Wzrost liczby zainstalowanych aplikacji w stacjach roboczych przedsiębiorstw, a także liczby użytkowników generujących coraz większy ruch w sieci powoduje, że osiągane dotychczas w okablowaniu strukturalnym przepływności Ethernet 10/100 Mb/s nie są wystarczające. Podstawą współczesnej teleinformatyki staje się okablowanie budynkowe z przepływnością 1 Gb/s, a przyszłość należy do miedzianego bądź światłowodowego Ethernetu 10 Gb/s.

Zatwierdzenie w ub.r. specyfikacji 10-gigabitowego Ethernetu (10GBase-X) w komitecie normalizacyjnym IEEE 802.3ae stało się punktem zwrotnym implementacji rozwiązań 10 Gb/s w szkieletowych sieciach budynkowych przedsiębiorstw. Krótkie połączenia (przełącznik-przełącznik, stacja robocza-przełącznik, serwer-serwer) będzie mógł obsługiwać Ethernet 10 Gb/s z wykorzystaniem łączy miedzianych, długodystansowy Ethernet natomiast, wg tego samego standardu, będzie oparty wyłącznie na światłowodach.

Jednorodna postać sieciowych rozwiązań Ethernet w poszczególnych segmentach okablowania istotnie upraszcza konfigurowanie i zarządzanie szkieletem sieci i stanowi naturalną ścieżkę rozszerzania możliwości transmisyjnych istniejących protokołów. W sumie prościej i taniej, i to niezależnie od używanych aplikacji.

10 Gb/s w miedzi

Docelową przepływność 10 Gb/s w miedzianej infrastrukturze sieci ethernetowej będzie można uzyskać za pomocą jednej z dwóch wersji okablowania: kabli skrętkowych UTP lub współosiowych. Miedziane okablowanie oparte na nieekranowanej skrętce UTP (10GBase-T) ma udostępniać wymaganą przepływność na dystansie nie mniejszym niż 100 m. Łatwiejsze w realizacji okablowanie Twinax (kabel współosiowy, cztery pary), nad którym pracuje grupa robocza 10Base-CX4, ma zapewniać połączenia ethernetowe na dystansie do 20 m.

Zaletą krótkodystansowego okablowania Twinax (10GBase-CX4) jest jego stosunkowo niska cena. Choć sam kabel jest droższy niż światłowód, to - biorąc pod uwagę wszystkie elementy sieci lokalnej (przyłącza, rozgałęźniki, złącza, węzły aktywne) - ogólny koszt miedzianej infrastruktury, opartej na okablowaniu Twinax, jest jednak niższy od kosztu struktury opartej na światłowodzie. Najniższe koszty będą w niewielkich sieciach opartych na nieekranowanej skrętce, ponieważ okablowanie UTP jest zdecydowanie najtańszym medium transmisyjnym. Do zatwierdzenia standardu z okablowaniem Twinax - jako prostszego w realizacji - ma dojść w 2004 r., zaś ostateczna akceptacja standardu 10GbE opartego na nieekranowanej skrętce miedzianej UTP ma nastąpić dopiero w 2005 r.

Rozważania, czy technologia Ethernet 10 Gb/s za 2, 3 lata znajdzie się w stacjach roboczych klasy PC, wydają się podobne do tych sprzed kilku lat, dotyczących transmisji Ethernet 1 Gb/s. Zwyciężył szybszy

interfejs. Wielu dostawców okablowania, układów scalonych i przełączników już teraz wykazuje zainteresowanie Ethernetem 10 Gb/s opartym na okablowaniu miedzianym, spodziewając się, że technologia ta szybko zyska uznanie w oczach użytkowników.

Telefonia IP w okablowaniu strukturalnym

Ośrodek normalizacyjny IEEE-SA zaakceptował w lipcu 2003 r. specyfikację dotyczącą standardu IEEE 802.3af, definiującego sposób zasilania urządzeń peryferyjnych przez budynkowe okablowanie strukturalne. Rozwiązano wreszcie problem zasilania energią elektryczną ethernetowych urządzeń końcowych, w tym przyłączonych do sieci LAN telefonów IP. W niewielkich instalacjach budynkowych można więc zrezygnować z oddzielnego zasilacza terminali i realizować jednolity model awaryjnego zasilania infrastruktury komunikacyjnej IP za pomocą jednego kabla przesyłającego też dane. Niedawno firmy 3Com i Foundry Networks udostępniły elementy interfejsowe z obsługą technologii PoE (Power over Ethernet), które poprzez tradycyjne okablowanie UTP zasilają (+48 V) punkty dostępowe WLAN i telefony IP/LAN.