Sieci typu peer-to-peer (tzw. systemy komputerów równoważnych) są doskonałym rozwiązaniem dla niewielkich grup pracowników. Zazwyczaj łączą one między sobą od dwóch do kilkunastu komputerów typu desktop, zapewniając wszystkim w zespole dostęp do wspólnej drukarki, zasobów plikowych, modemu czy też czytnika CD-ROM.

Aby połączyć komputery w sieć peer-to-peer należy zainstalować w nich połączone między sobą karty sieciowe i oprogramowanie, dostarczające użytkownikom protokołu komunikowania się między sobą. Każdy komputer w sieci może się zachowywać zarówno jak klient (żądający usług od innych), jak serwer (zapewniający magazynowanie danych i wykonujący także inne świadczenia na rzecz klientów) lub jak te oba rodzaje urządzeń jednocześnie.

Większe grupy użytkowników do obsługi zadań, korzystających ze wspólnych zasobów, stosują często jeden lub więcej centralnie umieszczonych komputerów, zwanych serwerami (patrz cennik z poprzedniego numeru CW).

Aby w takiej sieci (typu "server-based", z centralnie wyróżnionym serwerem) skopiować plik z jednej stacji roboczej na drugą, należy wykonać to zadanie w dwóch etapach - najpierw przenieść plik na serwer, a następnie z serwera na docelową stację roboczą.

W sieci peer-to-peer czynność taką wykonujemy bezpośrednio - z dysku twardego jednego komputera na dysk drugiego. Praca bez wyróżnionego (dedykowanego), centranlego serwera (zwykle bardzo szybkiego, o zaawansowanej technologii i kosztownego) znacznie zmniejsza koszty założenia niewielkiej instalacji sieciowej i pozwala mówić o systemach peer-to-peer jako o rozwiązaniach tanich.

Tymczasem coraz częściej napotyka się na takie rozwiązania, gdzie wiele (np. 60, 100 węzłów) komputerów typu desktop można połączyć między sobą w sieć lokalną peer-to-peer. Znacznie redukuje to wydatki na zakup dedykowanych serwerów, a także pozwala na pozbycie się kłopotliwej często instalacji dedykowanego file-severa. Cena, którą płacimy za te ułatwienia jest taka, że możliwość komunikowania się bezpośrednio między komputerami typu desktop (anglosasi ukuli nawet termin desk-to-desk) niesie za sobą większe ryzyko związane z bezpieczeństwem przesyłanych danych. Należy także dodać, że przy dużych instalacjach typu peer pojawia się także sporo problemów związanych z zarządzaniem siecią oraz, co jest raczej oczywiste, że wraz ze wzrostem liczby węzłów w sieci jej właściwości użytkowe są coraz gorsze.

Jednocześnie systemy takie nie są najszczęśliwszym rozwiązaniem do uruchamiania takich aplikacji, które intensywnie korzystają z baz danych. Tym bardziej, że większość systemów zarządzajacych bazami danych instaluje się na wyróżnionych serwerach w sieciach z serwerem. Warto także dodać, że sieć komputerów równoważnych można wbudować w większe systemy sieciowe z serwerem. W załączonym zestawieniu podajemy np. współpracujące z klientami peer-to-peer serwery tradycyjnej sieci LAN.

Trzeba podkreślić w tym miejscu, że wyraźnie zaznaczającym się trendem w aktualnej ofercie rynku sieciowego jest powstawanie sieci hybrydowych, składających się zarówno z sieci peer-to-peer jak i server-based. Użytkownicy takich instalacji mogą się komunikować na poziomie systemów peer dla prostego przesyłania wiadomości czy uwspólnienia plików w niewielkiej grupie roboczej, zaś za pośrednictwem łącza z siecią z serwerem korzystać z bardziej wyrafinowanych metod bezpiecznego zapisu i magazynowania danych czy też z centralnego zarządzania siecią. Jest to o tyle logiczne, że np. przesyłanie w niewielkiej grupie roboczej informacji z komputera do komputera może odbywać się bez pośrednictwa serwera.