Rozwój technologii - i co za tym idzie spadające ceny - spowodował, że sieci komputerowe wkroczyły do małych biur i mieszkań.

Wraz z rozwojem sieci domowych pojawiła się potrzeba opracowania dla nich standardów. Dlatego IEEE powołała do życia nową grupę roboczą, która zajmuje się tym tematem, kładąc szczególny nacisk na możliwość stosowania w tym środowisku technologii ethernetowych. Grupa robocza nosi nazwę 802.3 Residential Ethernet Study Group.

Ale sieciami domowymi zajmują się też inne organizacje, takie jak przymierze DLNA (Digital Living Network Alliance), które opracowało propozycję specyfikacji Home Networked Device Interoperability Guidelines wersja 1.0. Jak sama nazwa wskazuje, opracowano ją z myślą o producentach sprzętu sieciowego, tak aby oferowane przez nich rozwiązania były ze sobą zgodne.

Przymierze DLNA zostało założone przez największych rynku IT, m.in. IBM, Intel, Microsoft, Panasonic, Philips, Samsung, Sharp i Sony. Specyfikacja koncentruje się przede wszystkim na dwóch podstawowych elementach sieci domowych: serwerach obsługujących multimedia i urządzeniach renderujących multimedialne dane. DLNA zaleca, aby elementy te były oparte na następujących protokołach: IP, HTTP, Wi-Fi i UPnP.

Specjaliści przewidują, że w sieciach domowych istotną rolę będzie odgrywać UPnP (Universal Plug and Play), otwarty standard przemysłowy wspierany przez 29 firm, w tym Microsoft.

Standard wykorzystuje Internet i protokół WWW do automatycznego dołączania do sieci różnych urządzeń sieciowych. Urządzenie wspierające UPnP konfiguruje się samo po podłączeniu go do sieci, żądając przypisania mu adresu IP i rozgłaszając swoją obecność w sieci przy użyciu specjalnego protokołu opartego na HTTP.

Przykład: użytkownik ma kamerę i chce wydrukować obraz na drukarce zainstalowanej w sieci. Wystarczy wtedy podłączyć kamerę do sieci i nacisnąć na niej odpowiedni przycisk. Kamera zarejestruje się automatycznie w sieci i sprawdzi czy znajduje się w niej drukarka. Drukarka zgłosi swoją gotowość do pracy, wysyłając do niej swój identyfikator, który ma postać adresu URL. Wymiana danych między urządzeniami odbywa się przy użyciu języka XML (Extensible Markup Language).

W sieciach domowych ważną rolę odgrywają aplikacje audio-wideo. Użytkownicy oczekują, że w przyszłości strumienie danych audio-wideo będzie można bez problemu wymieniać pomiędzy wszystkimi urządzeniami elektronicznymi pracującymi w domu, takimi jak pecet, odbiornik TV, magnetowid itp.

IEEE i DLNA uznają, że tzw. domowy (czy też konsumencki) Ethernet staje się powoli rzeczywistością. W niejednym domu można już przecież spotkać skrętkę UTP i podłączone do niej przełączniki czy rutery ethernetowe, które współpracują często ze sprzętem Wi-Fi. Zwykle są to rozwiązania firmowe, więc sieci domowe nie są ze sobą zgodne. Stąd potrzeba opracowania standardów, które będą regulowały to zagadnienie i spowodują, że jedna sieć domowa będzie bez przeszkód komunikować się z drugą.

Jedno z kluczowych zagadnień, którym zajmuje się grupa robocza IEEE, dotyczy tych rozwiązań stosowanych w sieciach domowych, dzięki którym dane audio-wideo mogłyby być transmitowane pomiędzy wszystkimi ethernetowymi urządzeniami w czasie rzeczywistym.

Powinny to być mechanizmy transportu zapewniające małe opóźnienia oraz gwarantujące, że fluktuacje opóźnień będą utrzymywane na stałym i dającym się przewidzieć poziomie. Przepustowość połączeń obsługujących sieci domowe powinna być oczywiście też wystarczająco duża, tak aby transmitowanie wielu strumieni danych audio-wideo, generowanych przez różne aplikacje, nie przysparzało większych kłopotów. Dochodzi jeszcze problem synchronizacji, tak aby np. w przypadku słuchania ulubionej melodii była ona we wszystkich miejscach w domu odtwarzana z tą samą jakością i bez opóźnień.

Ethernet ma za sobą długą drogę i wszystko wskazuje na to, że przed technologią tą otwiera się teraz kolejny rozdział. Obserwujmy więc bacznie proces "zadomawiania" się w naszych sieciach Ethernetu.