Problem współpracy dwóch środowisk komputerowych jest równie dawny jak same komputery. Różni twórcy oprogramowania próbują "otworzyć" różne systemy na siebie. Tak jest również w przypadku DOS/Windows i Unix. Wszyscy chcemy pracować na swoim, ale korzystać ze wspólnego.

Nasz jest komputer klasy PC pracujący pod kontrolą MS DOS lub Windows albo Macintosh; tym co wspólne - serwer obsługiwany przez system Unix. Jednym z produktów, które takie otwarcie umożliwiają jest pakiet PC-Interface firmy LOCUS Computing Corporation. Zajmiemy się tu dwoma produktami: PC-Interface 5.0 (PCI) oraz PC-Interface Plus 2.0.

Pierwszy z nich, PCI 5.0, dostarcza funkcji podstawowych: współdzielenie drukarek w lokalnych i rozległych konfiguracjach sieciowych, emulatory terminali VT100 i VT220, oprogramowanie komunikacyjne wraz z protokołami integrującymi różne sieciowe architektury oraz dostęp do systemu plików serwera. Uzupełnieniem są programy pomocnicze; np. dla wzajemnej konwersji formatów plików tekstowych systemów Unix i DOS.

PC-Interface Plus 2.0 jest poszerzeniem pakietu PCI 5.0. Dopiero ten rozbudowany zestaw programów umożliwia korzystanie z poczty elektronicznej poprzez interfejs graficzny programu PCI-Eudora (firmy Qualcomm), transfer zbiorów z wykorzystaniem aplikacji PCI-FTP, emulację wielu nowych typów terminali za pomocą PCI-TinyTERM oraz udostępnienie drukarki podłączonej lokalnie do komputera PC także innym użytkownikom serwera PC-Interface dzięki PCI-Print Server.

Silniejszy PC

PC-Interface przyjmuje następujące założenie: użytkownik, który pracuje na komputerze osobistym klasy PC, powinien mieć możliwości powiększenia swojego PC o to, co oferują systemy otwarte i systemy sieciowe. Uwaga skupia się więc na otwartym systemie Unix, standardzie komunikacyjnym TCP/IP i architekturze klient/serwer -ku informacjom i technice komputerów komunikujących się dzięki sieci, dzielących zasoby i sieciowo zorientowane aplikacje oraz uczestniczące w sieciach informatycznych.

Jeżeli użytkownik PC chce korzystać z wybranego serwera, musi być zgłoszony w nim jako właściciel jednego z kont. Poprzez podanie jego nazwy i odpowiedniego hasła stanie się uznanym przez Unix uczestnikiem serwisów i (współ)właścicielem zasobów stosownie do przysługujących mu uprawnień.

Najczęściej użytkownik będzie korzystał ze wspólnych systemów plików. Zobaczy zasoby informacyjne innych komputerów (być może wielu jednocześnie) jako dyski oznaczane przy pomocy kolejnych liter (np. D:, E:) albo, jak to jest w przypadku komputera Macintosh, jako nowy wolumen danych. Oprogramowanie PCI zainstalowane na "serwerze" i będzie tylko pośredniczyć w realizacji otrzymanych od "klienta" zleceń operowania na plikach.

Drukarki sieciowe są adresowane tak jak w systemie DOS (LPT1, LPT2, LPT3) nawet jeżeli PC ma tylko jeden port równoległy. PC-Interface pozwala użytkownikowi zaadresować dowolną drukarkę: sieciową, systemową Unixa lub przyłączoną lokalnie do innego komputera osobistego z oprogramowaniem PCI pracującego pod kontrolą MS Windows. Oprogramowanie PC-Interface "serwera" będzie pośredniczyć w otrzymanym od "klienta" zleceniu umieszczenia wydruku w jednej ze zdefiniowanych w systemie kolejek (również takich, które są kierowane na drukarkę poprzez sieć rozległą).

Czasem będzie to praca wielu równoczesnych sesji poprzez emulatory różnych terminali dla sieciowo zorientowanych aplikacji. PC-Interface umożliwia jednoczesny dostęp do serwerów sieci PC LAN i Unix. Podstawowy pakiet umożliwia emulację terminali typu VT100/220.

W codziennej praktyce przeprowadzane jest kopiowanie plików między serwerami. Funkcję tę obsługuje File Transfer Protocol implementowany w pakiecie PCI-FTP produktu PC-Interface Plus.

Łączone architektury

Pakiet PC-Interface pozwala na komunikację komputera osobistego z sieciami różnego typu. Oprogramowane ODI (Open Driver Interface - Novell) i NDIS (Network Driver Interface Standard - Microsoft) umożliwiają jednoczesne połączenie nie tylko z serwerem PC-Interface, ale także z serwerami NetWare (także poprzez routery dzięki możliwościom tzw. "IP tunneling"), użytkownikami sieci Windows for Workgroups, serwerami LAN Manager i Windows NT.

Pakiet PC-Interface umożliwia dostęp do komputerów pracujących w sieci Internet i innych sieciach rozległych, a także do kolejnych serwerów PCI. Jeżeli przy tym jest wykorzystywany mechanizm Domain Name Service, eliminowana jest konieczność utrzymywania na każdym komputerze PC osobnych zbiorów definiujących nazwy i adresy serwerów identyfikowanych w sieci.

Terminale dla aplikacji

W PC-Interface Plus pakiet PCI-TinyTERM uzupełnia listę emulatorów terminali o kolejne: VT320, VT52, WYSE 50/60, SCO-ANSI i AT386 Console. Dodatkowo pojawiają się przydatne wielu aplikacjom możliwości: praca na 132-kolumnowym ekranie, kopiowanie treści między okienkami równoczesnych sesji, mechanizm komunikacji między aplikacjami WinSock API i zapamiętywanie zawartości ekranów.

Pocztą w świat

PC-Interface Plus zawiera pakiet PCI-Eudora (produkt firmy Qualcomm), który umożliwia zdefiniowanie skrzynki dla poczty elektronicznej. Użytkownik otrzymuje zestaw programów do obsługi nadchodzących, rezydujących i wychodzących komunikatów. Do przesyłki można załączyć: teksty, arkusze kalkulacyjne, grafikę i dane binarne.

Oprogramowanie poczty komputera PC jest klientem serwera PC-Interface, gdzie część pakietu PCI-Eudora instaluje protokoły POP3 (Post Office Protocol - wersja 3) i SMTP (Simple Mail Transfer Protocol). W serwerze, którego zadaniem jest utrzymywanie aktywności w obszarze administrowania pocztą, użytkownik musi mieć swoje konto.

Oprogramowanie serwera obsługuje zarejestrowanych użytkowników kompletując przesyłki i oczekując ich odbioru lub potwierdzenia; umożliwiając odbiór przesyłek z komputera klienta PCI (nie zawsze tego samego), z którego użytkownik zgłosi się po swoją pocztę albo potwierdzając odczytaniie poczty podczas bezpośredniej sesji użytkownika w serwerze "urzędu pocztowego".

Wybory i konsekwencje

Pakiet PC-Interface nie korzysta z NFS (Network File Sharing) jako mechanizmu dostępu do systemów plików innych komputerów. Powiązanie "klienta" ze strukturą zbiorów "serwera" odbywa się przez pośredniczące oprogramowanie PC-Interface. Technik a ta jest podobna do NFS; drzewo plików serwera jest widoczne na komputerze "klienta" jako dodatkowy dysk. Należy zwrócić uwagę na fakt, że serwer z pakietem PC-Interface udostępnia całe widoczne drzewo zbiorów systemu Unix bez względu na zasadę "dowiązania". Dotyczy to także podłączonych do serwera obcych systemów plików typu NFS, AFS (Andrew File System) i DFS (Distributed File System).

Mechanizm NFS wymaga od administratora serwera udzielania zgody na dostęp do z reguły fragmentu drzewa zbiorów i to tylko własnego, a nie podłączonego z innego serwera. Tej czynności administracyjnej nie potrzebuje PC-Interface, co jest w niektórych przypadkach zaletą, ale zmniejsza odpowiedzialnemu za zasoby serwera poczucie bezpieczeństwa. Chodzi tu nie tyle o ochronę przed nieuprawnioną modyfikacją zbiorów, co o ukrycie zapisów nie zabezpieczonych przed niepowołanym odczytem. Wiadomo, że system Unix nie jest szczególnie trudny dla dociekliwych użytkowników. Skoro PC-Interface udostępnia "klientowi" całe drzewo plików, a ochrona dostępu polega na standardowych zasadach obowiązujących w systemie Unix, to znaczy, że należy w tym przypadku administrować serwerem ostrożnie i precyzyjnie.

Zakres dostępu do zasobów i funkcji serwera zależy jedynie od tego, jakich uprawnień udzielono zarejestrowanemu w systemie Unix użytkownikowi. Nie ma potrzeby szczególnego, ze względu na PC-Interface, administrowania systemem operacyjnym poza standardowymi metodami identyfikacji użytkowników i ich uprawnień. Przygotowując się do korzystania z oprogramowania PC-Interface trzeba jedynie nauczyć się korzystania z nowych możliwości: poczty elektronicznej, rozproszonych aplikacji czy funkcji sieciowych.

Technika platform

PC-Interface pracuje w architekturze klient/serwer. PCI-Client, w swoim podstawowym zakresie, jest przygotowany do zainstalowania i pracy w środowisku MS Windows lub MS DOS. Pakiety szczególne, takie jak PCI-Eudora, PCI-Print Server i PCI-FTP wymagają środowiska MS Windows udostępniającego graficzny dialog z użytkownikiem.

Oba pakiety, PCI 5.0 i PCI Plus 2.0, zostały zaimplementowane jako programy rezydentne (TSR - Terminate and Stay Resident) i biblioteki dynamiczne (DLL -Windows Dynamic Link Libraries). Programy rezydentne PCI-Client wymagają od 54 kB do 232 kB pamięci RAM (może to być pamięć górna - Upper Memory), zależnie od zakresu usług komunikacyjnych, z jakich chcemy korzystać. Programy łączone (linking) dynamicznie potrzebują 280 kB pamięci kontrolowanej przez MS Windows. Zainstalowane oprogramowanie zajmuje ok. 5,5 MB miejsca na dysku dyskowej - w tym 2,5 MB jest przeznaczone dla pakietów PCI-Eudora i PCI-TinyTERM.

Użytkownicy komputerów Macintosh mają dostęp do zbiorów i aplikacji systemu PC tak samo jak do innych systemów Macintosh połączonych siecią AppleShare. Specjalny produkt firmy Apple uzupełnia funkcje oprogramowania PCI-Server o protokoły AppleShare.

Oprogramowanie PCI-Server instalowane jest na komputerach zarządzanych przez różne systemy Unix, np.: IBM AIX, SCO Unix, SunSoft Solaris, SunOS, Novell UnixWare, HP-UX, Motorola System V.

Technika komunikacji

Połączenie fizyczne między komputerem PC i serwerem możliwe jest poprzez Ethernet, Token Ring albo protokół asynchroniczny RS232.

PC-Interface komunikuje się w sieci wykorzystując protokół przemysłowego standardu TCP/IP. Wsparciem dla sieciowo zorientowanych aplikacji jest wbudowany stos transportowy TCP/IP firmy Novell zgodny z LAN Workplace for DOS oraz biblioteka Windows Sockets API (WINSOCK.DLL). Protokoły te są podstawą dla wielu rozwiązań programowych wpisanych w architekturę klient/serwer; w szczególności aplikacji opartych na narzędziach baz danych takich jak Oracle, Informix, Sybase albo Ingres.

Stacji PC w sieci można zarządzać przy użyciu protokołu SNMP (Simple Network Management Protocol), który korzysta z bazy MIB-2 (Management Information Base II). Wbudowane w PC-Interface oprogramowanie agenta SNMP zbiera dane statystyczne udostępniane potem stacji zarządzającej centralnie siecią.

Sieci i aplikacje oparte o NetBIOS korzystają z implementacji zgodnej z RFC-1001/1002.

Otoczenie

PC-Interface został poddany testom zgodności z wieloma produktami. Jest wśród nich wiele popularnych programów pracujących pod kontrolą DOS lub MS Windows (w tym Windows for Workgroups), a także systemy sieciowe firm Novell (NetWare) i Microsoft (LAN Manager). Sprawdzona została także poprawność współpracy nowych i starszych wersji oprogramowania PC-Interface w tym również tych, które były przygotowane dla systemu operacyjnego DOS 3.0

PC-Interface integruje ze sobą dwa światy: DOS i Unix. Stara się przy tym, abyśmy nie utracili wrażenia pozostawania w środowisku komputera osobistego. Dlatego nazwy zbiorów, które w systemie Unix mogą być znacznie dłuższe i bardziej urozmaicone niż uprawnione w systemie DOS, pakiet PC-Interface przemienia tak, aby były akceptowane w środowisku DOS i jednocześnie spełniały wymóg unikalności. Identyfikacja zbiorów zapisywanych w obu systemach w oparciu o ich nazwy nie zawsze jest oczywista chociaż zawsze możliwa.

Emulatory definiują pracę klawiatury i stronę kodową zależnie od typu terminala. Podobnie jak sprzęt będący ich prawzorem, umożliwiają one korzystanie z wielonarodowych tablic liter. W PC-Interface żadna z dostępnych tablic nie zawiera jednak znaków narodowych języka polskiego. Będzie to problemem dla tych, którzy chcieliby wykorzystywać emulatory PC-Interface dla dostępu do aplikacji unixowych używających polskiej czcionki.

Wyścig trwa. PC-Interface buduje solidny pomost między środowiskiem i zwyczajami komputera osobistego a światem otwieranym przez system Unix. Są takie kwestie, jak choćby różnice w zasadach nazewnictwa plików, które zdają się być nie do pokonania. Są też problemy, myślę o języku polskim, na drodze od klawiatury poprzez sieć do aplikacji i z powrotem na ekran PC, których rozwiązania oczekujemy i potrzebujemy.

Cena PC-Interface Plus 2.0 dla DOS/Windows na jedno stanowisko wynosi 395 USD.

Cena PC-Interface 5.0 dla DOS/Windows na jedno stanowisko wynosi 250 USD.

Dystrybutor: Wimal International, Warszawa, tel. 47 94 62