Linux Novella w laboratorium testowym

System SuSE Linux Enterprise Server w wersji 9.1 okazał się szybszy niż jego poprzednia wersja, obsługuje też większy repertuar aplikacji. Ulepszono w nim narzędzia administrowania oraz zapewniono kompatybilność z poszczególnymi konfiguracjami CPU i połączenie z dodatkowymi aplikacjami zarządzania i wymuszania reguł polityki.

System SuSE Linux Enterprise Server w wersji 9.1 okazał się szybszy niż jego poprzednia wersja, obsługuje też większy repertuar aplikacji. Ulepszono w nim narzędzia administrowania oraz zapewniono kompatybilność z poszczególnymi konfiguracjami CPU i połączenie z dodatkowymi aplikacjami zarządzania i wymuszania reguł polityki.

Linux Novella w laboratorium testowym
Ta wersja może teraz zainteresować administratorów Windows, którzy są niezdecydowani w kwestii szerszego stosowania Linuksa. Organizacje używające infrastruktury aplikacyjnej ASP.Net Microsoftu mogą dołączać swoje aplikacje do SLES 9 za pomocą nowego zestawu projektowania oprogramowania. Przejęcie przez Novell firmy Ximian pozwoliło na włączenie do SLES 9 kompilatora C# i zapewnienie kompatybilności z aplikacjami webowymi ASP.Net.

Podczas instalacji aplikacji za pośrednictwem przebudowanego interfejsu administracyjnego, nadal występującego pod nazwą YaST (Yet another Setup Tool), SLES 9 wykonuje liczne kontrole zależności. Dodawanie serwerowych aplikacji i uaktualnień stało się prostsze i bezpieczniejsze. SLES 9 zawiera wiele serwerowych aplikacji usługowych, takich jak DHCP, PostFix Mail czy DNS, znanych z wcześniejszych edycji. Nie jest to jednak jeszcze jedna coraz bardziej "pękata" dystrybucja, ale system operacyjny spełniający wymagania kilku profili serwerów sieciowych i aplikacyjnych - podstawowe założenie stawiane przez Novella.

W porównaniu z poprzednią wersją SuSE Linux (zob. "Red Hat kontra UnitedLinux" NetWorld 10/2003) poprawiono wykrywanie sprzętu. Podczas testów instalowano system na różnych, typowych platformach serwerowych (zob. "Jak testowano") i stwierdzono, że gdy dostawca sprzętu dostarcza również zestaw sterowników, wykrywanie istotnie się poprawia. Jednak w przypadku braku takiego zestawu otrzymano błąd sumy kontrolnej. SLES 9 wyświetlił niepoprawną informację wyboru domyślnego jądra podczas instalacji na dwuprocesorowym serwerze HP DL 360G3, ale zainstalował poprawne jądro. Nie znaleziono żadnych odstępstw w kompatybilności sprzętu.

Domyślna instalacja aplikacji serwera zawiera minimalny zestaw programów, identyczny dla wszystkich trzech obsługiwanych platform CPU.

Linux Novella w laboratorium testowym

Ocena SLES 9.1

Metoda ta jest do zaakceptowania, jako że wymusza na administratorze wybór usług, które mają być dostępne, zamiast polegania na automacie, co często powoduje problemy bezpieczeństwa i współdziałania usług sieciowych. Uaktualnione aplikacje nie wpływały na ustawienia domyślne czy już wybrane, związane z bezpieczeństwem. Kolejne rozszerzenia mogą być wykonywane ręcznie lub automatycznie przez serwer YaST Online Updater, korzystający z wewnętrznego źródła uaktualnień bądź z SuSE.com.

Większość instalatorów wybierze zapewne więcej aplikacji w stosunku do tego, co zapewniają domyślne ustawienia. Przez dokonanie - przed lub po instalacji - dodatkowego wyboru za pośrednictwem YaST (np. jak dodanie obsługi FTP) wprowadza się pożądaną aplikację i kontroluje zależności, zapewniając także poprawne dobranie innych bibliotek czy komponentów.

Można też łatwo zbudować bezpieczny obraz serwera przeznaczony do dystrybucji na innych serwerach w sieci.

SuSE Linux Enterprise Server 9.1

Zalety: ulepszone zarządzanie, bardzo dobra wydajność, elastyczna obsługa sprzętu i oprogramowania

Wady: pewne niedogodności w czasie instalacji

Testowanie wydajności

Linux Novella w laboratorium testowym

Wydajność SLES 9

Testy wydajności - przeprowadzone na czterech platformach serwerowych - składały się z serii profili użytkowania weba, obejmujących:

  • maksymalną liczbę połączeń;
  • całkowitą liczbę zestawionych połączeń;
  • liczbę transakcji na sekundę.
SLES 9 okazał się najlepszy ze wszystkich dotychczas testowanych systemów operacyjnych w kategorii platform Intel/AMD (zob. wykres). Tak jak w poprzednich testach używano domyślnych ustawień serwera webowego Apache i systemu operacyjnego w środowisku IPv4.

Przyrost wydajności jest w głównej mierze zasługą jądra 2.6.5, na którym zbudowano SLES 9. Ogólna wydajność na serwerze AMD64 - używając pojedynczego CPU - jest wyjątkowa, znacznie lepsza niż osiągnięta przez wszystkie wcześniej testowane systemy operacyjne (zob. wykres w NW 10/2003), pozostawiając wolną jedną instancję CPU. Na specjalną uwagę zasługuje głównie z tego powodu, że wcześniejsze systemy operacyjne były testowane na dwuprocesorowej architekturze Intela. Istotne zwiększenie liczby transakcji na sekundę to także zasługa lepszego jądra We/Wy zaimplementowanego w SLES 9.

Zarządzanie SLES 9

Linux Novella w laboratorium testowym

Menu główne systemu YaST.

System zarządzania zapewniany przez YaST jest podstawową, opartą na interfejsie graficznym aplikacją zarządzania. Administrator może zarządzać serwerem Apache, Samba, LDAP (Lighweight Directory Access Protocol), NFS (Network File System), użytkownikami, instalacją pakietów/aplikacji, zaporą ogniową i innymi ustawieniami administracyjno-zarządzającymi. YaST wypada korzystnie w porównaniu z zarządzaniem Windows Server, nawet pomimo braku funkcjonalnych kreatorów charakterystycznych dla Windows Server. Interfejs linii komend pozwala zarządzać elementarnymi usługami, takimi jak DNS, LDAP, DHCP i Apache.

SLES 9 może także tworzyć wiele instancji Linuksa na tym samym sprzęcie (podobnych do maszyn wirtualnych) za pomocą mechanizmu UML (User Mode Linux). W czasie testów utworzono wiele sesji z UML, które współdzieliły media i zasoby sprzętowe, używając metod trochę podobnych do VMware ESX Server. Wirtualne maszyny UML nie mają takiego zakresu sterowania, jaki oferuje VMware, ale pozwalają partycjonować zasoby (CPU, dyski, tożsamości, aplikacje i sprzęt), co umożliwia logiczne izolowanie zasobów.

Linux Novella w laboratorium testowym

YaST pozwala na określanie sposobu i momentu uruchomienia usługi.

SLES 9 może także partycjonować sesje za pomocą UML, tak aby możliwość przejęcia aplikacji była ograniczana przez pozwolenia, hasła lub ochronę ustanowioną dla tej właśnie sesji, zamiast dla systemu jako całości. Pozwala to na wiele instancji aplikacji, takich jak sesje LAMP (Linux/Apache/MySQL/Php-perl), wykonywanych bezpieczniej.

Linux Novella w laboratorium testowym

Program instalacyjny YaST prowadzi przez proces konfigurowania systemu i instalacji oprogramowania.

Co więcej, instancje UML mogą być dołączone do ochrony ustanowionej przez system certyfikacji i zdalnej sesji OpenSSL oraz VPN zarządzane przez polityki sesyjne YaST.

Rozszerzenia w zakresie możliwości komunikacyjnych obejmują własną implementację Service Locator Protocol (SLP), podobną i kompatybilną z Rendezvous Protocol (Apple). SLP jest prosty w użyciu, chociaż niektóre przełączniki Ethernet poziomu 2/3 muszą być rekonfigurowane, aby mogły stosować ten protokół. SLP wzbogaca usługi katalogowe sieci i jest dobrą alternatywą SNS i SIP (Session Initiation Protocol) dla obsługiwanych aplikacji.

Poszczególne mechanizmy SLES 9 sprawiają, że przewyższa on swoich konkurentów. Jego lista kompatybilności jest niezwykle bogata. Zebranie komponentów open source, które Novell dołożył do struktury SLES 9, umożliwiając ich wspólną, spójną pracę, nie powinno zabierać dużo czasu. Co więcej ulepszenia w YaST dają komfort tym, którzy nie chcą pamiętać o wariantach aplikacyjnych serwera. Wszystkie te kombinacje dają SLES 9 przewagę nad jego poprzednimi wersjami.

Jak testowano

SuSE 9.1 wersji i386 testowano na trzech serwerach: serwer stelażowy 1U MPC/NetFrame z dwoma procesorami Xeon 3,06 GHz, HP DL360G3 z podobnymi procesorami i HP DL580 z 4 procesorami 2,4 GHz.

Testowano także wersje AMD64 na systemie zawierającym dwa procesory AMD64 2,8 GHz i płytę główną MSI, 4 GB dynamicznej RAM i dyskiem SATA (Serial Advanced Technology Attachment).

Wszystkie wersje testowano w sieci składającej się z przełączników Gigabit Ethernet i sprawdzano kompatybilność logowania z następującymi systemami operacyjnymi: Windows 2003 Enterprise Edition, Apple OpenDarwin OS/X 10.3, Red Hat Linux Enterprise 3.0, NetWare 6.5, NetBSD 1.6.0 oraz Windows NT Server 4.0, a także z klientami: Apple OS/X (Powerbook G4, G4 desktop, Titanium G4), WindowsXP/2000/98SE (Compaq Presario 700US, IBM ThinkPad 600E, Sony Vaio i desktopami HP/Compaq), Mandrake 9 z jądrem GNU/Linux 2.4.17, Xandros 3, Debian Potato (Presario 700US i desktopy).

Testowano ciągłość wersji między dystrybucjami aplikacji dla każdej z trzech wersji platform (i86, AMD64 i PPC). Testowano również poziomy wersji w odniesieniu do aplikacji, a także bieżące, zamiast dostarczanych, poziomy poszczególnych usług aplikacyjnych, z których wszystkie były łatane w czasie uaktualniania instalacji.

Do testów wydajnościowych użyto WebAvalanche firmy Spirent Communications. Wykonywano testy w celu określenia liczby transakcji przetwarzanych w jednej sekundzie, jak również maksymalnej liczby połączeń TCP na sekundę.

W celu komercyjnej reprodukcji treści Computerworld należy zakupić licencję. Skontaktuj się z naszym partnerem, YGS Group, pod adresem [email protected]

TOP 200