Linux Novella w laboratorium testowym
- NetWorld,
- 01.02.2005
System SuSE Linux Enterprise Server w wersji 9.1 okazał się szybszy niż jego poprzednia wersja, obsługuje też większy repertuar aplikacji. Ulepszono w nim narzędzia administrowania oraz zapewniono kompatybilność z poszczególnymi konfiguracjami CPU i połączenie z dodatkowymi aplikacjami zarządzania i wymuszania reguł polityki.
System SuSE Linux Enterprise Server w wersji 9.1 okazał się szybszy niż jego poprzednia wersja, obsługuje też większy repertuar aplikacji. Ulepszono w nim narzędzia administrowania oraz zapewniono kompatybilność z poszczególnymi konfiguracjami CPU i połączenie z dodatkowymi aplikacjami zarządzania i wymuszania reguł polityki.
Podczas instalacji aplikacji za pośrednictwem przebudowanego interfejsu administracyjnego, nadal występującego pod nazwą YaST (Yet another Setup Tool), SLES 9 wykonuje liczne kontrole zależności. Dodawanie serwerowych aplikacji i uaktualnień stało się prostsze i bezpieczniejsze. SLES 9 zawiera wiele serwerowych aplikacji usługowych, takich jak DHCP, PostFix Mail czy DNS, znanych z wcześniejszych edycji. Nie jest to jednak jeszcze jedna coraz bardziej "pękata" dystrybucja, ale system operacyjny spełniający wymagania kilku profili serwerów sieciowych i aplikacyjnych - podstawowe założenie stawiane przez Novella.
W porównaniu z poprzednią wersją SuSE Linux (zob. "Red Hat kontra UnitedLinux" NetWorld 10/2003) poprawiono wykrywanie sprzętu. Podczas testów instalowano system na różnych, typowych platformach serwerowych (zob. "Jak testowano") i stwierdzono, że gdy dostawca sprzętu dostarcza również zestaw sterowników, wykrywanie istotnie się poprawia. Jednak w przypadku braku takiego zestawu otrzymano błąd sumy kontrolnej. SLES 9 wyświetlił niepoprawną informację wyboru domyślnego jądra podczas instalacji na dwuprocesorowym serwerze HP DL 360G3, ale zainstalował poprawne jądro. Nie znaleziono żadnych odstępstw w kompatybilności sprzętu.
Domyślna instalacja aplikacji serwera zawiera minimalny zestaw programów, identyczny dla wszystkich trzech obsługiwanych platform CPU.
Większość instalatorów wybierze zapewne więcej aplikacji w stosunku do tego, co zapewniają domyślne ustawienia. Przez dokonanie - przed lub po instalacji - dodatkowego wyboru za pośrednictwem YaST (np. jak dodanie obsługi FTP) wprowadza się pożądaną aplikację i kontroluje zależności, zapewniając także poprawne dobranie innych bibliotek czy komponentów.
Można też łatwo zbudować bezpieczny obraz serwera przeznaczony do dystrybucji na innych serwerach w sieci.
Zalety: ulepszone zarządzanie, bardzo dobra wydajność, elastyczna obsługa sprzętu i oprogramowania
Wady: pewne niedogodności w czasie instalacji
Testowanie wydajności
Testy wydajności - przeprowadzone na czterech platformach serwerowych - składały się z serii profili użytkowania weba, obejmujących:
- maksymalną liczbę połączeń;
- całkowitą liczbę zestawionych połączeń;
- liczbę transakcji na sekundę.
Przyrost wydajności jest w głównej mierze zasługą jądra 2.6.5, na którym zbudowano SLES 9. Ogólna wydajność na serwerze AMD64 - używając pojedynczego CPU - jest wyjątkowa, znacznie lepsza niż osiągnięta przez wszystkie wcześniej testowane systemy operacyjne (zob. wykres w NW 10/2003), pozostawiając wolną jedną instancję CPU. Na specjalną uwagę zasługuje głównie z tego powodu, że wcześniejsze systemy operacyjne były testowane na dwuprocesorowej architekturze Intela. Istotne zwiększenie liczby transakcji na sekundę to także zasługa lepszego jądra We/Wy zaimplementowanego w SLES 9.
Zarządzanie SLES 9
System zarządzania zapewniany przez YaST jest podstawową, opartą na interfejsie graficznym aplikacją zarządzania. Administrator może zarządzać serwerem Apache, Samba, LDAP (Lighweight Directory Access Protocol), NFS (Network File System), użytkownikami, instalacją pakietów/aplikacji, zaporą ogniową i innymi ustawieniami administracyjno-zarządzającymi. YaST wypada korzystnie w porównaniu z zarządzaniem Windows Server, nawet pomimo braku funkcjonalnych kreatorów charakterystycznych dla Windows Server. Interfejs linii komend pozwala zarządzać elementarnymi usługami, takimi jak DNS, LDAP, DHCP i Apache.SLES 9 może także tworzyć wiele instancji Linuksa na tym samym sprzęcie (podobnych do maszyn wirtualnych) za pomocą mechanizmu UML (User Mode Linux). W czasie testów utworzono wiele sesji z UML, które współdzieliły media i zasoby sprzętowe, używając metod trochę podobnych do VMware ESX Server. Wirtualne maszyny UML nie mają takiego zakresu sterowania, jaki oferuje VMware, ale pozwalają partycjonować zasoby (CPU, dyski, tożsamości, aplikacje i sprzęt), co umożliwia logiczne izolowanie zasobów.
Rozszerzenia w zakresie możliwości komunikacyjnych obejmują własną implementację Service Locator Protocol (SLP), podobną i kompatybilną z Rendezvous Protocol (Apple). SLP jest prosty w użyciu, chociaż niektóre przełączniki Ethernet poziomu 2/3 muszą być rekonfigurowane, aby mogły stosować ten protokół. SLP wzbogaca usługi katalogowe sieci i jest dobrą alternatywą SNS i SIP (Session Initiation Protocol) dla obsługiwanych aplikacji.
Poszczególne mechanizmy SLES 9 sprawiają, że przewyższa on swoich konkurentów. Jego lista kompatybilności jest niezwykle bogata. Zebranie komponentów open source, które Novell dołożył do struktury SLES 9, umożliwiając ich wspólną, spójną pracę, nie powinno zabierać dużo czasu. Co więcej ulepszenia w YaST dają komfort tym, którzy nie chcą pamiętać o wariantach aplikacyjnych serwera. Wszystkie te kombinacje dają SLES 9 przewagę nad jego poprzednimi wersjami.
SuSE 9.1 wersji i386 testowano na trzech serwerach: serwer stelażowy 1U MPC/NetFrame z dwoma procesorami Xeon 3,06 GHz, HP DL360G3 z podobnymi procesorami i HP DL580 z 4 procesorami 2,4 GHz.
Testowano także wersje AMD64 na systemie zawierającym dwa procesory AMD64 2,8 GHz i płytę główną MSI, 4 GB dynamicznej RAM i dyskiem SATA (Serial Advanced Technology Attachment).
Wszystkie wersje testowano w sieci składającej się z przełączników Gigabit Ethernet i sprawdzano kompatybilność logowania z następującymi systemami operacyjnymi: Windows 2003 Enterprise Edition, Apple OpenDarwin OS/X 10.3, Red Hat Linux Enterprise 3.0, NetWare 6.5, NetBSD 1.6.0 oraz Windows NT Server 4.0, a także z klientami: Apple OS/X (Powerbook G4, G4 desktop, Titanium G4), WindowsXP/2000/98SE (Compaq Presario 700US, IBM ThinkPad 600E, Sony Vaio i desktopami HP/Compaq), Mandrake 9 z jądrem GNU/Linux 2.4.17, Xandros 3, Debian Potato (Presario 700US i desktopy).
Testowano ciągłość wersji między dystrybucjami aplikacji dla każdej z trzech wersji platform (i86, AMD64 i PPC). Testowano również poziomy wersji w odniesieniu do aplikacji, a także bieżące, zamiast dostarczanych, poziomy poszczególnych usług aplikacyjnych, z których wszystkie były łatane w czasie uaktualniania instalacji.
Do testów wydajnościowych użyto WebAvalanche firmy Spirent Communications. Wykonywano testy w celu określenia liczby transakcji przetwarzanych w jednej sekundzie, jak również maksymalnej liczby połączeń TCP na sekundę.