Chociaż obecnie dominuje model centralnego zabezpieczania zasilania systemów teleinformatycznych, to nadal często stosuje się tzw. zasilanie rozproszone. Polega ono na zastosowaniu wielu zasilaczy UPS (o mocach od kilkuset VA do kilku kVA), z których każdy zasila pojedyncze urządzenie lub niewielką grupę.

Zasilanie rozproszone stosuje się zwykle do zabezpieczania mniej ważnych systemów, gdzie ważnym kryterium wyboru jest cena. W przypadku stosowania tego wariantu zabezpieczenia zasilania nie jest konieczne budowanie dedykowanych instalacji elektrycznych, gdyż zabezpieczane urządzenia są bezpośrednio podłączane do zasilacza UPS.

Taki sposób zabezpieczenia zasilania stosuje się zwykle w obiektach już istniejących, gdzie koszty związane z zakupem centralnego zasilacza UPS oraz przebudowy istniejącej instalacji elektrycznej są zbyt duże. Rozwiązanie rozproszone zabezpieczenia pozwala znacząco zmniejszyć początkowe nakłady inwestycyjne, gdyż liczba zainstalowanych UPS-ów zależy od liczby aktualnie pracujących urządzeń. W wypadku rozbudowy systemu teleinformatycznego o nowe elementy wystarczy zastosować dedykowane do nich zasilacze.

Topologie zasilaczy UPS stosowanych w zasilaniu rozproszonym

W zasilaniu rozproszonym stosuje się praktycznie wszystkie spotykane obecnie topologie zasilaczy. Zasilacze stosowane w tym wariancie mogą być przystosowane do montażu w szafie oraz wykonane jako wolno stojące. Najczęściej stosowanymi zasilaczami UPS w tym sposobie zabezpieczenia są urządzenia wykonane w technologii "off-line", choć coraz częściej użytkownicy decydują się na zasilacze zbudowane w topologii "line-interactive". Urządzenia typu "off-line" należą do rozwiązań najtańszych, lecz stanowiących stosunkowo słabą ochronę.

Zasilacz "off-line"

Zasilacze UPS "off-line" są zbudowane z prostego falownika (wytwarzającego napięcie o kształcie jedynie zbliżonym do sinusoidy), ładowarki baterii akumulatora, transformatora podwyższającego napięcie oraz baterii akumulatorów. Całością urządzenia steruje układ regulacji.

Falownik w zasilaczach tego tylko typu uruchamia się w momencie, kiedy napięcie sieciowe przekracza założoną tolerancję (zwykle przy odchyłkach od napięcia nominalnego przekraczającego -10%, +15%).

Podczas pracy w sieci zasilającej urządzenie zasila odbiorniki przez proste filtry bierne oraz ładuje baterie akumulatorów przez prostownik. W zasilaczach tych zawsze występuje czas przełączenia na baterie będący sumą czasu detekcji oraz czasu przełączenia i uruchomienia falownika. Zasilacze tego typu buduje się z reguły o małych mocach do kilku kVA.

Zasilacz UPS "line-interactive"

Zasilacze UPS "line-interactive" są najczęściej stosowane do zabezpieczenia takich elementów systemu teleinformatycznego, jak serwery, wysoko wydajne stacje robocze i inne ważne punkty systemu teleinformatycznego.

UPS-y zbudowane w tej topologii zapewniają w czasie zaniku napięcia szybkie przełączenie na zasilanie z falownika, który jest zsynchronizowany z siecią zasilającą. Falownik jest podłączony równolegle do napięcia zasilania, dokonując ładowania baterii akumulatorów.

Zasilacze tego typu charakteryzują się wysoką sprawnością (mają niższe straty cieplne) w porównaniu z topologią "true on-line", lecz mają gorsze właściwości filtrujące.

Stabilizacja napięcia wyjściowego podczas normalnej pracy dokonuje się poprzez transformator, który w zależności od wartości napięcia wejściowego podwyższa bądź obniża napięcie wyjściowe (regulacja taka jest oczywiście "skokowa"). Buduje się je w zakresie mocy od kilkuset VA do kilkunastu kVA, zarówno w wersjach wolno stojących, jak i przeznaczonych do zabudowy w szafach.