Stacja jeszcze niezdobyta

SLAPP uzyskał wstępną aprobatę IETF, ale batalia o standard protokołu zarządzania w korporacyjnych sieciach WLAN szybko się nie zakończy.

SLAPP uzyskał wstępną aprobatę IETF, ale batalia o standard protokołu zarządzania w korporacyjnych sieciach WLAN szybko się nie zakończy.

Kilka lat temu Cisco wspierało rozwiązania korporacyjne wykorzystujące tylko "grube" stacje dostępowe. Postawa Cisco skłoniła jej ówczesnego konkurenta Airespace do opracowania standardu zarządzania dla sieci opartych na przełącznikach współpracujących ze stacjami bazowymi pełniącymi rolę nadajników radiowych z antenami. To był LWAPP. Gdy w ub.r. Cisco przejęło Airespace, jego strategia uległa zmianie o 180 stopni i tak Cisco stało się największym popularyzatorem LWAPP.

Po dwóch latach rozmów i konsultacji IETF wybrał protokół LWAPP (Lightweight Access Point Protocol) jako podstawę do opracowania ostatecznej wersji standardu CAPWAP (Control And Provisioning of Wireless Access Points). CAPWAP ma być uniwersalnym standardem opisującym funkcje i zasady komunikacji urządzeń w sieciach WLAN z centralnymi przełącznikami i zredukowanymi funkcjonalnie stacjami bazowymi. Ustalenie standardu będzie ważne nie tylko dla korporacji, ale także dla operatorów publicznych sieci dostępowych.

Odpowiednia specyfikacja ma zostać opublikowana za ok. pół roku, umożliwiając instalację i współpracę przełączników i stacji dostępowych niezależnie od ich producenta (o ile oczywiście będą one zgodne ze standardem). Według przewidywań, sprzęt zgodny ze standardem CAPWAP/LWAPP pojawi się na rynku najwcześniej za rok. Producenci już teraz podkreślają, że upgrade większości obecnie dostępnych systemów WLAN do nowego standardu będzie trudny lub nawet niemożliwy.

Formalny zwycięzca

Technologia forsowana przez Cisco uzyskała w IETF poparcie 2/3 spośród 60 członków komisji przygotowującej nową specyfikację. Warto jednak podkreślić, że póki co LWAPP musi konkurować z protokołem SLAPP (Secure Light Access Point Protocol) wspieranym przez dwie firmy, które de facto stworzyły rynek rozwiązań WLAN opartych na przełącznikach: Aruba Networks i Trapeze Networks.

LWAPP przewiduje konieczność przyporządkowywania stacji bazowych do przełącznika oraz implementowanie mechanizmów kontroli bezpośrednio w stacjach dostępowych. SLAPP tymczasem zakłada wykrywanie stacji dostępowych, a następnie ładowanie do nich odpowiednich sterowników programowych, co pozwala na włączanie do sieci sprzętu wielu różnych producentów.

Zaletą SLAPP jest prostota, ale w porównaniu do LWAPP specyfikacja ta ma mniejsze możliwości zapewnienia zgodności i uniwersalnej obsługi zaawansowanych funkcji. LWAPP jest tymczasem krytykowany za zbyt duży stopień skomplikowania, które powoduje, że jego praktyczna implementacja jest nierealistycznie trudna. Potwierdzeniem tego jest wyjątkowo obszerny opis techniczny proponowanego standardu przedstawiony przez Airespace/Cisco na forum IETF - dokument RFC liczy ponad 100 stron.

Otwartość kontra standard

Aruba i Trapeze starają się konkurować z Cisco, udostępniając swoje oprogramowanie innym producentom sprzętu. Aruba opublikowała wręcz na zasadach open source kod swojego oprogramowania sterującego stacjami Wi-Fi wykorzystującymi procesory PowerPC i chipsety Atheros. Natomiast Trapeze nawiązała współpracę z 3Com i D-Link - jej oprogramowanie może być uruchamiane w stacjach dostępowych tych producentów.

Tylko niektóre elementy modelu LWAPP mają być wykorzystane w CAPWAP. Dotyczy to elementów protokołu definiujących funkcje stacji dostępowej, podczas gdy krytykowane przez przeciwników LWAPP mechanizmy bezpieczeństwa i protokoły komunikacyjne mają być zasadniczo zmodyfikowane. W takim kierunku idą propozycje Aruba Networks, ale Cisco jest sceptyczne - być może dlatego, że wymagałoby to zbyt daleko posuniętej zmiany w koncepcji LWAPP i opóźnienia standaryzacji.

Niezależnie od dalszego toku standaryzacji, znaczenia standardu CAPWAP/LWAPP nie należy przeceniać, bowiem zapewnienie zgodności między elementami różnych producentów nie jest dla klientów korporacyjnych warunkiem krytycznym. W praktyce większość bezprzewodowych sieci korporacyjnych jest budowana w oparciu o przełączniki i stacje dostępowe pochodzące od jednego producenta. W ten sposób klienci zapewniają sobie nie tylko brak problemów z kompatybilnością, ale także lepsze ceny u dostawców.

Standardy i interesy

Choć nie zostało to powiedziane wprost, LWAPP jest dla producentów sprzętu korzystniejszą opcją, niż SLAPP. Możliwość łatwej wymiany sterowników oferowana przez SLAPP nie zachęca do wymiany sprzętu, a przecież standard powstaje w środowisku producentów. Być może na rynku funkcjonować będą równolegle dwa standardy.

LWAPP byłby standardem dla korporacji, dla których jednolitość konfiguracji, zaawansowane funkcje zarządcze i najwyższy możliwy poziom zabezpieczeń na pewno będą atrakcyjne. SLAPP może pozostać na rynku jako technologia dla mniej zamożnych klientów - takich, którzy nie chcą płacić premii za funkcje, których nie wykorzystają. Również dla tych, którzy z konieczności będą mieć do czynienia z sieciami heterogenicznymi, ponieważ nie będzie ich stać na hurtową wymianę sprzętu co 3 lata.

Standard do zatwierdzenia

Wydaje się niewątpliwe, że bezprzewodowe sieci WLAN z czasem staną się podstawową techniką wykorzystywaną do budowy lokalnych połączeń sieciowych, wypierając przewodowe systemy LAN. Praktycznym warunkiem przyspieszenia takiej transformacji jest dostępność rozwiązań umożliwiających jednolite zarządzanie, kontrolowanie dostępu i zabezpieczanie transmisji w heterogenicznych sieciach przewodowo/bezprzewodowych. Nowe standardy mają pełnić taką właśnie rolę.

Dyskusje dotyczące standardu CAPWAP trwają w IETF już ponad 2 lata. Dopiero w marcu 2005 r. okazało się, że na placu boju pozostały praktycznie dwie propozycje specyfikacji właśnie LWAPP (Airespace/Cisco) i SLAPP (Aruba i Trapeze). Specyfikację CAPWAP opracowuje IETF, a nie IEEE, która publikuje standardy 802.11. Wynika to z tego, że IEEE nie angażuje się w bardziej techniczne i specjalizowane problemy implementacji i zastosowań w wyższych warstwach sieci Wi-Fi.

Tyklo fakty
  • CAPWAP (Control And Provisioning of Wireless Access Points) - standard zapowiadany od kilku już lat i przygotowywany przez organizację IETF.

  • SLAPP (Secure Light Access Point Protocol) - specyfikacja wspierana wspólnie przez dwóch konkurentów na rynku scentralizowanych sieci Wi-Fi - Aruba i Trapeze.

  • LWAPP (Lightweight Access Point Protocol) - specyfikacja opracowana przez Airespace, konkurująca początkowo z rozwiązaniami Cisco, a obecnie wspierana przez tę firmę. Ostatnio uzyskała akceptację IETF jako podstawa do budowy standardu CAPWAP
.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200