Nie mam wątpliwości, że minęły już czasy, gdy wydajność sieci korporacyjnej zależała od tego, czy szkielet będzie budowany wg technologii Ethernet czy Fast Ethernet. Nie sądzę również, że rozwiązaniem problemu wydajnej transmisji danych są technologie Gigabit Ethernet, a nawet opracowywany obecnie Ethernet 10 Gb/s. Owszem, pomogą one udrożnić szkielety sieci lokalnych, ale nie rozwiążą problemu lawinowo rosnącej ilości danych, jakie przepływają tymi sieciami.

Internet, dostępne w nim "ciężkie", multimedialne strony WWW, pliki MP3, filmy DivX, a także wirusy i konie trojańskie atakujące z coraz większą zaciekłością i z wielu miejsc jednocześnie, w połączeniu z naturą protokołu IP, który próbuje zawsze wykorzystać całe dostępne w sieci pasmo, powodują, że nie sposób zapewnić wydajności infrastruktury sieciowej, wyłącznie zwiększając jej przepustowość. Można sobie tłumaczyć, że tak naprawdę natężenie ruchu do/z Internetu ograniczone jest przez mało wydajny, w porównaniu z wydajnością szkieletu sieci LAN, router i małą przepustowość łącza do Internetu. Faktem jest jednak, że użytkownicy sieci LAN wymieniają np. pliki MP3 nie tylko poprzez Internet, ale również między sobą - w obrębie sieci lokalnej.

Administrator, który nie wdroży mechanizmów regulujących wykorzystanie pasma w sieci LAN, nie ma szansy zapanować nad takimi transmisjami i nie może zagwarantować, że aplikacje krytyczne z biznesowego punktu widzenia będą mogły swobodnie korzystać z sieci. Dlatego nie tylko warto, ale nawet trzeba obecnie korzystać z wszystkich zaawansowanych technik zarządzania pasmem. Mechanizmy priorytetów, routingu w trzeciej warstwie w sieci lokalnej, filtrowania transmisji na poziomie indywidualnych portów nie powinny być traktowane jako zło konieczne i rozwiązanie, które kiedyś trzeba będzie wdrożyć. Im wcześniej zostaną wykorzystane oferowane przez nie możliwości, tym łatwiejsze stanie się zapewnienie wydajnej pracy sieci i tym mniej kłopotów związanych z jej funkcjonowaniem będzie zaprzątać głowy administratorów.