Budowa sieci WARMAN jest złożonym przedsięwzięciem i sądzę, że warto podać, co dotychczas się działo i dzieje w tym zakresie.

1. NASK jako Naukowa i Akademicka Sieć Komputerowa jest odpowiedzialny za sieć szkieletową w całej Polsce. Do zakresu jego zadań nie należy budowanie lub eksploatowanie sieci miejskich, jakie powstają w wielu miastach.

2. Za rozwój sieci miejskich czyli tzw. MAN-ów oraz instalacje i utrzymanie Komputerów Dużej Mocy tzw. KDM-ów odpowiedzialne są Rady Użytkowników w poszczególnych ośrodkach. Konieczność powołania ich jest zapisana w postanowieniach Komitetu Badań Naukowych z posiedzenia w dniu 17 listopada 1993.

3. Rada Użytkowników pełni funkcje nadzorujące i koordynujące w stosunku do wytypowanej przez siebie Jednostki Wiodącej, prowadzącej całe przedsięwzięcie. W przypadku Warszawy działanie następuje w oparciu o "Porozumienie placówek naukowo-badawczych i uczelni warszawskich w sprawie uczestnictwa w budowie i przyszłego korzystania z Miejskiej Sieci Komputerowej w Warszawie oraz Komputerów Dużej Mocy" z 9 kwietnia 1993 r. Sygnatariusze-inicjatorzy "Porozumienia" powołali Zespół Porozumiewawczy, pełniący czasowo funkcje Rady Użytkowników, w składzie praktycznie tożsamym z zespołem ds. miejskiej sieci komputerowej, wyłonionym na zebraniu przedstawicieli uczelni warszawskich i instytucji PAN, które odbyło się 11 stycznia 1993 r. W czerwcu 1993 r. Rada Użytkowników powołała ze swego składu Zespół Roboczy ds. Miejskiej Sieci Komputerowej: dr Maciej Kozłowski (Polska Akademia Nauk), mgr inż. Tadeusz Węgrzynowski (dyrektor Centrum Informatycznego Uniwersytetu Warszawskiego), mgr inż. Tadeusz Rogowski (dyrektor Centralnego Ośrodka Informatycznego Politechniki Warszawskiej).

Jednostką wiodącą jest Uniwersytet Warszawski. W przypadku innych sieci miejskich rola NASK-u jest ograniczona do minimum. Jeżeli Jednostka Wiodąca nie posiada uprawnień Operatora Sieci, to może skorzystać z uprawnień innego operatora, jakim jest NASK lub wystarać się o własne uprawnienia. W tym pierwszym przypadku NASK pełni rolę czysto formalną, nadzorując tylko, aby były spełnione warunki określone przepisami o Operatorze Sieci. Warszawa jest jedynym miastem, gdzie dawny (do 31 grudnia 1993) Zespół Koordynacyjny NASK był włączony w sprawy WARMAN-u. Po utworzeniu JBR NASK możliwe są różne warianty udziału nowej jednostki w budowie sieci miejskiej dla Warszawy. Decyzja należy do Rady Użytkowników i Sygnatariuszy Porozumienia.

4. W Warszawie, ze względu na jej rozległość i liczebność potencjalnych użytkowników, sytuacja jest bardzo złożona. Budowa całkowicie odrębnej sieci światłowodowej tylko dla potrzeb środowiska akademickiego i naukowego przekracza, przynajmniej na razie, możliwości finansowe nauki. Problemem jest nie tylko sam koszt kabla światłowodowego, ale również infrastruktura instalacji podziemnych i miejsca w studzienkach telekomunikacyjnych. Okazało się np., że połączenie Instytutu Fizyki na Hożej z Centrum Informatycznym Uniwersytetu Warszawskiego wymagałoby robót ziemnych pod ul. Marszałkowską. Nie jest to zresztą jedyna trudność tego typu. Tworzenie infrastruktury fizycznej wraz z urzędami centralnymi i Telekomunikacją Polską SA wydaje się być najlepszym rozwiązaniem. Rozdzieleni mogliby być operatorzy sieci wirtualnych, możliwych do utworzenia na bazie wspólnej sieci podkładowej.

5. Z chwilą, gdy Uniwersytet Warszawski jako Jednostka Wiodąca powierzył Zespołowi Koordynacyjnemu NASK przy UW prowadzenie prac w zakresie budowy Miejskiej Sieci Komputerowej, do Zespołu Koordynacyjnego NASK został dokooptowany Dyrektor Centrum Informatycznego UW inż. Tadeusz Węgrzynowski. Zespół ten był upoważniony przez Komitet Badań Naukowych do prowadzenia uzgodnień merytorycznych, mających na celu zbadanie zasadności współpracy z innymi nieakademickimi potencjalnymi użytkownikami sieci. Zespół NASK nie zajmował się zakupem i lokalizacją Komputerów Dużej Mocy (KDM). Do czasu uregulowania nowej sytuacji, powstałej po powołaniu JBR NASK, bieżącymi sprawami Miejskiej Sieci Komputerowej zajmuje się Rada Użytkowników.

6. Wniosek inwestycyjny, przyznanie środków. Miejska Sieć Komputerowa jest budowana w oparciu o wniosek inwestycyjny z 15 kwietnia 1993 r., złożony przez Uniwersytet Warszawski jako jednostkę koordynującą, wyznaczoną na mocy wyżej wspomnianego Porozumienia. Przydział środków na realizację projektu nastąpił w dniu 23 lipca 1993 r. Jest żelazną zasadą, że - prowadząc skomplikowane negocjacje z dostawcami i partnerami - nie ujawnia się wysokości środków przeznaczonych na realizację inwestycji. Koszt całej inwestycji nie jest jeszcze ustalony.

Jeszcze wcześniej - 27 listopada 1992 r. - na wniosek Zespołu Koordynacyjnego NASK została przyznana niewielka kwota na "Rozwój infrastruktury Naukowej i Akademickiej sieci Komputerowej - szkielet metropolitalnej sieci akademickiej w Warszawie". Projekt ten zakładał realizację przedsięwzięcia o znacznie mniejszej skali, polegającego na połączeniu Centrum Informatycznego UW, Politechniki Warszawskiej, Instytutu Fizyki przy ul. Hożej, zgrupowania naukowego w rejonie ul. Banacha, Obserwatorium Astronomicznego w Al. Ujazdowskich oraz Centrum Astronomicznego przy ul. Bartyckiej i był traktowany jako sieć dołączeniowa do planowanego komputera dużej mocy. W związku z zarezerwowaniem negocjacji odnośnie zakupów komputerów dużej mocy dla specjalnego zespołu międzyresortowego, pismo KBN-u z 1 grudnia 1992 r. stanowiło, że uruchomienie tych środków będzie następowało za zgodą Komitetu. Środki te uruchomiono w kwietniu 1993 i posłużyły one do finansowania działań wstępnych dla projektu WARMAN. Projekt z listopada 1992 został następnie włączony do projektu WARMAN, stanowiąc jego część.

7. Wybór technologii dla sieci metropolitalnej w Warszawie jest trudną decyzją. Czy decydować się na technologię sprawdzoną, która jednak za kilka lat będzie przestarzała czy od razu budować coś, co może być nowoczesne jeszcze za kilka lat, ale przy większym ryzyku niepowodzenia lub zbędnych kosztów? Na to pytanie nie łatwo znaleźć odpowiedź. Rada Użytkowników i Zespół Koordynacyjny NASK wybrały wielostopniową drogę dojścia do ostatecznej decyzji.