimedia Subsystem) jest architekturą określającą, w jaki sposób sieci IP powinny obsługiwać połączenia głosowe i dane. Zajmuje się on kontrolą infrastruktury, analogicznie jak to miało miejsce w tradycyjnych sieciach telefonicznych komutacji kanałów z tą różnicą, że oddziela on usługi od sieci ich dystrybucji. Dzięki IMS takie usługi, jak wiadomości tekstowe, poczta głosowa, pliki współdzielone, mogą rezydować na serwerze aplikacyjnym ulokowanym gdziekolwiek i być dostarczane przez wielu dostawców usług kablowych i bezprzewodowych. Pojedynczy serwer może przechowywać informacje o preferencjach i prawach dostępu każdego użytkownika i udostępniać te informacje w celach roamingu. Niezależnie od tego czy użytkownik jest w biurze, w domu czy w drodze, ma dostęp do różnych zasobów i sposobów komunikacji. IMS oferuje mniejsze koszty wdrażania nowych usług.

IMS został zainicjowany w projekcie 3GPP (Third-generation Partnership Project), podczas poszukiwań uniwersalnej metody migracji operatorów mobilnych do świadczenia usług transmisji danych. Jest on wzbogacony o obsługę sieci przewodowych i bezprzewodowych. Jego rdzeń stanowi protokół SIP, jako system sygnalizacji przy zestawianiu i obsłudze połączeń oraz transmisji danych. Wykorzystanie uniwersalnego SIP ułatwia wsparcie IMS przez urządzenia, dostawców usług i producentów oprogramowania.

Pojawiają się obawy, że powszechniejsza dostępność protokołu SIP może zahamować ekspansję IMS. Stosowanie firmowych systemów komunikacji, wielofunkcyjnych komunikatorów, oprogramowania Peer-to-Peer wykorzystującego SIP w zadaniach obsługi połączeń głosowych i przesyłania danych, dewaluuje potrzebę wdrażania IMS. Stawia to operatorów w roli dostawców jedynie prostych, szybkich połączeń IP.

Złożoność rozwiązań IMS może spowolnić jego popularyzację. Jego trzema głównymi elementami są:

  • serwer abonentów domowych, przechowujący informacje o każdym użytkowniku,
  • serwery aplikacji, świadczące usługi wykorzystywane przez użytkowników,
  • mechanizm kontroli sesji, regulujący przebieg połączenia.
Współpracę tych elementów zapewnia SIP. Tradycyjne sieci komutacji obwodów mogą komunikować się z IMS poprzez bramy.

Wszystkie firmowe aplikacje komunikacyjne mogą być realizowane za pomocą jednej architektury. Możliwe jest uruchamianie wielu usług, takich jak wiadomości tekstowe, głosowe, współdzielenie plików i wideokonferencje. Należy oczekiwać możliwości współpracy pomiędzy IMS od różnych producentów.

Potencjalne korzyści z architektury IMS
  • konwergencja sieci stacjonarnych i mobilnych, a także Wi-Fi/GSM;
  • większa oferta rozwiązań push-to-talk;
  • proste zestawianie sesji multimedialnych;
  • lepsza jakość VoIP;
  • powstanie nowych aplikacji.
W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200