Firmy podejmujące próby wprowadzenia web services już teraz odnotowują korzyści, jakie daje ta technologia. Kluczowa jest jednak standaryzacja. Wyjście web services za opłotki sieci przedsiębiorstw wymaga opracowania standardów otwartych, aprobowanych przez odpowiednie gremia, nieobciążonych tantiemami dla ich projektodawców.

W3C definiuje web services (usługi webowe) jako identyfikowany przez URL system oprogramowania, którego publiczne interfejsy i powiązania są definiowane i opisywane za pomocą XML. Web services mogą być rozpoznawane i wyszukiwane przez inne systemy oprogramowania. Mogą współdziałać z tymi systemami w sposób opisany w definicji, używając wiadomości XML przenoszonych przez protokoły internetowe.

Fundamentalną cechą web services jest właśnie zdolność do współdziałania, a w związku z tym niezależność od platform, aplikacji i języków programowania.

Usługi webowe można też uznać za procesy biznesowe, opisane przez protokoły, konwencje i udogodnienia sieciowe, które:

• eksponują i opisują same siebie - definiują funkcje i atrybuty pozwalające innym aplikacjom na zrozumienie sposobu ich działania i tym samym na możliwość wykorzystania w innych aplikacjach;

• pozwalają innym usługom odszukiwać się na webie - mogą być rejestrowane w elektronicznych yellow pages, tak aby inne aplikacje mogły łatwo je lokalizować;

• mogą być wywoływane - po zlokalizowaniu i sprawdzeniu usługi, zdalna aplikacja może ją wywołać;

• przekazują odpowiedź - gdy usługa zostanie wykonana, rezultaty są przekazywane do żądającej aplikacji.

W pierwszej fazie rozwoju web services szczególnego znaczenia nabierają cztery specyfikacje zapewniające podstawowe wymagania funkcjonalne: XML Schema 1.0, SOAP 1.1, WSDL 1.1 i UDDI 2.0. Tworzą one podstawowe zasady opisywania, publikowania, zdolności identyfikowania (wyszukiwania) i wywoływania web services. Każda z tych specyfikacji opiera się na XML i XML Schema.

Znaczenie biznesowe web services obejmuje wiele aspektów - od całkowicie nowych strategii biznesowych po lepszą integrację i optymalizację procesów wewnętrznych i zewnętrznych (z partnerami). Polega to na szerszym dostępie i wielokrotnym użytkowaniu licznych, istniejących aplikacji. Chociaż nie sprawdzono jeszcze wariantów wymagających wysokiej jakości usług (szybkiej odpowiedzi, kontroli transakcyjnej itp.), staje się jasne, że zakres zastosowań web services będzie wpływał na sposób projektowania aplikacji.

W najprostszej formie (tj. SOAP, WSDL, UDDI) web services są pewnego rodzaju protokołem komunikacyjnym aplikacja-aplikacja, analogicznym do CORBA czy DCOM Microsoftu (zarówno w aspekcie technicznym, jak i projektowym). W bardziej skomplikowanych, nad którymi w dalszym ciągu trwają intensywne prace standaryzacyjne, web services mogą umożliwiać również tworzenie standardowych serwerów integracyjnych.

Profilowanie bezpieczeństwa

W celu osiągnięcia precyzyjnego współdziałania pomiędzy poszczególnymi elementami oprogramowania, niezbędnego do wykonania zadania, wprowadzono koncepcje profilu. Profil składa się z listy specyfikacji dotyczących web services (na określonym poziomie wersji) i zaleceń stosowania lub wykluczenia każdej opcjonalnej lub nieprecyzyjnie określonej cechy.

Aby opracować wytyczne współdziałania między różnymi implementacjami web services, określanymi jako Basic Secure Profile, utworzono Basic Security Profile Working Group (BSPWG).

Ta nowa grupa robocza, powołana przez WS-I (Web Services Interoperability Organization), ma się zająć sposobami projektowania bezpiecznych usług webowych. Te nowe profile bezpieczeństwa mają być rozszerzeniem WS-I Basic Profile 1.0.