Leasing może poważnie wzmóc popyt na produkty branży informatycznej, jednak pod warunkiem, że jej klienci nauczą się uważnie czytać umowy leasingowe, po to, aby uniknąć rozczarowań.

Jednym z alternatywnych źródeł finansowania nowego oprogramowania lub sprzętu komputerowego jest leasing, znany w Polsce już od 10 lat i zyskujący coraz większą popularność. Wyróżnia się dwie podstawowe formy leasingu - operacyjny i finansowy. Z operacyjnym mamy do czynienia wtedy, gdy przedmiot amortyzowany jest przez leasingodawcę (firmę leasingową). Leasing finansowy (zwany kapitałowym) występuje wtedy, gdy odpisy amortyzacyjne następują u leasingobiorcy. Jednak z uwagi na ciągły brak wyraźnych uregulowań prawnych, wielu przedsiębiorców woli nie ryzykować utarczek z urzędem skarbowym i korzysta z innych form finansowania. Dla kogo więc przeznaczony jest leasing?

Można wyróżnić dwie grupy potencjalnych leasingobiorców. Pierwsza z nich to przedsiębiorcy, dla których jedynym źródłem finansowania jest właśnie leasing. Nie są oni zdolni do zaciągnięcia innego rodzaju zobowiązania, np. z powodu już istniejącego wysokiego zadłużenia lub krótkiego czasu działalności firmy na rynku. Drugą grupę stanowią natomiast ci, którzy korzystają z leasingu dla korzyści podatkowych. Wykorzystując specyfikę tej formy finansowania, możliwe jest uzyskanie dość wysokich kosztów w stosunkowo krótkim czasie.

Niestety, w przypadku leasingu oprogramowania i komputerów istnieje tendencja do unikania przez leasingodawców tego rodzaju transakcji. Wynika to co najmniej z kilku powodów.

Oprogramowanie zaliczane jest do wartości niematerialnych i prawnych, nie jest więc typowym przedmiotem dla firmy leasingowej (do typowych zalicza się środki transportu oraz urządzenia techniczne i maszyny). Ponadto znaczącą pozycją w cenie wielu systemów wspomagających zarządzanie jest wdrożenie - często stanowiące nawet dwukrotność licencji na oprogramowanie. Przesunięcie w czasie zakupu licencji oraz faktycznego zakończenia wdrożenia powoduje niechęć firm leasingowych do obsługi umów związanych z oprogramowaniem. Innym istotnym argumentem przeciw jest również brak możliwości ustanowienia zabezpieczenia na oprogramowaniu. Dla środków transportu zabezpieczeniem spłat jest sam pojazd. W przypadku oprogramowania program jest najczęściej "szyty na miarę". Znalezienie nowego nabywcy na gotowy i pracujący w określonych warunkach produkt jest więc niezwykle trudne. Możliwe jest oczywiście ustanowienie innych zabezpieczeń wypłacalności kontrahenta, ale należy pamiętać, że zawsze wiąże się to z dodatkowymi kosztami, które musi ponieść przedsiębiorca.

Trochę lepiej sprawa wygląda w przypadku leasingu sprzętu komputerowego. Tutaj najczęstszą przeszkodą jest niska wartość przedmiotu leasingu. Komputer o wartości netto 10 tys. zł to tak naprawdę, w ogólnym rozrachunku, strata dla firmy leasingowej. Tego typu transakcje są wykonywane tylko wtedy, gdy stanowią jeden z elementów kompleksowej obsługi firmy przez partnera leasingowego.

Wskazuje to, że trudno znaleźć firmę leasingową ukierunkowaną na leasing oprogramowania i sprzętu komputerowego. Rozmowy, jeżeli już są prowadzone, to zaczynają się od kwoty 20 tys. zł (komputery) i 100 tys. zł (oprogramowanie). A i przy tych dość wysokich kwotach klient nie może liczyć na rabat czy specjalne traktowanie.

Sytuacja ta z całą pewnością się zmieni i już widać pierwsze tego oznaki. Przede wszystkim duża konkurencja na rynku zmusza firmy leasingowe do dostosowywania się do potrzeb klientów. Zaczynają się interesować branżami kiedyś "zakazanymi" dla leasingu, np. przemysłem meblarskim czy oprogramowaniem. Wielu producentów oprogramowania i sprzętu komputerowego zawarło umowy z firmami leasingowymi na obsługę leasingową ich klientów. Potencjalny nabywca otrzymuje ofertę wraz z propozycją finansowania. Takie rozwiązanie skraca czas, a po spełnieniu kilku, najczęściej podstawowych, warunków pozwala bez zbytniego angażowania się klienta zawrzeć umowę.