Do końca br. domowy telefon zadzwonić powinien u 370 tys. nowych abonentów, w tym u 94 tys. na wsi. Oznaczać to będzie ponad dwukrotny wzrost w porównaniu do 1990 r. i o 58 % właścicieli telefonów więcej niż przed rokiem.

Ten niewątpliwy postęp w rozbudowie publicznej sieci abonenckiej był możliwy dzięki kontynuowaniu w ostatnich trzech latach modernizacji całej polskiej telekomunikacji. Wykorzystując kapitał zagraniczny i pomoc techniczno- finansową takich renomowanych firm jak m.in. Alcatel i Siemmens udało się np. usprawnić międzymiastowy i międzynarodowy ruch telefoniczny w głównych ośrodkach gospodarczych kraju, takich jak Warszawa, Katowice, Poznań, Gdańsk, Wrocław i Kraków.

Ważnym symptomem zmian na lepsze było przekazanie do eksploatacji automatycznej międzynarodowej centrali "Komertel", o pojemności 2 tys. numerów. Do końca ub.r. skorzystało z jej usług już ponad 1,5 tys. stałych abonentów, głównie ze środowiska biznesu. Przybywa też użytkowników teleksów i telefaksów. Na początku br. było ich już ogółem ponad 52,5 tys., a niemal każdego dnia dołączani są do sieci telekomunikacyjnej kolejni abonenci.

Aby nie popaść jednak w przesadne zadowolenie, skonfrontuje dorobek polskiej telefonii z efektami innych krajów Europy. Otóż u nas stopień telefonizacji wyrażony liczbą abonentów przypadających na 100 mieszkańców wyniósł na koniec 1991 r. - 9,31, w tym na obszarach wiejskich - 3,10. Według oceny resortu łączności, na koniec br. wskaźniki te będą się kształtowały następująco: ok. 10,2 ogółem, zaś z tego na wsi - niespełna 3,7. Tymczasem już dwa lata temu na 100 mieszkańców Europy Zachodniej przypadało 24,49 abonentów, a w skali całego świata - 9,66.

Komentarz w zasadzie zbyteczny. Może tylko warto dodać, że Polska jest jednym z nielicznych państw globu, gdzie aż ok. 3 tys. wsi pozbawionych jest nadal łączności telefonicznej.