Chociaż ma być dostępny w pierwszym kwartale 1991 r., redakcji pisma „feifo PC" już udostępniono tę odmianę przyszłego systemu operacyjnego DOS w jego wersji testowej. Przytaczamy opinię francuskich kolegów.

Ostatnie uaktualnienie DOS-u pochodzi z początku 1989 r. Wprowadzono wówczas cztery główne udoskonalenia: program instalacyjny, interfejs użytkownika DOD Shell, ulepszone zarządzanie twardym dyskiem (maksymalna wielkość strefy zwiększona z 32 MB do 2 GB) i wykorzystywanie pamięci typu EMS 4.0. Jednak ułatwienie instalacji nie jest sprawą zbyt istotną, interfejs użytkownika był zbyt wolny przy pracy w trybie graficznym i miał poważne luki, przede wszystkim brak edytora pełnoekranowego.

Podstawową słabością systemu DOS 4.0 było jednak wykorzystanie pamięci: pamięć, która pozostawała do dyspozycji programów aplikacyjnych była znacznie zmniejszona, podczas gdy oprogramowanie ze swej strony wymagało coraz więcej pamięci. Ten apetyt DOS-u na pamięć był zapewne jednym z powodów jego małego rozpowszechnienia - większość PC w dalszym ciągu wyposażano w DOS 3-30.

Ulepszenia DOS-u 5.0

Konieczność przeformatowania twardego dysku powoduje, że niektórzy użytkownicy obawiają się wykorzystywać możliwość zwiększenia rozmiarów stref... Dlatego Microsoft wziął na warsztat wersję 5.0 systemu DOS, która koryguje DOS 4.0 i dodaje nowe funkcje. Trzeba tu sprecyzować, że korzystaliśmy z DOS-u 50 w wersji Beta (wersja nieostateczna, rozprowadzana w ograniczonym zakresie dla oceny i weryfikacji).Ponieważ dokumentacja była bardzo zwięzła (kilka stron), nie mogliśmy w pełni docenić wszystkich aspektów tej nowej wersji systemu operacyjnego.

Poprawienie pamięci

Komputer AT wyposażony w DOS 5.0 dysponuje obszarem operacyjnej o rozmiarze 600 KB, a to dzięki technice w wersjach Windows dla procesorów 286 i 386, polegającej na załadowaniu jądra DOS-u w obszar HMA (64 KB pamięci znajdującej się bezpośrednio za pierwszym blokiem 1024 KB pamięci operacyjnej). Program COMMAND.COM wykonuje się nadal w pamięci konwencjonalnej.

Z drugiej strony, nowa wersja Emm386.sys (emulator pamięci EMS dla procesora 386) pozwala lokować programy rezydentne i programy usługowe ponad pamięcią konwencjonalną na maszynach z procesorami 386 i 486. Jednakowoż Microsoft nie jest pod tym względem prekursorem: firmy Qualitas i Quarterdeck dawno już znalazły sposoby na zwiększenie pamięci dostępnej w trakcie pracy pod kontrolą systemu DOS. Proponują one tzw. optymizatory pamięci, które ładują „wysoko" programy rezydentne i programy obsługi urządzeń, wymagają one jednak rozszerzenia pamięci w postaci karty EMS 4.0 lub pełnego 1 MB pamięci zarządzanej przez układy scalone produkcji Chips & Technologies (tzw. układy Neat); nie dotyczy to procesorów 386, dla których pamięć EMS może być emulowana programowo.

Firma Digital Research również wniosła swój wkład w rozwiązanie problemu oferując swój DR DOS 5.0, który - dzięki „zarządcy pamięci" MemoryMax - udostępnia użytkownikowi 620 KB pamięci. Jednak zdaniem Microsoftu proponowanie alternatywnego systemu lepszego od systemu -DOS było w złym guście, i w konsek-ncji firma Billa Gatesa przejęła inicjatywę - wyposażyła mianowicie DOS 5.0 w możliwość pracy wielozadaniowej.

Praca wielozadaniowa

Podobnie jak Windows 3.0 w trybie standardowym, DOS 5.0 może jednocześnie realizować kilka zadań, na procesorze 386 symulując równoczesną pracę kilku procesorów 8086, z których każdy jest wyposażony we własną pamięć zwykłą i stronicowaną (EMS). Przełączanie zadań odbywa się za pomocą DOS Shell, który został specjalnie w tym celu przepisany; wygląd tego interfejsu graficznego bardzo przypomina Windows 3.0. Praca wielozadaniowa odbywa się zgodnie ze specyfikacją DPMI (DOS Protected Modę Interface) sformułowaną przez Microsoft. Oparta na specyfikacji VCPI (Virtual Control Program Interface) opracowanej przez Quarterdeck i Phar Lap, ma ona obecnie charakter standardu. Nie gwarantuje jednak wszystkich zabezpieczeń wymaganych w systemach wielozadaniowych: program nie respektujący ustaleń DPMI może „wysadzić" system. W systemie OS/2, również wielozadaniowym, przed tego typu przygodami chroni użytkownika cały szereg różnych zabezpieczeń.

Inne ulepszenia

DOS miał reputację systemu mało przyjacielskiego. Obecnie nareszcie oferuje wbudowaną w programy systemowe pomoc informującą o sposobie ich użycia. Z drugiej strony, program instalacyjny również zyskał na ergono-miczności.

Według detalicznych sprzedawców informatycznych system DOS 5.0 będzie dostępny w pierwszym kwartale 1991 r. Jego cena eksportowa została już ustalona na 100 USD. Będzie on zawierał po raz pierwszy edytor pełnoekranowy, który zastąpi EDLIN. Ten ostatni nie zniknie jednak zupełnie,- cho-. ciąż GWBASIC został całkowicie zastąpiony przez QUCKBASIC; to środowisko programistyczne zostało jednak ograniczone i użytkownik nie może generować plików wykonywalnych.

Pojawiły się również nowe programy pomocnicze. DOSKEY zapamiętuje ostatnio wykonywane komendy i pozwala je przywołać za pomocą klawiszy kursora. UDE-LETE odzyskuje pliki skasowane omyłkowo. SETVER podaje wersję systemu i jego programów itd. Mówiąc krótko, jest to pełna gama możliwości, pozwalająca realizować pewne funkcje PC-Shell i innych składowych pakietu Norton Utiliites.

Tak więc Microsoft, aby zapewnić sukces systemowi DOS, starannie go skompletował. Należy mieć nadzieję, że dokumentacja choć raz będzie na odpowiednim poziomie. Według informacji Microsoftu, została ona całkowicie przerobiona.