Od czasu ogłoszenia na UniForum 1993 r., COSE (Common Open Software Environment) powoduje duże zainteresowanie prasy komputerowej, związane z obietnicami producentów sprzętu, sceptycyzmem niezależnych analityków i nadziejami wielu użytkowników. W centrum uwagi inicjatywy COSE leży wspólna specyfikacja interfejsów aplikacyjnych (API) nazywana SPEC 1170.

SPEC 1170 pozwala na tworzenie aplikacji wszystkim producentom oprogramowania na wszystkich systemach unixowych. Wspólne API jest obecnie akceptowane praktycznie przez wszystkich producentów dużych systemów i znaczących twórców oprogramowania. Wśród tych pierwszych warto wymienić takich dostawców, jak: Apple, AT&T/NCR, Bull, Digital, Hewlett-Packard, Hitachi, IBM, ICL, MIPS, Novell, SCO, Silicon Graphics, Sun i Siemens Nixdorf. Wśród grupy software'owej i końcowych użytkowników znajdują się: Autodesk, Banyan, Cadre, Chorus, CA, DHL, Frame Tech., Informix, McDonald, Mentor, Oracle, Software AG, Shell Oil, Veritas, Wal-Mart i WordPerfect.

Pierwszy krok: integracja istniejących standardów

SPEC 1170 odnosi się do jądra systemów operacyjnych i jego bibliotek. Zespół, który stworzył pierwszą specyfikację, najpierw zbadał istniejące standardy. Okazało się, że wiele pakietów oprogramowania opracowano w zgodzie z już istniejącymi, takimi jak XPG4 (X/Open Portability Guide 4). Empiryczne badania szybko dowiodły jednak, że nie są one wystarczające dla wielu innych. Było to szczególnie widoczne w przypadku programów opracowanych dla różnych odmian Berkeley Unix. Wiele innych aplikacji było opracowanych na bazie Application Environment Specification (AES), należącego do Open Software Foundation. Właśnie interfejsy tutaj używane były w pierwszej kolejności kandydatami do wspólnego API.

Drugi krok: Zewnętrzne testy praktyczne

Uczestnicy COSE nie byli zadowoleni ze zbioru interfejsów, którymi dysponowali. Musieli więc praktycznie przetestować zależności między nimi. Całą kolekcję przetestowano na 50 najlepiej sprzedających się w świecie aplikacjach unixowych. Pierwszymi dziesięcioma były: AutoCAD, Cadence, FrameMaker, Informix, Island Write/Paint, Lotus 1-2-3, SAS, Sybase, Teamwork/Cadre i WordPerfect. Każde API, które było używane przez wszystkie wymienione aplikacje włączono do listy. Jeśli jakieś API nie spełniało tego warunku, to aby trafić na listę musiało być jeszcze używane przez co najmniej 3 aplikacje spośród następnych 40.

Wynik

W rezultacie do wspólnego API wybrano 926 procedur systemowych i bibliotecznych, 70 nagłówków oraz 174 komend i narzędzi użytkowych (razem 1170 - stąd nazwa). Większość producentów wstępnie ogłosiło projekty udostępnienia nowych programów zgodnych ze SPEC 1170 na przełomie najbliższego roku.

Korzyści dla klienta

Mimo wielu prób w kierunku standaryzacji, krytycy zawsze twierdzili, że Unix ma zbyt wiele różnych wersji. Jednak, jak mówi przysłowie, "diabeł tkwi w szczegółach". Wcześniejsze standaryzacje wykonane za pomocą X/Open były czasami zaledwie akademickimi próbami, w których producenci godzili się na możliwie najmniejszą liczbę wspólnych kategorii. Pewne obszary nie mogły być w ogóle standaryzowane za pomocą X/Open ponieważ część producentów preferowała systemy dedykowane, jak np. Sun ze swoim produktem Open Look.

Te podziały na rynku unixowym nie są obecnie dostrzegane. Wyzwanie, jakim stał się Windows/NT, zostało więc podjęte przez przemysł unixowy: powstała jasna deklaracja umacniajaca wiarę w otwarte systemy, której przejawem jest gotowość uzyskania wysokiego stopnia ujednolicenia. I po raz pierwszy zależności między wyselekcjonowanymi interfejsami przetestowano w powszechnie używanych aplikacjach. I na tym polega obecna siła inicjatywy COSE.