Rozszerzanie sieci w kierunku jednolitej struktury telekomunikacyjnej w przyszłości może przebiegać na wiele sposobów, wśród których dominujące znaczenie wydają się mieć dwie koncepcje: droga ewolucyjna przez integrację istniejących rozwiązań komutowanej telefonii głosowej z sieciami pakietowymi IP (przełączanie pakietów) bądź budowa od podstaw globalnych sieci pakietowych z ewentualnym dołączaniem istniejących central telefonicznych z komutowaniem kanałów głosowych (komutacja linii).

Obydwa te rozwiązania prowadzą w rezultacie do budowy jednolicie sterowanej, choć niejednorodnej w infrastrukturze, sieci o zasięgu globalnym.

Integracyjne rozwiązania sieci są zbieżne z ofertą firm telekomunikacyjnych. Coraz częściej są one oferowane również przez małe, niezależne firmy, prężnie rozwijające się i gotowe w każdej chwili sprzedać się za odpowiednią cenę konkurencji telekomunikacyjnej (Lucent, Alcatel, Siemens, Nortel, Motorola, Nokia czy NEC) bądź sieciowej (Cisco, 3Com). Gwałtowne powstawanie nowych, niezależnych firm sieciowych jest poważnym problemem dla dotychczasowych europejskich gigantów telekomunikacyjnych, oferujących do tej pory głównie połączenia komutowane. Skutkuje to na ogół wzmożonym zakupem tych firm (lub przejęciem nad nimi kontroli). W kręgu zainteresowania pozostają oczywiście firmy o konkretnych i wymiernych osiągnięciach w sferze przekazów internetowych, pakietowych bądź oferujące nietuzinkowe rozwiązania sieciowe. Dzięki takiej strategii postępowania następuje scalanie nie tylko firm znajdujących się po różnych stronach barykady, ale głównie sieci komunikacyjnych pochodzących od różnorodnych producentów.

Jest oczywiste, że żaden z koncernów telekomunikacyjnych nie przekreśli swoich dotychczasowych osiągnięć w zakresie systemów komutacji, modernizowanych i instalowanych przez lata własnej działalności, ale będzie starał się dostosować istniejące systemy komutacyjne do nowych warunków. Bądź przez modernizację dotychczasowych systemów komutacji, bądź przez przystosowanie wyniesionych węzłów komutacji (zdalnych serwerów sieci) do nowych szerokopasmowych wymagań w przekazach pakietowych. Wdrażanie efektywnych transmisji pakietowych wymaga jednak instalacji nowych produktów sieciowych wraz z modernizacją co najmniej węzłów brzegowych w już istniejącej infrastrukturze telekomunikacyjnej, nie mówiąc o oprogramowaniu.

Koncerny sieciowe, takie jak: Cisco, 3Com, Bay Networks (Nortel) czy Ascend (Lucent Technologies), prowadzą nieco inną politykę. Podstawą ich dotychczasowej działalności były pakietowe rozwiązania węzłów sieciowych, oferowane w postaci przełączników, routerów i przełączników z trasowaniem w warstwie trzeciej - najbardziej poszukiwanych obecnie elementów sieci telekomunikacyjnej. Przez odpowiednie wprowadzenie „inteligencji" do tak skonstruowanych węzłów sieciowych (przystosowanych do obsługi sieci w różnych technologiach: ATM, SDH, IP lub mieszanych) można stopniowo zastępować podstawowe funkcje dotychczasowych systemów komutacji tradycyjnej. Dodatkową zaletą takiego rozwiązania jest integrowanie produktów przełączania pakietowego z istniejącymi systemami komutacji (stosowane przez tradycyjnych dostawców telekomunikacyjnych), a więc ewolucyjne przechodzenie od cyfrowych systemów komutacyjnych do sieci o całkowicie pakietowych. Coraz częściej spotykanym rozwiązaniem jest instalacja w brzegowych węzłach sieci szkieletowej o wysokiej przepływności punktów prezentacji POP (Point of Presence), spełniających funkcję inteligentnych węzłów dostępowych do nowoczesnej sieci internetowej. W punktach prezentacji są ponadto lokalizowane funkcje usługowe o wartości dodanej, działające w środowisku webowym (Internet, intranet, ekstranet). Dla dostawców i operatorów stanowią one bazę platformy IP do konfigurowania coraz częściej poszukiwanych przez użytkowników usług wirtualnych VPN (Virtual Private Network).